Κυριακή 31 Μαΐου 2015

Γράμμα 348: Ἡ χειρότερη κυβέρνηση


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 348
 
Κακές κυβερνήσεις ἔχουμε ζήσει πολλές. Οἱ καλές ἦταν ἡ ἐξαίρεση. Ἡ σημερινή εἶναι ἡ χειρότερη πού εἴχαμε ἀπό καταβολῆς τοῦ ἑλληνικοῦ Ἔθνους.
Εἶναι ἡ συνισταμένη  κομμουνιστῶν παντός δόγματος (παλαιομαρξιστῶν, λενινιστῶν, τροτσκιστῶν, μαοϊκῶν, ἀναρχιστῶν κ.λπ.), ἑνός μικροῦ σωβινιστικοῦ κόμματος καί ἄλλων ἀτόμων πού τούς ἑνώνει ὅλους ἡ δίψα τῆς ἐξουσίας.
Ὑπάρχουν οἱ πολιτευτές ὅπως ὁ κ. Πανούσης καί ὁ κ. Κατρούγκαλος, ἀλλά καί πολλοί ἀπό αὐτούς πού προέρχονται ἀπό τό παλιό ΠΑΣΟΚ, οἱ ὁποῖοι, ἄν καταρρεύση ἡ σημερινή κυβέρνηση, δέν θά δυσκολευτοῦν νά μετεστεγαστοῦν. Τό βασικό στέλεχος της εἶναι ὁ κ. Βαρουφάκης, πού ὅπως ἔχει δηλώσει ἤδη, δέν θά τόν στενοχωρήση ἡ ἀπώλεια τῆς ἐξουσίας. Ἔχει ἐξασφαλίσει τήν προσωπική του εὐζωϊα καί ἄν πάψη νά εἶναι ὑπουργός θά διαπρέψη σέ ἄλλον τομέα, π.χ. στήν θεατρική ἐπιθεώρηση. Ἀντιθέτως γιά τήν Κα Κωνσταντοπούλου ἡ τυραννίδα εἶναι τό κάλλιστον ἐντάφιον, ὅπως ἔλεγε ἡ Θεοδώρα τοῦ Ἰουστινιανοῦ. Ἡ ἐπιστροφή της στήν δικηγορία καί ζωή χωρίς δύναμη δέν θά τῆς ἔλεγε τίποτε.
Ὑπουργοί σάν τούς κ.κ. Σγουρίδη, Μπαλτᾶ καί Ἥσυχο ἄν δέν εἶχαν αὐτό τό ἀξίωμα δέν θά τούς ἐγνώριζε οὔτε ὁ θυρωρός τους, ὅπως ἔλεγε γιά τά μέλη μιᾶς προηγούμενης κυβέρνησης ὁ μακαρίτης Κατσιφάρας.
Ὑπό τήν ἡγεσία τοῦ κ. Τσίπρα ἡ κυβέρνηση πάει ἀπό ἀποτυχία σέ ἀποτυχία. Τό ταξεῖδι του στήν Ρωσία δέν ἀπέφερε τήν κατασκευή τοῦ ἀγωγοῦ φυσικοῦ ἀερίου καί τήν προκαταβολή τῶν τελῶν διέλευσης πολλῶν ἐτῶν - ὅπως μᾶς εἶχε ἀναγγείλει γιά νά διαψευθῆ ἀπό τόν κ. Πούτιν. Ἀλλά οὔτε κἄν ἐπέτυχε νά ἄρη ἡ Ρωσία τό ἐμπάργκο τῶν ἀγροτικῶν προϊόντων μας, τό ὁποῖο ἔχει ἐπιβάλει γιά ὅλα τά ἀνάλογα τῆς Δύσης. Ἐν τῶ μεταξύ ἐξαγρίωσε τήν Δύση μέ τήν ἐπίσκεψη του στήν Μόσχα καί μέ τήν διαφοροποίησή του ἀπό τήν κοινή εὐρωπαϊκή πολιτική ἀπέναντί της.
Τήν ἑλληνική οἰκονομία δέν ἐπέτυχε νά ἀναζωογονήση ἡ τωρινή κυβέρνηση. Δέν θέλει τίς ἀποκρατικοποιήσεις καί γιά ὅποια ἐπένδυση προσφέρεται νά τήν πουλήση, θέλει νά διατηρήση τήν συμμετοχή της σ’αὐτήν καί τόν ἔλεγχο. Κανένα ἰδιώτης δέν εἶναι πρόθυμος γιά ἕνα τέτοιου εἴδους συνεταιρισμό.
Τό βιωτικό ἐπίπεδο μας ὑπό τίς προηγούμενες κυβερνήσεις στηριζόταν στόν ὑπέρμετρο δανεισμό. Σήμερα ἔχει τρομερά συρρικνωθῆ καί λαχταροῦμε νά πάρουμε νέα δάνεια ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση πρός τήν ὁποίαν μέ τά λόγια εἴμαστε ἀφοσιωμένοι καί τήν ὁποία καταστηλιτεύει ἡ κυβέρνηση στόν ἑλληνικό λαό. Ἡ «Αὐγή» καί τά φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ ἀποδίδουν τό πιό στυγνό παρελθόν στούς ἑταίρους μας καί τήν ἰμπεριαλιστική πρόθεση νά μᾶς ἀπομυζήσουν οἰκονομικά.
Ὁ κρατικός ὀργανισμός ἔχει καταρρεύσει καί τήν θέση του ἔχει καταλάβει μιά πολτώδης γραφειοκρατία, ἡ ὁποία γιά νά συντηρηθῆ σκαρφίζεται συνεχῶς κανούργιους φόρους. Οἱ διάφοροι ὀργανισμοί, πού ἐλέγχονται ἤ ἐποπτεύονται ἀπό τό κράτος, διοικοῦνται γιά ¨πρώτη φορά¨ μεταπολιτευτικά ἀπό τόσο μονοκομματικές διοικήσεις. Ἡ ἀνεύρεση τῶν πόρων γιά τήν καταβολή τῶν μισθῶν τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων ἀποτελεῖ τήν πρωταρχική μέριμνα τῶν κυβερνώντων, οἱ ὁποῖοι ἀδιαφοροῦν πλήρως γιά τό ἄν ἔτσι στεροῦν τήν δυνατότητα τοῦ ἰδιωτικοῦ τομέα νά καταβάλλη τούς μισθούς στούς δικούς του ἐργαζόμενους ἤ ὁδηγοῦν στό κλείσιμο τῶν πιό ἀδύναμων ἐπιχειρήσεων, μέ συνέπεια τήν αὔξηση τῆς ἀνεργίας καί τήν μείωση τοῦ ΑΕΠ.
Γιά ὑπουργούς ὅπως ὁ Παρασκευόπουλος καί ὁ Βούτσης, ἀλλά καί γιά τήν Πρόεδρο τῆς Βουλῆς, ἡ δημόσια τάξη ταυτίζεται μέ τήν ἀσυδοσία τῶν κάθε λογῆς ταραξιῶν σέ βάρος τοῦ ἁπλοῦ πολίτη καί τῆς εὐνομίας.
Τό ὑπουργεῖο Παιδείας βάλθηκε μέ πρωτόγνωρη βιασύνη νά κατεδαφίση ὅ,τι καλό θεσπίστηκε τά τελευταῖα χρόνια καί νά γυρίση τήν ἐκπαίδευση πολλές δεκαετίες πίσω καί ἀκόμη παραπέρα μέ τίς ὀπισθοδρομικές – σχεδόν σκοταδιστικές - ἐπιλογές του.
Οἱ λενινιστές ὑπουργοί τύπου τοῦ κ. Λαφαζάνη καί τοῦ κ. Φλαμπουράρη εἶναι ἰδεολόγοι. Θέλουν νά μήν ἐπιτευχθῆ ὁ Ἔντιμος Συμβιβασμός, νά μείνουμε μόνοι μας καί ἄς πεινάσουμε. Γι’αὐτούς ὁ κοινοβουλευτισμός ἀποτελεῖ δικτατορία τῶν ἀστῶν, ἐνῶ αὐτό πού χρειάζεται εἶναι ἡ δικτατορία τοῦ προλεταριάτου δηλαδή τῆς συντροφιᾶς τους. Γι’αὐτό τό πιό ἁγνό κομμάτι τῆς κυβέρνησης εἶναι καί τό πιό ἐπικίνδυνο.

Σάββατο 30 Μαΐου 2015

Γράμμα 347: Ἡ Λαϊκή Ἐντολή


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 347
 
Τά δημόσια νοσοκομεῖα καί ἰατρεῖα λειτουργοῦν μέ μειωμένο προσωπικό – αὐτοί πού ἀποχωροῦν ἀπό τήν ὑπηρεσία, δέν ἀντικαθίστανται μέ ἄλλους - ἀλλά πάντως λειτουργοῦν. Ἐκεῖνο πού τούς λείπει σέ τραγικό βαθμό εἶναι τά ὑλικά. Σωρεύονται στίς ἀποθῆκες τους ἄδειες κοῦτες.
Ἄν χρειάζεται ὁ ἀσφαλισμένος νά βάλη ἕνα τεχνητό δόντι ἤ ἕναν ὀρθοπεδικό ἐπίδεσμο, πρέπει νά ἀπευθυνθῆ στό ἰδιωτικό ἐμπόριο. Ἤ στό παρεμπόριο μέσα στά νοσοκομεῖα.
Δέν ἦταν σοσιαλιστική ἡ κυβέρνηση τῆς Ν.Δ. καί τοῦ ΠΑΣΟΚ, ἀλλά μέ τήν σημερινή ἡ ἀνισότητα μεταξύ αὐτῶν πού ἔχουν καί αὐτῶν πού δέν ἔχουν ἔχει μεγαλώσει. Πραγματοποιεῖται μία πόλωση, στήν ὁποίαν ὁ λόγος μεταξύ τῶν ἐχόντων καί τῶν μή ἐχόντων ἐξελίσσεται σέ μιά συνεχῆ αὔξηση τῶν τελευταίων. Νεόφτωχοι θά γίνουν σύντομα ἡ ὁλότητα σχεδόν τῶν κατοίκων τῆς χώρας μας.
Ἡ Λαϊκή Ἐντολή, πού μᾶς ἐπισείει συνεχῶς ὁ Σύριζα, πρόβαλλε τήν ἀντίστροφη κοινωνική ἐξέλιξη. Εἶναι φανερό, ὅτι ἡ κυβέρνηση καί ἄν ἦρθε τυχόν μέ τίς καλλίτερες προθέσεις, ἔχει χάσει τόν ἔλεγχο τῶν πραγμάτων. Γιά νά μήν πέση ὁ τόπος στόν γκρεμό χρειάζεται αὐτή νά φύγη καί νά πάρη τήν θέση της μιά ἄλλη κυβέρνηση μέ λιγότερο ὑψιπετεῖς σκέψεις ἀλλά μέ προσγειωμένο μυαλό.

Παρασκευή 29 Μαΐου 2015

Γράμμα 346: Ἀκραῖα καιρικά φαινόμενα


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 346
 
Ἀνέκαθεν ἄλλαζε ἀπρόοπτα ὁ καιρός καί γιά λίγες ὧρες τό καλοκαῖρι γινόταν χειμώνας. Μέ κατακλυσμιαῖες βροχές, χαλαζόπτωση, ἀνεμοστρόβιλους καί κρύο. Ἀλλά αὐτό συνέβαινε μία ἤ δύο φορές ἴσως τό χρόνο, ἐνῶ τώρα συμβαίνει κάθε μέρα. Καί ἄν δέν συμβῆ στήν περιοχή τῆς κατοικίας μας θά γίνη λίγο πιό πέρα.
Τά ἀκραῖα καιρικά φαινόμενα δέν μπορούσαμε νά προβλέψουμε γιατί εἴχαμε ἀτελή γνώση τῶν διαδικασιῶν τῆς φύσης. Σήμερα ἡ μετεωρολογική ἐπιστήμη ἔχει κάνει μεγάλη πρόοδο καί αἰφνιδιαζόμαστε λιγότερο. Ἀλλά τό πότε καί τί θά συμβῆ παραμένουν ἀρκετά αἰνιγματικά. Τόσο πού εἶναι παράτολμο νά βγαίνουμε ἀπό τό σπίτι μας χωρίς ὀμπρέλα στό χέρι. Πρέπει δέ νά εἴμαστε ἕτοιμοι γιά κατάρρευση κτισμάτων καί τήν ἀπώλεια τῆς ἀγροτικῆς παραγωγῆς.
Τό βέβαιο εἶναι ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἔχουμε καταστρέψει τόν κλιματικό κύκλο τοῦ πλανήτη μέ τήν μεγάλη ρύπανση τῆς ἀτμόσφαιρας ἀπό τίς μηχανές πού χρησιμοποιοῦμε. Ἡ πολιτική ἡγεσία τοῦ κόσμου δέν μπορεῖ νά συμφωνήση σέ μιά δραστική προσπάθεια περιορισμοῦ τῶν ρύπων, γιατί τά ἀπαιτούμενα μέτρα θά τήν φέρουν σέ ἀντίθεση μέ τούς ψηφοφόρους καί τούς παντοειδεῖς ὑποστηρικτές της.
Ἔτσι ἡ τωρινή συμφορά θά συνεχίζεται καί θά ἐπαυξάνει μέ τελικό κίνδυνο νά ἐξαφανίση τήν ζωή ἐπί τῆς γῆς.

Πέμπτη 28 Μαΐου 2015

Γράμμα 345: Χρεωκοπία


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 345
 
Τό γεγονός ὅτι δανειζόμασταν ἐπί χρόνια γιά νά συντηροῦμε τήν καλοπέρασή μας, ὥσπου αὐτοί πού μᾶς δάνειζαν ἄρχισαν νά μᾶς τά γυρεύουν πίσω, ἀποδεικνύει ὅτι δέν ἔχουμε διαχειριστική ἱκανότητα.
Ἀφήνοντας κατά μέρος τήν Ἀγορά πού μᾶς δάνειζε μέ ἐμπορικά κριτήρια καί ζητοῦσε πλέον νά τῆς ἐπιστρέψουμε τά δανεικά, στραφήκαμε πρός τούς Θεσμούς γιά νά μᾶς δώσουν οἰκονομική βοήθεια. Ἀλλά αὐτοί θέτουν ὅρους, ὅτι τά χρήματα πού θά μᾶς δώσουν, πέραν ἀπό τήν ἐξυπηρέτηση τοῦ χρέους μας πρός τήν Ἀγορά, θά διατεθοῦν γιά τήν ἀνόρθωση τῆς οἰκονομίας μας καί ὄχι γιά τήν διατήρηση τῆς εὐζωΐας μεγαλυτέρων καί μικροτέρων κύκλων ἡμετέρων. Καί θέλουν ἐπιπλέον νά ἐπιβλέπουν ἀπό κοντά τήν τήρηση αὐτῶν πού θά συμφωνηθοῦν.
Ἡ κυβέρνηση τοῦ Σύριζα ἀπαντᾶ ὅτι δέν τῆς εἶναι δυνατόν νά δεχθῆ ἕναν Ἔντιμο Συμβιβασμό, πού θά εἶναι πολύ ἐπαχθής γιά τό φτωχότερο μέρος τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, καί γι’αὐτό ζητᾶ Πολιτική Συμφωνία, πού νά μήν τήν δεσμεύει μέ νούμερα. Οἱ Θεσμοί ξέρουν, ὅτι αυτό θά σημάνει τήν συνέχιση τῆς κακῆς διαχείρισης καί ἐπιδείνωση τῆς οἰκονομικῆς ἀναπηρίας τῆς χώρας μας. Γι’αὐτό δέν κλείνει ἡ συμφωνία καί μένουν κλειστά τά κεμέρια τῶν ξένων καί φτωχαίνουμε καθημερινῶς περισσότερο ἐμεῖς.
Ἀπό τήν δύναμη τῆς συνήθειας γίνεται λόγος γιά τόν κίνδυνο πτωχεύσεως μας. Στήν πραγματικότητα ἔχουμε περιέλθει σέ χρεωκοπία, τήν βαρύτερη μορφή τῆς πτώχευσης. Ἀφοῦ τό κράτος ἐξακολουθεῖ νά εἰσπράττει, ἀλλά πληρώνει τίς ὀφειλές του ἐπιλεκτικά.

Τετάρτη 27 Μαΐου 2015

Γράμμα 344: Ὁ Ἔντιμος Συμβιβασμός


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 344
 
Ἐάν τηροῦσε ὁ κ. Πούτιν τήν ἐξαγγελία τοῦ κ. Τσίπρα, ὅτι θά μᾶς προκαταβάλη τά τέλη πολλῶν ἐτῶν γιά τήν διέλευση ἀπό τό ἑλληνικό ἔδαφος τοῦ ἀγωγοῦ φυσικοῦ ἀερίου πού μελετᾶ νά κατασκευάση ἡ Ρωσία, δέν θά εἴχαμε ἀνάγκη τά λεφτά τῆς Τρόϊκας. Τό ἴδιο καί ἄν ἡ Κίνα ἐνδιαφερόταν γιά μιά μεγαλύτερη ἐπένδυση στήν Ἑλλάδα ἀπό τήν ἀποβάθρα ἐκφορτώσεως τῶν ἐμπορευμάτων της στόν Πειραιᾶ. Τίς ἐπενδύσεις σέ μιά χώρα ἀβέβαιου δημοσιονομικοῦ καθεστῶτος καί μέ ἐπαναστατικές ἀναταράξεις φοβοῦνται οἱ ξένοι ἐπιχειρηματίες.
Ὅσο καί ἄν προτιμᾶ ὁ κ. Τσίπρας μέ τήν κ. Κωνσταντοπούλου τήν ἐπιστροφή στήν ἀξιοπρεπῆ δραχμή καί τήν ἀνεξαρτησία, τά νούμερα δέν βγαίνουν. Ὁ Ἔντιμος Συμβιβασμός παρά τά ἐπώδυνα στοιχεῖα του, εἶναι ἀναπόφευκτος. Καί μέ μιά καλλίτερη ἑπόμενη ἑλληνική κυβέρνηση θά ἐπιτύχουμε τήν βελτίωση τοῦ περιεχομένου του.

Τρίτη 26 Μαΐου 2015

Γράμμα 343: Πόλεμος πάντων πατήρ


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 343
 
διδάσκει ὁ Ἡράκλειτος. Ὁ Σύριζα ἐφαρμόζοντας τό ρητό τοῦ μεγάλου Ἴωνα φιλοσόφου ἄνοιξε πρίν ἀναλάβη ἀκόμη τήν ἐξουσία πλῆθος ἀπό μέτωπα καί προσθέτει διαρκῶς καινούργια. Πρωτίστως ἔχει ἀποδυθεῖ σέ ἀντιπολίτευση κατά τῆς Ἀντιπολίτευσης. Ἡ χθεσινή ἀπόφαση τῆς Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς του ἐπανέρχεται συνεχῶς στά ἁμαρτήματα τῶν κομμάτων πού διαχειρίστηκαν προηγουμένως τήν ἐξουσία. Ὅτι ἀποδέχθηκαν τό Μνημόνιο, ὅτι πῆραν λεφτά ἀπό τήν Ἑλλάδα καί τά χάρισαν σέ ξένους, ὅτι ρήμαξαν τόν δημόσιο προϋπολογισμό γιά νά ἱκανοποιήσουν τήν κάστα τῶν ἐκλεκτῶν τους, ὅτι παρέδωσαν στήν τωρινή κυβέρνηση καμμένη γῆ. Ἀλλά καί ὅτι σήμερα ἔχουν συμμαχήσει μέ τήν ἀντιδραστική Εὐρώπη, ὑποστηρίζοντας τήν ἀξίωση της νά ἐφαρμόση λιτότητα ἡ χώρα μας, πρᾶγμα πού ἐμποδίζει τήν οἰκονομική ἀνάπτυξη καί μεγαλώνει τήν φτώχεια τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.
Στό ἐσωτερικό μέτωπο, τά ΜΜΕ, πού χάνουν τήν προνομιακή θέση τους, ἔχουν ἀποδυθῆ σέ καθημερινό ἀγώνα ἐναντίον τῆς κυβέρνησης καί μεγιστοποιοῦν τίς δυσκολίες καί τίς (ἀναπόφευκτες) μικρές ἀποτυχίες της. Ἡ ὀλιγαρχία πού εὐνοήθηκε καί ἰσχυροποιήθηκε κατά τήν τελευταία 25ετία, δίνει τόν ὕστατο ἀγώνα ἐναντίον τῆς προώθησης ἑνός ριζικά διαφορετικοῦ κοινωνικοῦ καί οἰκονομικοῦ μοντέλου, πού θά βασίζεται στήν ἀναδιανομή τοῦ πλούτου, στήν προώθηση τῆς ἰσότητας, στόν σεβασμο τῆς δημόσιας περιουσίας, στήν στήριξη τῶν κοινῶν ἀγαθῶν, στήν στήριξη τῆς μισθωτῆς ἐργασίας, στόν σεβασμό τοῦ περιβάλλοντος. Ἀλλά ὁ Σύριζα δέν φοβᾶται γιατί ἔχει ἐμπιστοσύνη στήν κρίση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.
Ἐμεῖς παρατηροῦμε ὅμως πώς ὁ πόλεμος βρίσκεται καί μέσα στίς τάξεις τοῦ Σύριζα. Ἄλλοι ἀπό τά στελέχη του εἶναι ὑπέρ τοῦ Ἔντιμου Συμβιβασμοῦ, ἄλλοι ὑπέρ τῆς ὑποβολῆς του σέ ἐγκριτικό δημοψήφισμα, ἄλλοι ἐναντίον κάθε συμβιβασμοῦ καί ὑπέρ τῆς ἐπιστροφῆς στήν ἐθνική ἀξιοπρέπεια καί τήν δραχμή. Οἱ συνιστῶσες τοῦ Σύριζα δίνουν ἕναν πολυμέτωπο ἀγώνα.
Ἐκεῖ πού ἐπικρατεῖ εἰρήνη καί κατανόηση, εἶναι μέ τούς ἀντιεξουσιαστές. Μποροῦν νά κατεβάζουν τούς ἐπιβάτες ἀπό τά λεωφορεῖα καί νά τά καῖνε, χωρίς νά τούς παρενοχλεῖ ὁ ἀναπληρωτής ὑπουργός Δικαιοσύνης καί Προστασίας τοῦ Πολίτη κ. Πανούσης ἤ ὁ ὑπουργός Δικαιοσύνης κ. Παρασκευόπουλος.

Δευτέρα 25 Μαΐου 2015

Γράμμα 342: Ὁ Ἡρακλῆς καί ἡ χελώνα


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 342
 
Τό ἀρχαῖο σόφισμα ἔλεγε, ὅτι ὁ Ἡρακλῆς τρέχει νά φτάση μιά χελώνα, ἀλλά δέν τήν φτάνει ποτέ. Διότι σέ κάθε βῆμα τοῦ Ἡρακλῆ ἡ χελώνα ἔχει πάλι προχωρήσει λιγάκι.
Ἡ κυβέρνησή μας πάει νά ἀντιστρέψη τό σόφισμα σέ ἀλήθεια. Μετά κάθε συνάντησή της μέ τήν Τρόϊκα δηλώνει ὅτι προχώρησε σημαντικά ἡ σύγκλιση τῶν ἀπόψεων.
Ἐφ’ὅσον ὅμως αὐτό συνεχίζεται ἀενάως δέν θά φθάσουν στήν συμφωνία οἱ ἀπόψεις ποτέ.

Κυριακή 24 Μαΐου 2015

Γράμμα 341: Δήμαρχος Καμίνης (πάλι)


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 341
 
Δέν εἶναι μόνο ἡ πλακόστρωση κάποιων πεζοδρομίων πού προβληματίζει σχετικά μέ τήν διαχείριση τῶν κονδυλίων τῆς δημοτικῆς ἀρχῆς. Εἶναι καί κάποια ἀκόμα ἔργα, ἄχρηστα καί ἀνούσια, πού συχνά κάνουν περισσότερη ζημιά, τά ὁποῖα προγραμματίζονται ἐκεῖ μάλιστα ὅπου δέν ἀντιμετωπίζονται πολύ πιό ἐπείγουσες ἀνάγκες.
Ξαφνικά, λοιπόν, ξεθάφτηκε μετά ἀπό μία δεκαπενταετία ἕνα τέτοιο ἔργο: ἡ ψευτο-πεζόδρόμηση τῆς ὁδοῦ Χανίων στήν κατά τά ἄλλα ἐγκαταλελειμμένη Κυψέλη. Ψευτο-πεζοδρόμηση γιατί πρόκειται μόνον γιά διαπλάτυνση πεζοδρομίων σέ ἕνα πολύ μικρό μῆκος ἑνός στενοῦ δρόμου. Πράσινο δέν θά προστεθεῖ πέρα ἀπό καμμιά ζαρντινιέρα, γιά πεζοπορία δέν προσφέρεται, ὅταν μάλιστα σέ δυό βήματα ὑπάρχει ὁ μεγάλος πεζόδρομος τῆς Φωκίωνος Νέγρη. Θά χαθοῦν ὅμως κάπου ἀκόμα 20 θέσεις στάθμευσης σέ μία πυκνοκατοικημένη συνοικία πού ὑποβαθμίστηκε καί καταστράφηκε ἀπό τήν ἀκριτη καταστροφή θέσεων στάθμευσης πρίν ἀπό λίγες δεκατίες. Καί αὐτό την στιγμή πού στήν περιοχή ἔχουν ἐξαφανιστεῖ ἐδῶ καί καιρό τόσο οἱ κάδοι γιά τά σκουπίδια ὅσο καί οἱ κάδοι για ἀνακύκλωση, οἱ πλατεῖες ἔχουν ἐγκαταλειφθεῖ στήν τύχη τους κ.λπ. κ.λπ.
Πολλοί κάτοικοι τῆς περιοχῆς ἀντιδράσανε, ὅπως εἶχαν ἀντιδράσει καί παλιότερα, γιατί ξέρουν ἀπό ἀλλά παρόμοια ἔργα στή γειτονιά, ὅτι θά γίνει σκουπιδότοπος καί θά προσελκύσει διάφορες ἐνοχλητικές δραστηριότητες. Μάταια! Οἱ δημοτικές ἀρχές ἔχουν κλείσει τά αὐτιά τους.
Περισσεύουν τά λεφτά στόν Δῆμο ἤ κάποιοι βάλθηκαν νά ὁλοκληρώσουν τήν ὑποβάθμιση τῆς περιοχῆς καί νά διώξουν καί ὅσους κυψελιῶτες παρέμειναν πιστοί στήν γειτονιά τους;

Σάββατο 23 Μαΐου 2015

Γράμμα 340: Φτάνει πιά!


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 340
 
Ἡ «Αὐγή» σέ περίοπτη θέση καί ἐντός πλαισίου δημοσίευσε χθές πρόσκληση τοῦ κ. Μανώλη Γλέζου πρός τόν ἑλληνικό λαό νά κατεβῆ ἀπό σήμερα στούς δρόμους «μέ ὅλη τήν θυμωμένη του ἀξιοπρέπεια, μέ τήν δίκαιη ὀργή του, πού τή μεταπλάθει σέ πολιτική πράξη ἀπέναντι σ’αὐτούς πού σχεδιάζουν τήν ἐξόντωσή του». Νά φωνάξει «Φτάνει πιά!» στήν Εὐρώπη καί τούς θεσμούς της. Στόν ἰσχυρό (ἄν καί διαπλεκόμενο) Γερμανό, στόν σεβάσμιο Λουξεμβουργιανό (χωρίς αὐτό νά τόν ἐμποδίζει νά ζεῖ σέ φορολογικό παράδεισο), στόν εὐκολόπιστο Γάλλο (μολονότι ἀσπόνδυλο καί ἀμνήμονα), στόν τυχάρπαστο (καί ἀπατεωνίσκο) Ὁλλανδό, ἀλλά εἰδικό στό νά προσπέφτει μέ χάρη στά πόδια τῶν ἰσχυρῶν.
Ὁ κ. Γλέζος θά μποροῦσε ἄν ἤθελε νά ἀναφέρει ἕνα ψεγάδι καί γιά καθέναν ἀπό τούς ὑπόλοιπους ἑταίρους μας. Τά ὅσα εἶπε ὅμως ἀρκοῦν γιά νά στηρίξουν τήν πρόσκλησή του. Πρόκειται γιά ἱστορική μεταστροφή. Ἐνῶ τόν Φεβρουάριο συνιστοῦσε τήν φιλική διευθέτηση τῶν ἀξιώσεων μας κατά τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, σήμερα πού ὁ κ. Τσίπρας ἀγωνίζεται γιά ἕναν Ἔντιμο Συμβιβασμό γιά νά μήν στερέψουν ἐντελῶς τά ταμεῖα μας, ἐκεῖνος ζητᾶ τήν Ρήξη.
Λυπᾶται, εἶπε στήν δήλωσή του ὁ κ. Γλέζος, πού τήν ὥρα αὐτή εἶναι μακριά ἀπό τήν Ἑλλάδα γιά νά πάρη μέρος στίς ἀντιευρωπαϊκές ἐκδηλώσεις. Ἄν ὅμως αὐτές γίνουν παλλαϊκές καί ἐπιτύχουν τόν σκοπό τους, ἡ ἑλληνική συμμετοχή στήν Εὐρωβουλή θά ἐκλείψη καί θά ἔχει πάλι ὅλη τήν χαρά νά ἀπολαμβάνει τό γαλήνιο περιβάλλον τῆς Ἀπειράνθου. Λεφτά δέν θά ὑπάρχουν, ἀλλά τί πειράζει!

Παρασκευή 22 Μαΐου 2015

Γράμμα 339: Δήμαρχος Καμίνης


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμ. 339
 
Τόν τελευταῖο καιρό συνεργεῖα τοῦ Δήμου ξηλώνουν τά πεζοδρόμια γιά νά βάλουν καινούργιες πλάκες. Συγχρόνως ἀνοίγουν αὐλάκια στά ὁδοστρώματα γιά νά περάσουν κάποιους σωλῆνες. (Καί ὅπως σέ κάθε προηγούμενη διάνοιξη αὐλακιῶν, ἡ ἐπικάλυψή τους ἀφήνει μιά διαφορά ἑκατοστῶν ἀπό τίς ὄχθες τους, κατάλληλη γιά στραμπούληγμα ποδιῶν.)
Γιατί σέ ἐποχή δημοσιονομικῆς λιτότητας ξοδεύονται χρήματα γιά ἕνα ἔργο διόλου ἐπεῖγον; Ἡ ἀπάντηση τῶν ὀπαδῶν τοῦ Δημάρχου εἶναι, ὅτι ἔτσι βρίσκουν ἐργασία ὁρισμένοι ἄνεργοι καί ὅτι πιθανόν ἀπορροφῶνται καί κάποια ποσά εὐρωπαϊκῆς βοήθειας πού εἶχαν μείνει ἀνεκμετάλλευτα.
Τό πρακτικό ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς δημοτικῆς πολιτικῆς εἶναι, ὅτι ἡ ὁδός Διδότου πού τέμνει τήν γραμμή τῆς συγκοινωνίας μεταξύ τῶν γραφείων τῆς Ἐφημερίδας τοῦ ΚΣΜ καί τῆς αἴθουσας τῶν Δευτεριάτικων Συγκεντρώσεων του, νά ἔχει γίνει δύσβατη καί ἐπικίνδυνη. Ἀχρηστευμένα πεζοδρόμια, ὀρύγματα στό ὀδόστρωμα, πού γιά νά τά διαβῆς πρέπει νά κάνης δολιχοδρομίες, μέ κίνδυνο νά πέση ἕνα αὐτοκίνητο ἤ ἕνα μηχανάκι στήν πλάτη σου.
Ἤδη ξεκίνησε ἀνάλογη ἐπιχείρηση ἀνακατασκευῆς τῆς ὁδοῦ Σκουφᾶ. Κλείσιμο πεζοδρομίων καί ὄρυγμα πού διχοτομεῖ τό κατάστρωμα τοῦ δρόμου. Θά πρέπει λοιπόν νά χρησιμοποιοῦν ἑλικόπτερα καί ἀερόστατα οἱ περίοικοι;
Μένει τό ἐρώτημα ἄν ἔχουν ἐξασφαλισθῆ τά ἀστρονομικά ποσά, πού θά ἀπαιτεῖ μιά γενική ἀνάπλαση τῶν δρόμων τῆς Ἀθήνας ἤ πρόκειται γιά ἔργα προθήκης σέ μιά κεντρική συνοικία της;

Πέμπτη 21 Μαΐου 2015

Γράμμα 338: Δεύτερο Ἑλλαδικό Κράτος


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 338
 
Οἱ σωσσωρευμένες ἐπιπολαιότητες τῆς Μακαριακῆς περιόδου ὁδήγησαν ἀντί στήν αὐτοδιάθεση τῆς Κύπρου σέ εὔθετο χρόνο, στήν δεσμευμένη ἀνεξαρτησία. Καί ἔτσι ὑπάρχουν δύο ἑλληνικά κράτη.
Ἤδη σχηματίζεται καί μέσα στήν Ἑλλάδα ἕνα δεύτερο ἑλληνικό κράτος. Τό ἕνα μέ πρωθυπουργό τόν κ. Τσίπρα, τό ἄλλο μέ ἐθνάρχη τήν κ. Κωνσταντοπούλου. Ἡ πρόεδρος τῆς Βουλῆς προσθέτει στό ἀξίωμά της συνεχῶς νέες ἁρμοδιότητες. Παρέσχε συμβουλές στόν Πρόεδρο τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας γιά τά πλαίσια τῶν καθηκόντων του. Συνέστησε ἐπιτροπή πού θά διεκδικήση ἀποζημίωση ἀπό τούς Θεσμούς γιά τά λεφτά πού μᾶς δάνεισαν χωρίς νά πρέπει. Ὁ πρωθυπουργός εἶπε, ὅτι ἐπίκειται ὁ Ἔντιμος Συμβιβασμός, ἐκείνη ζήτησε Δημοψήφισμα. Ὅρισε πώς δέν πρέπει ἡ ἀστυνομική ἀρχή νά ἐμποδίζει τούς μπαχαλάκηδες ὅταν θέλουν νά καταθέτουν ἀναφορές στήν Βουλή. (Περιλαμβανομένων καί τῶν Χρυσαυγιτῶν.)
Τό τελευταῖο ἐπεισόδιο πού προκάλεσε, ἔχει φέρει σέ ἀπόγνωση τήν τσιπρική συνιστῶσα καί κατατάραξε τόν φιλοκυβερνητικό τύπο. Μαθαίνοντας ὅτι ἡ Ἀστυνομία εἶχε κλείσει τήν πορεία τῶν ἀπεργῶν τῶν δημοσίων νοσοκομείων πρός τό Μέγαρο Μαξίμου, βγῆκε ἀπό τήν Βουλή καί καθύβρισε τόν ταξίαρχο πού διοικοῦσε τήν ἀστυνομική δύναμη. Καί τοῦ εἶπε, ὅτι θά ζητήση τήν δίωξή του γιά παράβαση τοῦ νόμου. Θά ἀκολουθήση διπλωματικό διάβημα τοῦ νεοσύστατου ἑλλαδικοῦ κράτους πρός τό πρῶτο;

Τετάρτη 20 Μαΐου 2015

Γράμμα 337: Ἡ καθυστέρηση στήν διαπραγμάτευση


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 337
 
Ἐκεῖνος πού χάνει ἕναν πόλεμο ζητᾶ νά μάθη ἀμέσως τί ἀπαιτεῖ ὁ ἄλλος γιά νά κλείση εἰρήνη. Καί τό συμφέρον του εἶναι νά τελειώσουν γρήγορα οἱ διαπραγματεύσεις πρίν καταρρεύση ἐντελῶς ἡ δύναμη τῆς ἀντίστασης του. Ἐξ αντιθέτου ὁ νικητής ἔχει συμφέρον νά καθυστερεῖ ἡ σύναψη τῆς συμφωνίας, ὥστε ὁ ἄλλος νά ὑποχρεωθῆ νά ἀποδεχθῆ μεγαλύτερες ἀκόμη παραχωρήσεις.
Σέ μιά παρόμοια κατάσταση βρισκόμαστε ἐμεῖς σήμερα. Δέν πολεμήσαμε μέ τήν Τρόϊκα, ἀλλά ὁ ἐμφύλιος πόλεμος τῶν κομμάτων καί τῶν συνδικάτων μᾶς ἔφερε στήν θέση τοῦ ἡττημένου. Ἡ ἑλληνική οἰκονομία παρουσιάζει τήν εἰκόνα μιᾶς χαμένης μάχης. Ἡ σωτηρία μας μπορεῖ νά ἐπιτευχθῆ μόνο μέ τήν γενναία ἐνίσχυσή μας ἀπό τήν Τρόϊκα.
Ἡ κυβέρνηση ἔψαξε καί ἀλλοῦ νά βρῆ λεφτά. Στήν Ρωσία, στήν Κίνα, στά Ἑμιρᾶτα, καί ὁ θεός ξέρει ποῦ ἀκόμα, ἀλλά δέν συνάντησε προθυμία νά μᾶς χρηματοδοτήσουν. Νά κάνουν μέν ὁρισμένες ἐπενδύσεις ἄν οἱ ὅροι θά τούς εἶναι ἐπωφελεῖς, ὄχι ὅμως νά μᾶς δανείσουν τό τεράστιο ποσόν πού ἀπαιτεῖται γιά τήν ἀποπληρωμή τοῦ χρέους μας.
Δέν μᾶς μένει λοιπόν ἄλλη διέξοδος παρά νά ἐπιτύχουμε μεγαλύτερη βοήθεια ἀπό τούς παλαιούς δανειστές μας, σέ τελική ἀνάλυση ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση. Ὅτι οἱ ἑταῖροι μας ἔχουν συμφέροντα ἀντίθετα πρός τά δικά μας, ὅτι σκοπός τους εἶναι ἡ ἀποικιακή ἐκμετάλλευσή μας κ.λπ. μποροῦν νά πιστεύουν μόνο ὀλιγοφρενεῖς καί νά ὑποστηρίζουν ἐκεῖνοι πού ἐπιδιώκουν τήν ἐγκαθίδρυση κομμουνιστικοῦ πολιτεύματος. Οἱ ἄλλοι ὅλοι μποροῦμε νά καταλάβουμε ὅτι ἡ ἀνάκαμψη τῆς χώρας μας εἶναι καί οἰκονομικό συμφέρον τῶν ἑταίρων μας.
Ἄν ὅμως ἀντί νά τούς ὑποβάλλουμε συγκεκριμένα αἰτήματα πού νά μποροῦν νά κοστολογηθοῦν, ἐξακολουθοῦμε νά τούς μιλᾶμε μέ «δημιουργική ἀσάφεια» , ἡ ἀντίδρασή τους φυσικό εἶναι νά θέλουν νά μᾶς δεσμεύσουν χωρίς περιθώρια ἀμφισβήτησης, ὥστε ἡ δαπάνη τους πρός χάριν μας νά μήν πέφτει στόν πίθο τῶν Δαναΐδων. Ἀλλά τά κομμουνιστικῆς ὀρθοδοξίας στελέχη τοῦ Σύριζα δίνουν μάχες κόκκινων γραμμῶν γιά νά βραδύνουν τήν συμφωνία καί νά τήν καταστήσουν ἀκατόρθωτη.
Οἱ ἐκπρόσωποι τῆς κυβέρνησης δήλωσαν τήν πρώτη φορά, ὅτι ἡ συμφωνία μέχρι τό Πάσχα θά κλείση. Κατόπιν μετέθεσαν τήν προθεσμία στήν Κυριακή τοῦ Θωμᾶ. Ἀπό ἐκεῖ στήν Πρωτομαγιά καί κατόπιν στήν γιορτή Κωνσταντίνου καί Ἑλένης. Λέγοντας κάθε φορά πόσο ἔχουν πλησιάσει οἱ ἀπόψεις τῶν δύο πλευρῶν. Αὔριο καί πάλι δέν πρόκειται ἡ κυβέρνηση νά τά βρῆ μέ τούς Θεσμούς καί ἔχει ἀρχίσει ἡ κουβέντα πώς αὐτό θά γίνη τόν Ἰούνιο. Ἐν τῶ μεταξύ τά κρατικά καί τά ἀσφαλιστικά ταμεῖα ἀδειάζουν.
Ἄν ὁ στόχος τοῦ Ἰουνίου καί πάλι δέν εὐωδοθῆ, ἡ ἐπίτευξη συμφωνίας κινδυνεύει νά γίνη περιττή γιατί ἡ ἑλληνική οἰκονομία δέν θά ὑπάρχει.

Τρίτη 19 Μαΐου 2015

Γράμμα 336: Κλείνει/δέν κλείνει


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 336
 
Ὅποιος παρακολούθησε αὐτήν τήν νύχτα τήν συνέντευξη τοῦ κ. Βαρουφάκη στόν κ. Χατζηνικολάου θά ἐνθουσιάστηκε ἀπό τήν θέρμη τοῦ εὐρωπαϊσμοῦ του: Ἡ ἔξοδος τῆς Ἑλλάδος ἀπό τόν κεντρικό πυρήνα τῆς Εὐρώπης εἶναι ἀδιανόητη. Οἱ ἑταῖροι μας ἔχουν συνειδητοποιήσει τά προβλήματά μας καί αἴρουν τίς ἐνστάσεις των στά δικά μας σχέδια. Οἱ σχέσεις τῆς συνεργασίας του μέ τούς ὁμολόγους του εἶναι ἄριστες καί θά ἐπιταχύνουν τήν κατάρτιση τῆς συμφωνίας - ἄρα ἡ συμφωνία, ὁ Ἔντιμος Συμβιβασμός, θά κλείση ἐντός τῶν προσεχῶν ἡμερῶν.
Τήν αἰσιοδοξία του γιά τήν ἐπίτευξη συμφωνίας πού θά ἀντιμετωπίζει τό πρόβλημα μακροπρόθεσμα καί θά περιλαμβάνει ἀναδιάρθρωση τοῦ χρέους, ἐξέφρασε χθές στήν Γενική Συνέλευση τοῦ ΣΕΒ, ὁ πρωθυπουργός καί ὁ ΣΕΒ τοῦ ἔταξε τήν ὑποστήριξή του.
Ὅλα δείχνουν λοιπόν, κατά τήν κυβέρνηση, ὅτι ὑπερνικήθηκαν οἱ δυσκολίες στό Εὐρωγκρούπ καί θά εἰσρεύσουν σύντομα τά λεφτά γιά τά ὁποῖα διψᾶ ὁ τόπος. Οἱ ὑπερασπιστές ὅμως τῶν κόκκινων γραμμῶν δέν ἐγκατέλειψαν τά χαρακώματά τους. Στήν ὀργάνωση τοῦ Σύριζα τῆς Α΄ Ἀθήνας, πού εἶναι ἡ πολυπληθέστερη τοῦ κόμματος, ἐκδηλώθηκαν ζωηρότατες διαφωνίες γιά ὅλες τίς συμβιβαστικές ὑποχωρήσεις γιά τίς ὁποῖες κατηγοροῦν τήν κυβέρνηση. Βουλευτές καί ὑπουργοί ἐπιμένουν ὅτι τό Πρόγραμμα τῆς Θεσσαλονίκης δέν ἦταν διακήρυξη ἀρχῶν ἀλλά δεσμευτικό.
Τό ἄν θά κλείση τελικά ἡ συμφωνία μέ τούς δανειστές/χρηματοδότες μας ἐντός τῶν προσεχῶν ἡμερῶν, ὅπως μᾶς ἔκανε νά περιμένουμε ὁ κ. Βαρουφάκης, παραμένει τό μεγάλο ἐρώτημα.

Δευτέρα 18 Μαΐου 2015

Γράμμα 335: Παιγνίδια μεταξύ πολιτικῶν


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 335
 
Θά ἀποτελέση τήν ἀποκορύφωση τῆς πολιτικῆς ἐπιπολαιότητας τό νά μήν ψηφίσουν στήν Βουλή τήν ἐπικύρωση τοῦ «Ἔντιμου Συμβιβασμοῦ» ἡ Ν.Δ., τό Ποτάμι καί τό ΠΑΣΟΚ, σύμφωνα μέ τίς σημερινές εἰδήσεις. Ὅτι ἡ συμφωνία αὐτή θά ἦταν δυσμενέστερη ἀπό τό Μνημόνιο πού εἶχε ἀποδεχθῆ ἡ προηγούμενη κυβέρνηση, ἦταν γνωστό. Ὁ χρόνος πού πέρασε λειτούργησε εἰς βάρος μας καί ἡ συμπεριφορά τῆς κυβέρνησης Τσίπρα ἀπέδειξε τήν ἀνάγκη οἱ δεσμεύσεις της νά γίνουν πιό σφιχτές.
Ἀλλά οἱ Εὐρωπαῖοι δέν παύουν νά εἶναι φίλοι μας καί ἐφ’ὅσον διατηρεῖται ἡ παραμονή μας στήν εὐρωπαϊκή οἰκογένεια νά θέλουν νά συμβάλουν καθοριστικά στήν ἔξοδό μας ἀπό τήν τρομακτική κρίση στήν ὁποίαν ἔχουμε βυθιστῆ. Ἰδιαίτερα ὁ κ. Σαμαρᾶς μέ τήν συμμετοχή τῆς Ν.Δ. στό Εὐρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα μπορεῖ νά λάβη γνώση τοῦ σχεδίου τῆς συμφωνίας πού ἑτοιμάζουν στίς Βρυξέλλες καί νά τούς ὑποδείξη τίς χρησιμότητες μιᾶς τροποποίησης του.
Ἡ καταψήφιση τοῦ νόμου γιά τόν «Ἔντιμο Συμβιβασμό» ἀπό μέρους τῶν τριῶν προαναφερθέντων κομμάτων καί τῶν ΑΝ-ΕΛ (πού θυμήθηκαν ξαφνικά τήν ἰδιαιτερότητά τους) σέ συνδυασμό μέ τούς βουλευτές τῶν ἀριστερῶν συνιστωσῶν τοῦ Σύριζα, οἱ ὁποῖοι ἐπιμένουν στό σκίσιμο τοῦ Μνημονίου, θά ρίξη τήν κυβέρνηση. Εἶναι δύσκολο νά τήν διαδεχθῆ κοινοβουλευτικό σχῆμα. Χωρίς δέ τά λεφτά τοῦ «Ἔντιμου Συμβιβασμοῦ» ἡ ἀνοιχτή χρεωκοπία θά εἶναι ζήτημα ἡμερῶν.
Ἡ κατακρήμνιση τῆς κυβέρνησης Τσίπρα θά ἀποτελέση γλυκειά ἐκδίκηση γιά τήν ἀντιπολίτευση. Ἀλλά τά παιγνίδια τῶν πολιτικῶν δέν θά γιατρέψουν τήν ἀνάγκη τοῦ τόπου.
Περιμένουμε, ὅτι οἱ μυαλωμένοι βουλευτές τῆς Ἀντιπολίτευσης δέν θά ἀκολουθήσουν τήν ἐγωτιστική γραμμή τῶν ἀρχηγῶν τους, ἀλλά τό συμφέρον τοῦ τόπου μας.
Ὁ Ἔντιμος Συμβιβασμός δέν εἶναι τό τέλος τῆς Ἱστορίας. Ἄν στήν ἐφαρμογή του παρουσιάσει μεγαλύτερα βάρη γιά μᾶς ἀπό ὅ,τι προβλεπόταν καί χειροτερέψη τήν θέση μας, οἱ ἀντισυμβαλλόμενοι πού εἶναι ἑταῖροι καί φίλοι μας, θά εἶναι πρῶτοι πού θά ζητήσουν νά τόν τροποποιήσουν πρός τό συμφέρον μας.

Κυριακή 17 Μαΐου 2015

Γράμμα 334: Ἐθνική ἀξιοπρέπεια καί δίσκος ἐπαιτείας


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 334
 
Τελικά ἐπιθυμεῖ ἡ Κυβέρνηση τόν Ἔντιμο Συμβιβασμό ἤ τήν Ρήξη;
Ὁ Σύριζα ἀποδείχθηκε ὅτι εἶναι πράγματι ἕνα ἄθροισμα συνιστωσῶν μέ ποικιλία ἰδεολογικῶν πεποιθήσεων, πού συμμάχησαν γιά τήν ἀπό κοινοῦ ἀπόλαυση τῆς ἐξουσίας. Ὁ ἀρχηγός τῆς συμμαχίας, πού ἔγινε πρωθυπουργός, ἀγωνίζεται τώρα γιά νά κρατᾶ πρός τά ἔξω ἑνιαία τήν ἐμφάνισή της.
Ἔτσι ἡ Κυβέρνηση καί θέλει ἀπό τή μιά μεριά τά λεφτά τῆς Τρόϊκας, πού γιά νά μᾶς τά δώση ἀπαιτεῖ νά βάλουμε σέ τάξη τό οἰκονομικό χάος μας, καί χωρίς αὐτά θά περιπέση ὁ λαός, τό ἐκλογικό σῶμα, σέ ἄγρια φτώχεια, καί θέλει ἀπό τήν ἄλλη νά ἱκανοποιεῖ τά στελέχη της πού αἰσθάνονται βαθύ μῖσος γιά τήν καπιταλιστική Εὐρώπη, διότι ἀλλιῶς θά ρίξουν τήν κυβέρνηση.
Τό βιντεάκι στούς σταθμούς τοῦ Μετρό γιά τά δεινά πού τραβήξαμε ἀπό τούς Γερμανούς στήν Κατοχή, εἶναι ὅ,τι πρέπει γιά νά αἰσθάνονται οἱ γερμανοί τουρίστες ὅτι ἀπειλοῦνται καί νά πάψουν νά ἔρχονται καί νά μᾶς ἀφήνουν τά λεφτά τους. Ἡ «Αὐγή» καί τά ἄλλα φύλλα τοῦ κυβερνητικοῦ δημοσιογραφικοῦ ἀστερισμοῦ ἀποδίδουν στήν Εὐρώπη ἰμπεριαλιστική διάθεση γιά τήν οἰκονομική ἐκμετάλλευση τῶν ἄλλων λαῶν. Ἡ κ. Κωνσταντοπούλου μέ τό φέουδο πού ἔχει δημιουργήσει γύρω ἀπό τήν πολυθρόνα της προβάλλει ἀξιώσεις ἀποζημίωσης ἀπό τούς Εὐρωπαίους καί γιά τά εὐνοϊκά δάνεια πού μᾶς προσέφεραν, ἐνῶ ἤξεραν ὅτι δέν μποροῦμε νά τά ἐξωφλήσουμε.
Ἄν ὁ κ. Τσίπρας ἐπιδιώκει νά λάβουμε πράγματι τά λεφτά πού ζητοῦμε ἀπό τούς δανειστές/χρηματοδότες μας, πρέπει νά συμμαζέψη τούς ἔξαλλους τῆς παράταξής του. Ἄν ὅμως συμφωνεῖ μ’αὐτούς, ὅτι δέν εἶναι τά λεφτά πού μετροῦν ἀλλά ἡ ἀξιοπρέπεια, πρέπει νά ἐπιθυμεῖ τήν ἀποτυχία τῶν διαπραγματεύσεων καί τήν ἀπομόνωσή μας μέσα σέ οἰκονομική ἐξαθλίωση. Ἀλλά ποιάν ἀξιοπρέπεια θά ἔχουμε, ὅταν θά ἁπλώνουμε τό πιατελάκι τῆς ἐλεημοσύνης γιά νά ἐπιβιώσουμε;

Σάββατο 16 Μαΐου 2015

Γράμμα 333: Γιατί δέν γίνεται συμψηφισμός


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 333
 
Ἄν τό καλοσκεφθοῦμε εἶναι ἀστεῖο, ἐμεῖς νά βουρλιζόμαστε κάθε φορά νά βροῦμε τά λεφτά γιά νά πληρώσουμε τήν συμφωνημένη ἡμέρα τούς Θεσμούς, ὅταν βρίσκεται στά χέρια τους ἕνα μεγαλύτερο ποσόν πού ἔχει περάσει ἡ ἡμερομηνία πού θά ἔπρεπε νά μᾶς τό εἶχαν δώσει. Δέν θά ἦταν καλλίτερο νά τούς στείλουμε μιά ἐντολή συμψηφισμοῦ, νά κρατήσουν ἀπό αὐτά πού μᾶς χρωστοῦν ἐκεῖνα πού τούς χρωστοῦμε;
Τήν ὀρθόδοξη οἰκονομικά αὐτή λύση ἐμποδίζουν οἱ συμφωνίες πού ἔχουμε ὑπογράψει μαζί τους. Ἀπό αὐτές προκύπτει, ὅτι γιά νά λάβουμε τήν νέα χρηματοδότηση πρέπει νά ἔχουμε πραγματοποιήση πρίν τίς μεταρρυθμίσεις πού τούς ἔχουμε ὑποσχεθῆ. Καί αὐτές ἐκκρεμοῦν σέ σχέδια νόμων στήν Βουλή, πού συγκρούονται μέ τίς διάφορες κόκκινες γραμμές τοῦ Σύριζα ἀκόμη καί τοῦ κομματιδίου τοῦ κ. Καμμένου.
Ἀπό τήν πλευρά τους οἱ Θεσμοί δέν θέλουν τήν Πολιτική Συμφωνία, γιατί ξέρουν ὅτι ἅπαξ καί βάλουμε στό χέρι τά λεφτά θά τά ξοδέψουμε γιά νά ἐπιστρέψουμε στήν καλοπέραση καί δέν θά ἀργήσουμε νά εἴμαστε πάλι ἄφραγκοι. Παρά τό νεανικό της σφρῖγος ἡ τωρινή κυβέρνηση εἶναι πολύ πιό δοσμένη στήν ἄνεση ἀπό τίς προηγούμενες.
Τίς ἀγορές ξεγελοῦσε ἄλλοτε τό ἐπίπεδο τῆς εὐζωϊας μας. Δέν ἀνησυχοῦσαν γιά τό ὅτι δέν θά τούς ἐπιστρέψουμε τά δανεικά, καί δέν μᾶς ἐπέβαλλαν ὅρους γιά τήν διαχείρισή τους. Οἱ Θεσμοί δέν ἐμπιστεύονται τήν διαχειριστική ἱκανότητα καί ἐντιμότητά μας καί μᾶς θέτουν ὅρους πού εἶναι κόκκινες γραμμές γιά τά κοινοβούλιά τους.
Ἀλλά ὁ καλός Θεός τῆς Ἑλλάδος, καί ἄν γίνει ἀκόμη ὁ χωρισμός Κράτους καί Ἐκκλησίας, εὐελπιστοῦμε πώς δέν θά μᾶς ἐγκαταλείψη.

Παρασκευή 15 Μαΐου 2015

Γράμμα 332: Διαλυτική ἀσάφεια


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 332
 
Μέ ρωσικό σιδηρόδρομο τοῦ λούνα-πάρκ πού ἀκολουθεῖ κυματοειδῆ γραμμή μέ ἰλιγγιώδη ταχύτητα, μοιάζει ἡ κυβέρνηση τοῦ Σύριζα. Ὁ ἕνας ὑπουργός δηλώνει, ὅτι ἡ σύναψη τοῦ ἔντιμου συμβιβασμοῦ εἶναι θέμα ἡμερῶν, καί ἄλλος, ὅτι ἡ ρήξη εἶναι ἀναπόφευκτη. Κάποτε καί στήν ἴδια τηλεοπτική ἐκπομπή κάποιος ὑπουργός λέει καί τά μέν καί τά δέ.
Πηγή ὅλων αὐτῶν τῶν ἀντιφάσεων, γιά τίς ὁποῖες μᾶς κυττοῦν καχύποπτοι οἱ δανειστές/χρηματοδότες μας, εἶναι ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο διευθύνει τήν κυβέρνηση ὁ πρωθυπουργός Τσίπρας. Εἶναι ἕνας μαέστρος πού ἀντί νά συντονίζει τά μέλη τῆς ὀρχήστρας, κάνει τόν διαιτητή στούς διαφορετικούς χαβάδες πού παίζουν.
Ὁ ὑπουργός τῶν Οἰκονομικῶν Βαρουφάκης, πού εἶχε παραμεριστῆ, ἀναβαθμίστηκε πάλι καί δήλωσε χθές, ὅτι ἄν οἱ Θεσμοί φέρουν ἕνα σχέδιο συμφωνίας πού δέν θά σέβεται τίς κόκκινες γραμμές μας αὐτός δέν θά τό ὑπογράψη. (Πάλι ἕνας ὑπουργός πού ἀπειλεῖ μέ παραίτηση.) Ὁ κυβερνητικός ἐκπρόσωπος Σακελλαρίδης τοῦ ἔδωσε μιά ἀπάντηση πού σημαίνει, ὅτι πάνω ἀπό τίς γενικές ἀρχές βρίσκονται οἱ ἀνάγκες τοῦ λαοῦ.
Καί ἡμεῖς ὁ Λαός παρακολουθοῦμε ἄναυδοι τήν διαλυτική ἀσάφεια τῆς κυβερνητικῆς πολιτικῆς.

Πέμπτη 14 Μαΐου 2015

Γράμμα 331: Στουρνάρας


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 331
 
Ἡ κυβέρνηση σάν νά μήν ἔχει ἀνοίξει ἀρκετά μέτωπα πραγματοποιεῖ ἐκστρατεία ἐναντίον τοῦ Διοικητῆ τῆς Τραπέζης τῆς Ἑλλάδος.
Χαρακτηριστικός εἶναι ὁ σημερινός πρωτοσέλιδος τίτλος τῆς κυβερνητικῆς ¨Ἐφημερίδας τῶν Συντακτῶν¨. Πλάϊ στήν φωτογραφία τοῦ κ. Στουρνάρα γράφει «Οἱ ἐντιμότατοι φίλοι του» παραπέμποντας σέ μιά παλιά γκαγκστερική κωμωδία. Ἐπεξηγεῖ δέ πιό πέρα ὅτι αὐτοί εἶναι ἡ Εὐρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ὁ Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης καί μεγάλα ἐγχώρια καί ξένα συγκροτήματα μέσων ἐνημέρωσης.
Τά ἁμαρτήματα τά ὁποῖα τοῦ καταμαρτυρεῖ ἡ κυβέρνηση κλικακώνονται στόν χρόνο. Ὁ ὑπουργός Παραγωγικῆς Ἀνασυγκρότησης (!) κ. Λαφαζάνης εἶπε ὅτι τόν βαρύνει τό ἔγκλημα τῆς ἰδιωτικοποίησης τῆς Ἀγροτικῆς Τράπεζας, στήν ὁποίαν συνέπραξε ὡς ὑπουργός τῶν Οἰκονομικῶν καί ὅτι τό ἔγκλημά του θά διερευνηθῆ πλήρως στίς πολιτικές καί ποινικές διαστάσεις του καί δέν θά μείνει ἀτιμώρητο. Ὁ κοινοβουλευτικός ἐκπρόσωπος τῆς κυβέρνησης κ. Φίλης τόν ἐγκαλεῖ, ὅτι τρέφει πολιτικές φιλοδοξίες (σάν νά εἶναι κάτι ἐπίμεμπτο) καί τόν προειδοποιεῖ νά τίς ξεχάσει.
Ἀλλά τό βασικό πειστήριο γιά τήν ἐγκληματικότητα τοῦ «ἀρχιτραπεζίτη» εἶναι ἕνα e-mail ἀνυπόγραφο πού στάλθηκε σέ δύο δημοσιογράφους, τῶν ὁποίων δημοσιεύθηκαν μόνο τά ἀρχικά, γιά τά οἰκονομικά ἀποθέματα τῶν ἐμπορικῶν τραπεζῶν, τά ὁποῖα τούς προκαλοῦν ἐπικίνδυνο πρόβλημα ρευστότητας.
Ἀλλά ὁ Διοικητής τῆς Τραπέζης τῆς Ἑλλάδος εἶναι ὁ θεσμικός ἐπιτηρητής τῆς οἰκονομίας καί πρέπει νά ἐνημερώνει τήν κυβέρνηση καί τήν ἀντιπολίτευση καί τήν κοινή γνώμη γιά τίς ἐξελίξεις της. Ἄν τό ἐπίμαχο e-mail εἶναι γνήσιο καί ἄν αὐτό περιέχει λανθασμένα στοιχεῖα, γιατί δέν βγαίνει ἡ κυβέρνηση νά ἀνακοινώση τά σωστά;
Διότι ἁπλούστατα θέλει νά ἐκπορθήση μιά ἄλλη θέση κλειδί. Ἡ Εὐρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, πού ἀποτελεῖ κρίκο της ἡ Τράπεζα τῆς Ἑλλάδος, ἔχει ἁρμονική συνεργασία μέ τόν κ. Στουρνάρα καί θεωρεῖ, ὅτι στοχεύει ἐκείνην ἡ κυβερνητική μερίδα πού τοῦ ζητᾶ νά παραιτηθῆ. Γιά ἄλλη μιά φορά οἱ συνιστῶστες ἔπλεξαν ἕνα κουβάρι γύρω στόν τόπο μας πού τόν τραβᾶ μακριά ἀπό τήν Εὐρώπη.
Ἄν ἀληθεύει μιά κατηγορία ἐναντίον τοῦ κ. Στουρνάρα, εἶναι ὅτι γιά πολύν καιρό ἔχει σιωπήσει γιά τήν τρελλή οἰκονομική πολιτική τῆς σημερινῆς κυβέρνησης, προκειμένου νά μήν δυσχεράνη τήν θέση της μέ τήν Εὐρώπη πού ἀποδομοῦν οἱ ἀριστερίστικες συνιστῶσες τοῦ Σύριζα.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΡΟΣΟΠΟΥΛΟΣ: Γλωσσική συμφιλίωση

(“Ἐφημερίδα τοῦ Κ.Σ.Μ.”/Τεῦχος 177/Ἀπρίλιος 2015)
 
Τό ἄρθρο αὐτό εἶχε τυπωθῆ σέ κλισέ πρίν ἀπό τήν Κυριακή τῶν Βαϊων. Τήν Κυριακή ὅμως ἐκείνη δέν εἶδα νά προβάλλεται ἡ ἐκπομπή «Φταῖνε οἱ λέξεις». Οὔτε καί τήν ἑπομένη. Ἀνησύχησα καί ἔστειλα ἕνα ἠλεκτρονικό μήνυμα (e-mail) στόν κ. Μπαμπινιώτη. Μοῦ ἐπεστράφη ὡς ἀνεπίδοτο. Τόν πῆρα στό τηλέφωνο, ἀλλά βγῆκε ἡ γραμματέας του καί τῆς ἐξήγησα τί θέλω, ἀφήνοντάς της τόν ἀριθμό μου. Ἐκεῖνος δέν μοῦ ἀπήντησε. Τήν Κυριακή 12 Ἀπριλίου, ἡ ΕΡΤ, ἤ ὅπως τήν λένε τώρα, εἶχε πάλι τό «Φταῖνε οἱ λέξεις», χωρίς νά δώση ἐξηγήσεις γιατί εἶχε διακόψει αὐτήν τήν ἐκπομπή. Ἡ καρδιά μου ξαναγύρισε στήν θέση της καί μοῦ μένει τό παράπονο γιά τήν μή-ἀπάντηση τοῦ κ. Μπαμπινιώτη.
 
Γίνεται μιά ἐκτεταμένη εἰσβολή τῆς Ἀμερικανικῆς στήν γλῶσσα μας. Θεωρεῖται αὐτονόητο, ὅτι ὁ κάθε ἀναγνώστης ἐφημερίδας καταλαβαίνει τήν κουτσουρεμένη λέξη info καί ὁ κάθε τηλεθεατής μιά ἐξειδικευμένη ἔκφραση ὅπως internal devaluation.
Ἡ ἐλάττωση τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας στόν γλωσσικό τομέα εἶναι καί αὐτή μιά συνέπεια τῆς παγκοσμιοποίησης. Αὐτό ἀπό τήν ἄλλη μεριά ξυπνᾶ τόν πόθο τῆς ἐθνικῆς ἰδιοπροσωπίας. Γιά ἕναν χῶρο στόν ὁποῖο νά μήν μπορεῖ νά εἰσχωρήση καμμιά Τρόϊκα. Πού εἶναι ἀποκλειστικά δικός μας.
Συμπτωματικά εἶδα μιά Κυριακή στή ΝΕΡΙΤ μετά τό ἀπογευματινό δελτίο εἰδήσεων τήν ἐκπομπή «Φταῖνε οἱ λέξεις», τήν ὁποίαν ἐπιμελεῖται ἡ κ. Βίκυ Φλέσσα καί κατευθύνει ὁ καθηγητής Μπαμπινιώτης. Ἔκτοτε δέν χάνω μέ τίποτε αὐτήν τήν ἐκπομπή. Καλεσμένος εἶναι κάθε φορά ἕνα πρόσωπο διαφορετικῆς εἰδικότητας, ἀλλά τό ὁποῖο ἀποδεδειγμένως ἔχει καλή γνώση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας. Τοῦ θέτουν ὁ κ. Μπαμπινιώτης καί ἡ κ. Φλέσσα γλωσσικά αἰνίγματα καί σπαζοκεφαλιές. Ἐγώ κερδίζω τήν ἐτυμολογική ἐξήγηση τῶν λέξεων πού χρησιμοποιῶ, τήν ἐκμάθηση τῶν τύπων διαφόρων τοπικῶν διαλέκτων, τήν ἀνακάλυψη τῆς ἑλληνικῆς καταγωγῆς ξένων λέξεων πού ἔχουν περιληφθῆ στό λεξιλόγιο μας (τά λεγόμενα ἀντιδάνεια) καί γίνομαι μέ κάθε τέτοια ἐκπομπή πλουσιώτερος. Δέν εἶμαι γλωσσολόγος, οὔτε κἄν φιλόλογος. Ἐνδιαφέρομαι γιά τήν πολιτική διάσταση τοῦ γλωσσικοῦ διχασμοῦ καί στό παρόν σημείωμα παρέχω μιά περιληπτική ἀφήγησή του, προκειμένου νά συμβάλω, μέ τίς ἐρασιτεχνικές γνώσεις μου γιά τό ζήτημα, στήν ἐπίτευξη τῆς γλωσσικῆς μας ἑνότητας.
Στίς προαναφερθεῖσες τηλεοπτικές ἐκπομπές προβάλλονται συνεντεύξεις πού παίρνει στούς δρόμους ἕνα συνεργεῖο πού στέλνει ἡ κ. Βίκυ Φλέσσα. Ρωτᾶ ἐκείνους πού συναντᾶ τήν σημασία μιᾶς λέξης. Οἱ νέοι μπερδεύονται συχνά, οἱ μεγαλύτεροι κατά κανόνα δίνουν τήν σωστή ἀπάντηση.
Ἀποδεικνύεται πάντως ἡ ὕπαρξη μιᾶς εὐρύτατης κοινότητας πού θέλει νά μήν πεθάνη ἡ γλῶσσα μας. Καί ἡ ὁποία ἔχει πρωτίστως ἀποδεχθῆ ὅτι ἡ ἀντιμαχία καθαρεύουσας καί δημοτικῆς εἶναι πιά ξεπερασμένη. Ἀπό τήν διδασκαλία τοῦ κ. Μπαμπινιώτη συνάγεται, ὅτι δέν εἶναι ἐπίμεπτη ἡ ἀνάμειξη τῶν δύο γλωσσικῶν τύπων. Αὐτό σημαίνει ἀπελευθέρωση ἀπό τά παλαιά πάθη καί ὁδηγεῖ πρός τήν γλωσσική ἑνότητα.
 
Ἀπό τήν ἀρχαιότητα μέχρι τήν Παλιγγενεσία
Τήν ἑνότητα αὐτήν δέν εἴχαμε ποτέ μέχρι σήμερα.
Τά ἀρχαιοελληνικά φύλα εἶχαν τό καθένα τήν δική του διάλεκτο μέ διαφορές στήν προφορά τῶν φθόγγων. Ὅταν ἄρχισαν νά γράφουν, πῆραν ὡς βάση τήν γραφή τῶν Φοινίκων, ἡ ὁποία ἀποτύπωνε τίς λέξεις σέ συλλαβές, καί υἱοθέτησαν μιά γραφή, στήν ὁποίαν κάθε φθόγγος ἀποδιδόταν μέ ἕνα γράμμα. Ἔτσι προέκυψαν στίς «ἑλληνίδες πόλεις» ἀλφάβητα στά ὁποῖα τά γράμματα ἦταν παραπλήσια ἀλλά ὄχι τά ἴδια. Τό Θ π.χ. γραφόταν ἀλλοῦ ὡς Φ. Μέ τήν σειρά τους οἱ Ρωμαῖοι, ὅταν προχώρησαν στόν γραπτό λόγο υἱοθέτησαν τό ἀλφάβητο πού εἶχαν οἱ Κοῦμες, μιά γειτονική τους χαλκιδική ἀποικία, καί τό χαλκιδικό ἀλφάβητο ὡς λατινικό εἶναι ἐκεῖνο πού κυριαρχεῖ στόν κόσμο ἀπό αἰῶνες. Ἡ γραφή εἶναι μιά σύμβαση ἐπικοινωνιακή γιά τήν ἀπόδοση τῶν φθόγγων, ἀλλά ἡ ἀξία αὐτῆς τῆς σύμβασης εἶναι μεγάλη.
Κατά τόν 5ο π.Χ. αἰώνα τό μεγαλεῖο τῆς Ἀθήνας τήν ἔκανε πνευματική πρωτεύουσα ὅλων τῶν Ἑλλήνων. Ὅλοι οἱ μορφωμένοι Ἕλληνες ἤθελαν νά μιλοῦν καί νά γράφουν ὅπως οἱ μορφωμένοι Ἀθηναῖοι. Γεννήθηκε ὁ ἀττικισμός, ὁ ὁποῖος διατηρήθηκε καί ἀφοῦ οἱ Ἕλληνες εἶχαν ὑποταχθῆ στόν «ἄξεστο Ρωμαῖο», τόν ὁποῖον εἶχαν «κατακτήσει» μέ τήν κουλτούρα τους. Ἐπειδή ὅμως τά ἑλληνικά εἶχαν γίνει ἡ κοινή γλῶσσα τῆς ρωμαιοκρατούμενης Ἐγγύς Ἀνατολῆς, οἱ ξένοι πού τά σπούδαζαν εἶχαν δυσκολία στήν ἐκφορά τῶν λέξεων. Ποιό φωνῆεν εἶναι βραχύ καί ποιό μακρό. Γιά νά τούς μάθουν νά τίς προφέρουν σωστά οἱ ἀλεξανδρινοί γραμματικοί κατασκεύασαν τούς τόνους καί τά πνεύματα, γιά τά ὁποῖα γίνεται λόγος πιό κάτω.
Ἡ τάξη τῶν μορφωμένων βολεύτηκε τούς κατοπινούς αἰῶνες μέ τήν χρήση τῆς ἀττικῆς γλώσσας καί μέ ψήγματα λατινικῆς ὁρολογίας, ὁ κοσμάκης ὄχι. Ἁπλούστευσε τίς λέξεις στά μέτρα του, ἀντικαθιστοῦσε ἄλλες μέ ὑποθετικά συνώνυμα πού ταίριαζαν καλλίτερα στ’αὐτί (ὅπως τό κρασί ἀντί γιά οἶνος) καί ἑλληνοποιοῦσε ὅποια ξένη λέξη τοῦ φαινόταν ἐξυπηρετική. Φυσικά δέν ἐξέλειπαν οἱ τοπολαλιές.
Μεταξύ τῶν μορφωμένων δέν σταμάτησε ἡ γλωσσική ἀντιμαχία. Ἡ Ἐκκλησία ἐπέμενε ὅτι ἡ σωστή γλῶσσα τοῦ Γένους ἦταν αὐτή τῶν Εὐαγγελίων. Μιά βαθειά καθαρεύουσα χρησιμοποιοῦσε καί ὁ φαναριώτικος Διαφωτισμός. Ἀπό τήν ἄλλη μεριά στίς τάξεις τῶν ἐκσυγχρονιστῶν λογίων ἐξαπλώθηκε ἡ ἀντίληψη, ὅτι οἱ λέξεις πού δέν χρησιμοποιοῦσε πιά ὁ λαός πρέπει νά ἐγκαταλειφθοῦν καί μοναδική γλῶσσα νά γίνη αὐτή πού μιλᾶ.
Ὁ σοφός Ἀδαμάντιος Κοραῆς, πού ἀγωνιζόταν γιά τήν πολιτιστική ἀναγέννηση τοῦ Ἔθνους προκειμένου νά ἐπιτύχη αὐτό τήν ἀπελευθέρωσή του, προσπάθησε νά γεφυρώση τήν διαφορά μεταξύ τῆς λόγιας καί τῆς λαϊκῆς γλώσσας ¨εἰς τό μέσον τῆς κλίμακος¨. Ἔκανε ἐχθρούς καί ἀπό τίς δύο πλευρές. Οἱ μέν τόν ἐγκαλοῦσαν, ὅτι ἀπίστησε στήν ἐθνική παράδοση. Ὁ ἐξαίρετος λόγιος Νεόφυτος Δούκας ζητοῦσε νά αὐξάνουμε συνεχῶς τήν χρησιμοποίηση τῶν ἀρχαιοελληνικῶν γλωσσικῶν τύπων γιά νά ἐπιστρέψουμε «βαθμηδόν πρός τήν ἀρχαίαν». Οἱ ἄλλοι τόν κατηγοροῦσαν, ὅτι μέ τήν φτιαχτή γλῶσσα του ἔκανε ἀνάπηρη τήν δημοτική. Ἡ δεύτερη κατηγορία τοῦ προσάπτεται μέχρι τίς ἡμέρες μας.
 
Μετά τήν ἐθνική ἀπελευθέρωση
Οἱ διακηρύξεις τῆς Ἐπαναστάσεως καί ὅλα τά νομοθετήματα πού ἀκολούθησαν γράφηκαν στήν Καθαρεύουσα. Ἀπό τήν ὁποία διέφερε ριζικά ἡ γλῶσσα πού μιλοῦσαν οἱ συντάκτες αὐτῶν τῶν κειμένων στό σπίτι τους.
Οἱ Φαναριῶτες πού ἔγιναν ἡ ἄρχουσα τάξη στό ἐλεύθερο βασίλειο μετέφεραν τήν καθαρεύουσα τους καί στήν ποίηση καί στήν πεζογραφία. Μετά τήν ἕνωση τῆς Ἰονίου Πολιτείας μέ τήν Ἑλλάδα οἱ Ἑπτανήσιοι, οἱ ὁποῖοι ἀπέκτησαν πολιτικό βάρος στήν Ἀθήνα, πρόβαλλαν ἔντονα τήν ἀπαίτηση νά καθιερωθῆ ἡ δημοτική στήν λογοτεχνία.
Ὁ ποιητής Ἀριστοτέλης Βαλαωρίτης, προβεβλημένος λευκαδίτης πολιτικός ὁ ἴδιος, ἀπαγγέλλοντας τό ἐγκώμιο τοῦ Γρηγορίου τοῦ Ε΄ κατά τά ἀποκαλυπτήρια τοῦ ἀνδριάντα του τό 1871, ἐκφώνησε τό ποίημα του στήν δημοτική. Ἡ συγκίνηση πού προκάλεσε στήν παρισταμένη ἡγεσία τῆς χώρας ἄνοιξε τόν δρόμο τῆς νομιμοποίησης τῆς δημοτικῆς στήν ποίηση.
Ἕνας μετά τόν ἄλλον οἱ ἑλλαδῖτες λογοτέχνες, ὅπως ὁ Παλαμᾶς καί ὁ Δροσίνης ἄρχισαν νά γράφουν τά ποιήματά τους στήν δημοτική. Γιά τά πεζά ἔμειναν πολλά χρόνια ἀκόμα στήν καθαρεύουσα.
Ὁρμητικό ἄνεμο ἀλλαγῆς σήκωσε ὁ ἑλληνογάλλος γλωσσολόγος Δημήτρης Ψυχάρης. Αὐτός ἤθελε τήν ὁλοσχερῆ κατάργηση τῆς καθαρεύουσας καί τήν πλήρη υἱοθέτηση τῆς δημοτικῆς σέ ὅλους τούς τομεῖς τῆς ζωῆς. Δέν εἶχε ὅμως γεννηθῆ καί μεγαλώσει στήν Ἑλλάδα καί τά ἑλληνικά τά εἶχε διδαχθῆ σάν ξένη γλώσσα. Ἡ ζωή του ἦταν στό Παρίσι, ὅπου ἦταν καθηγητής τῆς γλωσσολογίας. Στήν Ἑλλάδα (τήν ὁποίαν ἀγαποῦσε μέ πάθος) ἐρχόταν ὡς ταξειδιώτης καί τριγυρνῶντας τήν ὕπαιθρο υἱοθετοῦσε ἀνεξέλεγκτα τίς λέξεις πού ἄκουγε στά χωριά καί φορμάριζε τήν δημοτική κατά τήν ἀντίληψή του. Τό μήνυμά του εἶχε ἀπήχηση. Τό ἀσπάστηκε καί ὁ πολυδιαβαζόμενος συγγραφέας καί κοινωνικός κριτικός Ἐμμ. Ροϊδης, πού θεωρητικά ἦταν δημοτικιστής, ἀλλά ποτέ δέν ἔπαψε νά γράφη σέ αὐστηρή καθαρεύουσα. Οἱ λέξεις ὅμως πού κατασκεύασε ὁ Ψυχάρης ἀγνοήθηκαν.
 
Τό γλωσσικό βάφεται μέ αἷμα
Μετά τόν ἄτυχο πόλεμο τοῦ 1897 ἐπεκράτησε ὁ πόθος τῆς ἀνύψωσης τῶν ψυχικῶν δυνάμεων τοῦ Ἔθνους. Ἡ βασίλισσα Ὄλγα πού ἦταν ἐξαιρετικά θεοσεβούμενη, σκέφθηκε ὅτι θά ἔπρεπε νά ἀναζητᾶ ὁ καθένας παρηγοριά καί φώτιση στό Εὐαγγέλιο. Ὁ Μαρκεζίνης στήν «Πολιτική Ἱστορία τῆς Νεωτέρας Ἑλλάδος» λέει, πώς φαίνεται ὅτι ἡ Ὄλγα πήγαινε στά νοσοκομεῖα νά ἐπισκεφθῆ τούς τραυματίες τοῦ πολέμου καί τούς μοίραζε τό Εὐαγγέλιο, ἀλλά ἐλάχιστοι ἀπό αὐτούς, ἔβλεπε, ὅτι ἦσαν εἰς θέσιν νά τό καταλάβουν στήν γλῶσσα πού ἦταν γραμμένο.
Ἡ Ὄλγα ἀποφάσισε, ὅτι θά πρέπει νά μεταφρασθῆ στήν καθομιλουμένη καί ἀνέθεσε τήν ἐργασία αὐτή σέ μία φιλόλογο. Ὅταν τελείωσε ἡ μετάφραση, τήν ὑπέβαλε στόν Μητροπολίτη Ἀθηνῶν καί πρόεδρο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, Προκόπιο, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ τήν μελέτησε τῆς εἶπε ὅτι εἶναι καλή καί νά τήν δημοσιεύση. Τύπωσε λοιπόν ἀρχικά 1000 ἀντίτυπα πού ἄρχισε νά τά μοιράζει ἐπιλεκτικά.
Ἀπευθύνθηκε στόν ὑπουργό τῆς Παιδείας καί τοῦ ζήτησε νά ἐκδόση ἐγκύκλιο μέ τήν ὁποία νά συνιστᾶ τήν διάδοση τοῦ μεταφρασμένου Εὐαγγελίου. Ὁ ὑπουργός ὅμως ἤθελε τήν ἔγκριση τῆς Ἱ. Συνόδου. Ἡ Ὄλγα ἔστειλε ἐπιστολή στήν Ἱ. Σύνοδο, ἡ ὁποία παρά τήν προηγηθεῖσα ἔγκριση τοῦ προέδρου της, μέ καθυστέρηση μηνῶν ἔδωσε στήν Βασίλισσα ἀρνητική ἀπάντηση.
Ἐκείνη ὅμως ἦταν ἐπίμονος ἄνθρωπος καί δέν πτοήθηκε καί ἀπό μιά δεύτερη ἀρνητική ἀπάντηση τῆς Συνόδου. Τύπωσε περισσότερα ἀντίτυπα τοῦ βιβλίου καί τά ἔθεσε σέ κυκλοφορία.
Κατά κακή σύμπτωση μερικούς μῆνες πρίν ἡ ἐφημερίδα «Ἡ Ἀκρόπολις» τοῦ πρωτοποριακοῦ Βλάσση Γαβριηλίδη, εἶχε ἀρχίσει νά δημοσιεύει μετάφραση τῶν Εὐαγγελίων ἀπό τόν ἀκραῖο δημοτικιστή Ἀλέξανδρο Πάλλη. Ἡ γλῶσσα του ἦταν τόσο ἀπίθανη πού μετέφραζε τόν Μυστικό Δεῖπνο σέ μυστικό τσιμποῦσι !  Ἡ κατακραυγή τοῦ ἀναγνωστικοῦ κοινοῦ ἀνάγκασε τόν Γαβριηλίδη νά διακόψη τήν δημοσίευση. Ἀλλά στήν κοινή γνώμη ἔμεινε ἡ ἀντίληψη, ὅτι κάθε μεταγλωττισμός τῶν Εὐαγγελίων εἶναι ἀνίερη πράξη.
Ἡ ἀγανάκτηση κατά τῶν μεταφράσεων τοῦ Εὐαγγελίου γενικεύτηκε. Γιά τήν Ὄλγα ἔλεγαν, ὅτι εἶχε χρηματοδοτήσει μέ ρούβλια τοῦ ξαδέλφου της τοῦ Τσάρου τήν μετάφραση τοῦ Εὐαγγελίου προκειμένου νά ἀποκαρδιώση καί νά διαιρέση τούς Ἕλληνες, ὥστε νά μήν μποροῦν νά ἀντισταθοῦν στήν ἐπέκταση τῆς Βουλγαρίας, πού προστάτευαν οἱ Ρῶσοι, στήν Μακεδονία. Ἡ Βασίλισσα λοιπόν εἶχε κάνει τήν πιό φρικτή προδοσία!
 Οἱ φοιτητές τήν νύχτα τῆς 8ης Νοεμβρίου 1901 κλείστηκαν στό Πανεπιστήμιο καί κάλεσαν τόν λαό σέ συλλαλητήριο. Τό συλλαλητήριο ὁδήγησε σέ ταραχές. Ἡ κυβέρνηση εἶχε φέρει ἀπό τόν Ναύσταθμο ἕνα ἄγημα γιά τήν διαφύλαξη τῆς τάξης. Ἡ ἀναστάτωση ὅμως ἐξελίχθηκε σέ μάχη, κατά τήν ὁποία σκοτώθηκαν τρεῖς πολῖτες καί ὀκτώ φοιτητές καί τραυματίστηκαν πάνω ἀπό 80 πολῖτες καί στρατιῶτες.
Ἡ κυβέρνηση ὑποχρέωσε τόν Προκόπιο νά παραιτηθῆ. Ἀφορισμός τῆς Ὄλγας δέν ἔγινε, ὅπως ζητοῦσαν οἱ φοιτητές.
Δύο χρόνια ἀργότερα, τήν ἴδια ἡμέρα, ἡ Ἀθήνα ἀναστατώθηκε πάλι μέ ἕνα ἐπεισόδιο γιά τήν γλῶσσα. Παιζόταν στό Βασιλικό Θέατρο ἡ Ὀρέστεια τοῦ Αἰσχύλου μεταφρασμένη σέ λαϊκή γλῶσσα. Οἱ φοιτητές ξεσηκώθηκαν ἀπό τούς «γλωσσαμύντορες» τοῦ καθηγητῆ Γ. Μιστριώτη. Ἔγιναν ταραχές. Ἀπώλειες δύο νεκροί καί ἑπτά τραυματίες.
 
Τό Μακεδονικό
Στίς ἀρχές τοῦ 20ου αἰώνα τό βασικό ἐμπόδιο στήν ἐπέκταση τῆς χώρας στά ἐδάφη τῶν «ἀειμνήστων ἡμῶν βυζαντινῶν αὐτοκρατόρων» ἦταν ἡ διατήρηση τῆς Μακεδονίας ὑπό τόν τουρκικό ζυγό καί κυρίως ἡ προσπάθεια τῆς Βουλγαρίας νά κερδίση μέ τό μέρος της τόν λαό τῆς Μακεδονίας γιά τήν ὥρα πού θά κατέρρεε ἡ ὀθωμανική κυριαρχία.
Ἡ Βουλγαρία πού εἶχε ἀναβιώσει μέ ἐκστρατεία τῶν Ρώσων κατά τῆς Τουρκίας, ἀλλά περιορίστηκε ἀπό τό Συνέδριο τοῦ Βερολίνου (1877) στόν χῶρο πού τῆς εἶχαν χαρίσει οἱ Ρῶσοι, ἐπιχειροῦσε νά φθάση πάλι στό Αἰγαῖο καί ἔστελνε συμμορίες στό μακεδονικό ἔδαφος γιά νά ἀλλοιώσουν βίαια τό φρόνημα τῶν κατοίκων του. Αὐτό ἦταν ἀνάκατο, διότι ὑπό τό ὀθωμανικό καθεστώς στό ἔδαφος τῆς Μακεδονίας συνυπῆρχαν κάτοικοι ἑλληνικῆς γλώσσας καί συνείδησης καί κοινότητες σλαυϊκές, καί ἡ ὀρθοδοξία ἦταν τό συνδετικό τους στοιχεῖο. Τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἔχει κατηγορηθῆ ὅτι ἀντί νά ἐξελληνίση τούς ὀρθόδοξους Σλαύους τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας, κράτησε μόνο γιά τήν λειτουργία τά ἑλληνικά καί ἄφησε καθέναν νά μιλᾶ ὅποια γλώσσα θέλει – μέχρι τήν ἡμέρα πού ἀποσχίσθηκε ἡ βουλγαρική Ἐκκλησία, ὁπότε ἄδραξε τό λάβαρο τῆς ἑλληνικότητας. Οἱ χριστιανοί τῆς Μακεδονίας διαχωρίστηκαν σέ πατριαρχικούς καί ἐξαρχικούς.
Γιά τήν ἄμυνα κατά τῆς βίαιης καί αἱματηρῆς βουλγαρικῆς διείσδυσης ἔστειλε καί ἡ Ἀθήνα στήν Μακεδονία ἔνοπλα σώματα, τά ὁποῖα πλαισίωσαν οἱ ἐντόπιοι πατριαρχικοί, καί ἔτσι ἀκολούθησε ὁ Μακεδονικός Ἀγώνας, ὁ ὁποῖος ἔκλεισε τό 1908 μέ τήν νίκη μας.
Λίγο ὅμως ἔλειψε νά τόν εἴχαμε χάσει στό ἐπίπεδο τῆς κουλτούρας. Στά ἑλληνικά σχολεῖα στήν πρώτη σελίδα τῶν ἀναγνωσματαρίων τους ὑπῆρχαν οἱ λέξεις ἴα καί ὠά, ἀντί γιά τούς μενεξέδες καί τά αὐγά, καί ὅλα τά διδακτικά κείμενα ἦταν γραμμένα σέ μιά δυσνόητη καθαρεύουσα. Στά σχολεῖα πού ἄνοιξαν οἱ Βούλγαροι τά βιβλία ἦταν γραμμένα σέ μιά γλῶσσα εὔληπτη.
Καί ὅμως οἱ πρωταγωνιστές τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγώνα, Παῦλος Μελᾶς, Ἴων Δραγούμης, Ἀθανάσιος Σουλιώτης, ἦταν ἔνθερμοι δημοτικιστές. Ἀπό τήν μεριά τους οἱ καθαρευουσιάνοι πάλι ἔλεγαν, ὅτι ἡ ἐμμονή τῶν ἑλληνικῶν σχολείων στήν λόγια γλώσσα, ἀρκοῦσε μέ τήν γοητεία της γιά νά ἀπελευθερώσουμε τήν Μακεδονία χωρίς τουφεκιά...
 
Οἱ τοποθετήσεις τῶν δημοτικιστῶν στό κοινωνικό ζήτημα
Ἡ Πηνελόπη Δέλτα, πατριώτισσα μέχρι μυελοῦ ὀστέων, ἤθελε τήν ἀναγέννηση τῆς χώρας διά τῆς καθιέρωσης τῆς ζώσας γλώσσας τοῦ λαοῦ. Ἔγραψε πλῆθος λογοτεχνικῶν βιβλίων - κάποια ἀπό τά ὁποῖα θά μείνουν ἀθάνατα - γιά τήν ἐξύψωση τοῦ ἐθνικοῦ φρονήματος. Οὖσα πολύ πλούσια ξόδευε ἄφθονα χρήματα, γιά τούς ἐθνικούς ἀγῶνες καί τήν ἀνακούφιση τῆς φτωχολογιᾶς. Τό σοσιαλιστικό ἰδεῶδες δέν τήν ἐνόχλησε ποτέ.
Οἱ πλούσιοι ἀπόδημοι Ἕλληνες Ἀλέξανδρος Πάλλης καί Πέτρος Βλαστός, φανατικοί δημοτικιστές, ἀπέρριπταν μέ φρίκη κάθε ἀπόπειρα σύνδεσης τοῦ ἀγώνα γιά τήν δημοτική μέ τά σοσιαλιστικά κηρύγματα. Ἔπαυαν νά χρηματοδοτοῦν τά περιοδικά τῶν δημοτικιστῶν, ὅταν αὐτά πρόβαλλαν σοσιαλιστικές ἰδέες, τίς ὁποῖες ἀποκαλοῦσαν ἀνοησίες.
Οἱ πρῶτοι σοσιαλιστές Πλάτων Δρακούλης, Μαρίνος Ἀντύπας, Νικόλαος Γιαννιός, ἔγραφαν σέ αὐστηρή καθαρεύουσα.
Οἱ δημοτικιστές ὡς ἄτομα εἶχαν καθένας τίς πεποιθήσεις του γιά τά κοινωνικά προβλήματα. Ἐδῶ πρέπει νά γίνη ἰδιαίτερος λόγος γιά τόν Γιάνη Κορδάτο πού ἦταν ἀκραιφνής μαρξιστής καί διετέλεσε μάλιστα μιά περίοδο Γεν. Γραμματέας τοῦ ΚΚΕ. Ἔγραψε δύο ἐξαιρετικά βιβλία γιά τήν ἱστορία τοῦ δημοτικισμοῦ μέ προσεκτική τεκμηρίωση, ἀλλά παρέμεινε ὡς τό τέλος τῆς ζωῆς του προσκολλημένος στήν πάλη κατά τοῦ καπιταλισμοῦ καί κήρυκας τῆς κοινωνικῆς ἐπανάστασης.
 
Τό Ἀνώτερο Παρθεναγωγεῖο Βόλου
Ὅσο παράδοξο καί ἄν φαίνεται σήμερα, ὁ δημοτικισμός κέρδιζε τότε διαρκῶς ἔδαφος, ἀλλά παρέμενε γενικά μιά μικρή μειοψηφία. Αὐτό πού ἀπασχολοῦσε ὅλους ἦταν ἡ βελτίωση τῆς σχολικῆς ἐκπαίδευσης.
Στόν Βόλο, ὅπου ἡ οἰκονομική ἀνάπτυξη δημιουργοῦσε τήν ζήτηση σχολείων καλλίτερης ἀπόδοσης, ἕνα δημοτικός σύμβουλος καί σημαντικός κοινωνικός παράγοντας, ὁ γιατρός Σαράτσης ἔθεσε τό θέμα τῆς ἱδρύσεως παρθεναγωγείου γιά τά κορίτσια πού ἔβγαζαν τό δημοτικό. (Ἡ συνεκπαίδευση τῶν ἀγοριῶν καί τῶν κοριτσιῶν ἐπρόκειτο νά πραγματοποιηθῆ πολλές δεκαετίες ἀργότερα.) Τά κορίτσια πού τελείωναν τό ἑξατάξιο δημοτικό σχολεῖο δέν εἶχαν τήν δυνατότητα νά ἀποκτήσουν γυμνασιακή μόρφωση. Ἤ θά ἔπρεπε νά προσλάβουν οἱ γονεῖς τους δασκάλους (κατά προτίμησιν δασκάλες) γιά νά συνεχιστῆ ἡ μόρφωσή τους ἤ νά σταλοῦν σέ συγγενεῖς στήν Ἀθήνα, πού καί αὐτό προκαλοῦσε προβλήματα.
Ὁ Σαράτσης ἔπεισε τόν Δῆμο νά ἱδρύση ἕνα Ἀνώτερο Παρθεναγωγεῖο, δηλαδή σχολεῖο τῆς μέσης ἐκπαίδευσης, γιά νά φοιτοῦν σ’αὐτό κορίτσια τῶν ὁποίων οἱ γονεῖς θά μποροῦσαν νά καταβάλουν δίδακτρα. Εἶχε ἐπιστρέψει ἀπό τήν Γερμανία ὁ νεαρός φιλόλογος Ἀλέξανδρος Δελμοῦζος. Τό ὅτι ἦταν δεδηλωμένος δημοτικιστής δέν ἀπετέλεσε κώλυμα νά διοριστῆ διευθυντής αὐτοῦ τοῦ σχολείου, διότι οἱ πληροφορίες πού εἶχε λάβει γι’αὐτόν ἀπό ἐπιφανεῖς πανεπιστημιακούς ὁ Σαράτσης ἦταν ἀπόλυτα θετικές. Ὁ Δελμοῦζος ἔθεσε τόν ὅρο νά ἔχη τήν πλήρη ἐλευθερία στό ἔργο του καί ὁ ὅρος αὐτός ἔγινε δεκτός.
Διηύθυνε τό Παρθεναγωγεῖο ἀπό τό 1909 ὡς τό 1911. Οἱ μαθήτριες στήν πρώτη χρονιά (29 τόν ἀριθμό) ἦρθαν συνηθισμένες στήν παπαγαλία, τήν ξύλινη διατύπωση, τήν ψευτορομαντική ἔκφραση. Ἐργάστηκε πολύ συστηματικά καί, χωρίς κατσάδες καί τιμωρίες, ἀλλά μέ τήν πειθώ καί ὀρθολογισμό, ἔκανε βαθμιαῖα τίς μαθήτριές του ἄλλους ἀνθρώπους. Ἔβαλε καί τούς συνεργάτες του στόν σωστό δρόμο καί ἡ ἐπιτυχία του ἦταν ἐντυπωσιακή.
Διδασκόταν μέν ἡ καθαρεύουσα, πού ἦταν ἀπαίτηση τοῦ κράτους καί τῆς ὁποίας ἡ γνώση μετά τήν ἀποφοίτηση ἦταν πρακτικά ἀναγκαία, ἀλλά διδάσκονταν καί τά δημοτικά τραγούδια, τά ποιήματα τοῦ Σολωμοῦ καί τοῦ Βαλαωρίτη καί οἱ μαθήτριες ἔμαθαν νά γράφουν σωστά καί τήν καθομιλουμένη γλῶσσα.
Ἀπό τόν πρῶτο καιρό πού ἦρθε στόν Βόλο ὁ Δελμοῦζος ἔγινε ἀντιπαθής στήν ἡγεσία τῶν σκοταδιστῶν. Τό ὅτι ἔκανε μορφωτικές ὁμιλίες στό νεοσύστατο Ἐργατικό Κέντρο Βόλου ἑρμήνευσαν ὡς ὑποστήριξη ἐκ μέρους του τῆς κοινωνικῆς ἀνατροπῆς. Ἄρχισε ἕνας πόλεμος ψιθύρων ἐναντίον του. Ὅτι οἱ σχολικοί περίπατοι πού ἔκανε μέ τίς μαθήτριες του ἕνα ἀπόγευμα τήν ἑβδομάδα (σύμφωνα καί μέ τό πρόγραμμα τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας) τοῦ χρησίμευαν νά συνάπτει ἐρωτικές σχέσεις μαζί τους. Ἄλλοι προσέθεταν ὅτι εἶχε προχωρήσει σέ ἀκόλαστες πράξεις. Λεγόταν ὅτι ἡ ἀγάπη στήν φύση, τήν ὁποία δίδασκε κατά τούς σχολικούς περιπάτους, ἀποτελεῖ παραίνεση γιά τήν ἐγκατάλειψη τῆς χριστιανικῆς θρησκείας.
Σέ μιά ἐκδρομή πού ἔκανε στό Πήλιο μέ τήν γυναίκα του καθισμένη πάνω σέ γαϊδουράκι, οἱ κάτοικοι τούς ὑποδέχθηκαν μέ πέτρες φωνάζοντας πώς δέν θέλουν στό χωριό τους μαλλιαρούς (τό παρατσοῦκλι πού εἶχαν βγάλει γιά τούς δημοτικιστές), μασώνους καί σοσιαλιστές. Μπόρεσε νά ἐπιτύχη τήν ἀναίμακτη ὀπισθοχώρησή τους, προσποιούμενος ὅτι στήν τσέπη του κρατοῦσε πιστόλι.
Τό ἐπεισόδιο πού προκάλεσε τό κλείσιμο τοῦ σχολείου ἔγινε ἕνα πρωϊ τοῦ Φεβρουαρίου τοῦ 1911. Ὁ Ἐπίσκοπος Δημητριάδος εἶχε ἐπισκεφθῆ τήν πρώτη χρονιά τρεῖς φορές τό Παρθεναγωγεῖο γιά νά παρακολουθήση τήν διδασκαλία τῶν θρησκευτικῶν καί νά παραστῆ σέ ἄλλες ἐπίσημες ἐκδηλώσεις καί εἶχε συγχαρῆ τόν Δελμοῦζο γιά τό ἔργο του. Τό πρωϊ ἐκεῖνο ὅμως ἔφθασε αἰφνιδιαστικά τήν ὥρα τῆς προσευχῆς καί φεύγοντας παρατήρησε στήν διδάσκουσα, ὅτι τό σχολεῖο εἶχε γίνει γερμανικό καί φράγκικο. Τήν ἄλλη ἡμέρα ὁ «Κήρυξ» τοῦ Βόλου ἔγραφε, ὅτι οἱ προσευχές πού γίνονται στό Παρθεναγωγεῖο εἶναι φαρισαϊκές, ὅτι ὁ κλῆρος ἀποκαλεῖται «στῖφος κολασμένων δαιμόνων», τόν Δεσπότη παρουσιάζουν ὡς διάβολο, καί ἄλλες συκοφαντικές ἀηδίες.
Ἡ ἐμπρηστική ἀρθρογραφία συνεχίστηκε ἐπί ἡμέρες. Στήν Ἀθήνα ὁ καθηγητής Μιστριώτης ξεσήκωσε τούς φοιτητές. Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης, στόν ὁποῖον ὁ Μιστριώτης εἶχε γνωστοποιήσει τόν ἀγώνα του κατά τῶν μαλλιαρῶν καί ἀθέων τοῦ Βόλου τοῦ ἔστειλε συγχαρητήριο τηλεγράφημα. Βουλευτές ζητοῦν ἀπό τήν κυβέρνηση νά κλείση τό Παρθεναγωγεῖο. Ἀκολουθεῖ συλλαλητήριο στόν Βόλο, ὅπου παρά τήν ἀπαγόρευση τῆς ἀστυνομίας ἀρχίζουν δυνατές κωδονοκρουσίες. Οἱ παπάδες ἔχουν βγῆ στόν δρόμο καί ξεσηκώνουν τόν κοσμάκη.
Ἡ ἀστυνομία εἶδε, ὅτι δέν μπορεῖ πλέον νά προστατεύση τό κτίριο τοῦ Ἀνωτέρου Παρθεναγωγείου. Ἀπό τίς 3 Μαρτίου κατά παράκλησιν τοῦ Δελμούζου ἔπαψαν νά προσέρχονται οἱ μαθήτριες καί αὐτό ἦταν τό τέλος.
Ἀλλά ὁ Δελμοῦζος ἀντί γιά κατήγορος βρίσκεται κατηγορούμενος. Ἡ δίκη του ἔγινε τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1914 στό Ἐφετεῖο Ναυπλίου, γιά νά μήν ἐκσπάσουν νέες ταραχές στόν Βόλο. Ἦρθε ὅμως ἀπό ἐκεῖ μιά κουστωδία διωκτῶν του προκειμένου νά ἐπηρεάσει τό δικαστήριο. Μάρτυρες ὑπεράσπισης του ὑπῆρξαν ἀδιάβλητοι ἄνθρωποι τοῦ πνεύματος. Καί τήν ψευδότητα τῶν κατηγοριῶν ἐναντίον του ἀπέδειξε μέ τά ἔγγραφα τοῦ ἀρχείου τοῦ Παρθεναγωγείου Βόλου. Ἀθωώθηκε πανηγυρικά.
Τά Ἀθεϊκά τοῦ Βόλου, ὅπως ὀνομάσθηκε ἀλλιῶς ἡ ὑπόθεση τοῦ Παρθεναγωγεῖου ἔπαιξαν κεντρικό ρόλο στήν ἐξέλιξη τοῦ γλωσσικοῦ ζητήματος.
 
Ἡ ἐξουσία καί ἡ γλῶσσα
Γιά τούς πολιτικούς ἀρχηγούς κύριο θέμα εἶναι νά μήν χάσουν ἤ νά κερδίσουν τίς ἐκλογές. Αὐτό δέν σημαίνει κατ’ἀνάγκην ἐγωϊσμό. Ἄν ἕνας ἀρχηγός πιστεύει στόν ἑαυτό του, θεωρεῖ ὅτι εἶναι ὁ καταλληλότερος νά διευθύνει τήν χώρα καί τό θέμα τῆς γλώσσας δέν εἶναι τό κυριώτερο ζητημά της.
Ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος προφανῶς θά ἤθελε νά δώση ἡ κοινωνία μόνη της, χωρίς κυβερνητική παρέμβαση, τήν λύση τοῦ γλωσσικοῦ. Ὅμως ὁ ἀγώνας τῶν δημοτικιστῶν, πού ἀναβαθμίστηκε μέ τήν ὑπόθεση τοῦ Παρθεναγωγείου τοῦ Βόλου, ἔκανε τούς συντηρητικούς βουλευτές τοῦ κόμματός του νά ζητήσουν τήν συνταγματική κατοχύρωση τῆς καθαρεύουσας. Ἔτσι περιελήφθη μετά σφοδρές συζητήσεις εἰδικό ἄρθρο στό Σύνταγμα κατά τήν ἀναθεώρηση του τό 1911. Πρωταγωνιστής στήν προσπάθεια γιά τήν ψήφιση τοῦ ἄρθρου πού ἔλεγε, ὅτι ἐπίσημη γλῶσσα τοῦ κράτους εἶναι αὐτή στήν ὁποία εἶναι γραμμένο τό Σύνταγμα, ἦταν ὁ νεαρός βουλευτής Λακωνίας Εὐστράτιος Κουλουμβάκης. Δέν εὐδοκίμησε στήν πολιτική καί τό 1944 ἐπανῆλθε δριμύτερος στό προσκήνιο μέ τήν σκληρή δημοσιογραφία του ἐναντίον τοῦ ΚΚΕ. Ἔτσι ἐξελέγη πάλι βουλευτής στήν πρώτη Βουλή μετά τόν πόλεμο. Τό 1953 στήν ἐπέτειο τῆς Ἅλωσης ἕνας φοιτητικός σύλλογος ὀργάνωσε μιά ἐκδήλωση εἰς μνήμην τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Ἐμφανίστηκε ὁ Κουλουμβάκης καί ρώτησε σέ ποιά γλῶσσα θά μιλήσουν οἱ ὁμιλητές. Τοῦ εἶπα γιά νά βολέψω τήν κατάσταση, πώς αὐτό ἦταν ζήτημα τοῦ καθενός, ἑπομένως καί στήν γλῶσσα στήν ὁποίαν εἶναι γραμμένος ὁ Ἐθνικός μας Ὕμνος. Μοῦ ἀπάντησε ὅτι τά νοήματα αὐτῶν τῶν στίχων εἶναι θεσπέσια, ἀλλά θά ἔπρεπε νά ἀναδιατυπωθοῦν οἱ λέξεις στήν ἐθνική μας γλῶσσα. Ἀρνήθηκε νά μιλήση καί ἐκεῖνος καί ἔφυγε.
Ἄλλες συνέπειες τοῦ γλωσσικοῦ διχασμοῦ ἦταν πιό ὀδυνηρές. Ὅταν ἐμαίνετο ἡ ὑπόθεση τοῦ Παρθεναγωγείου Βόλου, ὁ Κωστῆς Παλαμᾶς, γενικός γραμματέας τοῦ Πανεπιστημίου, ἔγραψε ἕνα ἄρθρο ὑπέρ τοῦ Δελμούζου. Οἱ φοιτητές κατήγγειλαν τήν πράξη του στόν ὑπουργό τῆς Δικαιοσύνης τῆς κυβέρνησης Βενιζέλου. Αὐτός τόν κάλεσε σέ ἀπολογία καί τοῦ ἐπέβαλε τήν πειθαρχική ποινή τῆς παύσης ἑνός μηνός.
Ὅταν ὁ Βενιζέλος μετά τό 1917 ἔκανε τήν κυβέρνηση τῆς Ἐθνικῆς Ἄμυνας στήν Θεσσαλονίκη εἰσήγαγε, κατά συμβουλή τῶν συνεργατῶν γιά τά θέματα τῆς παιδείας ὅπως ὁ Δελμοῦζος καί ὁ Τριανταφυλλίδης, τήν δημοτική σέ ὅλη τήν πρωτοβάθμια ἐκπαίδευση. Ἐγράφτηκαν πρώτης ποιότητας ἀναγνωσματάρια.
Στίς ἐκλογές ὅμως τοῦ Νεομβρίου τοῦ 1920, ἐκέρδισε ἡ Ἡνωμένη Ἀντιπολίτευση, ἐπικεφαλῆς τῆς ὁποίας ἦταν ὁ Δημήτριος Γούναρης, πού εἶχε τήν ἰδεολογία τῆς γερμανικῆς σοσιαλδημοκρατίας ἀλλά στήν πρακτική πολιτική ἦταν τελείως ἀντιδραστικός. Βγῆκε διαταγή τά ἀναγνωστικά πού εἶχαν γραφεῖ στήν δημοτική νά καοῦν.
Μετά τήν Μικρασιατική Καταστροφή, ἐπανέκαμψε ὁ βενιζελισμός στίς διάφορες σέκτες του στήν ἐξουσία. Ὁ Ἀλέξανδρος Παπαναστασίου, τό πιό φωτισμένο βλαστάρι τοῦ βενιζελισμοῦ, ἦταν ὑπέρμαχος τῆς δημοτικῆς. Ἔγινε πρωθυπουργός χωρίς νά κάνη γλωσσική μεταρρύθμιση. Ἡ καθαρεύουσα δέν κατέβηκε ἀπό τό θρόνο της. Ἐπικρατοῦσε καί στήν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν καί ὁ Παλαμᾶς, ὅταν ἐξελέγη πρόεδρός της ἐξεφώνησε σέ αὐστηρή καθαρεύουσα τόν λόγο του.
Ὁ Παπανδρέου, ὅταν πρωτομπῆκε στήν πολιτική εἶχε γράψει ἕνα ἄρθρο, στό ὁποῖο ἔλεγε, ὅτι τιμᾶ καί τήν καθαρεύουσα καί τήν δημοτική, διότι καί οἱ δύο πήγασαν ἀπό τήν ἐθνική παράδοση. Ἔλεγε, ὅτι στήν δεύτερη, τήν γλῶσσα τοῦ λαοῦ, ἀνήκει τό μέλλον, ἀλλά ὅτι ἐκεῖνος δυστυχῶς εἶχε ἀνατραφῆ στήν καθαρεύουσα καί σ’αὐτήν θά ἐξακολουθοῦσε νά μιλᾶ στό κοινό καί νά γράφη.
Τά κείμενά του ἦταν εὔχυμα καί οἱ λόγοι του συναρπαστικοί καί μέχρι τέλος τῆς ζωῆς του δέν ἐγκατέλειψε ποτέ τήν καθαρεύουσα. Τίς παραμονές ὅμως τῆς Ἀποστασίας πρός ἱκανοποίηση τῶν ὑποστηρικτῶν του, μεγάλο μέρος τῶν ὁποίων προερχόταν ἀπό τό ΚΚΕ, τό ὁποῖο ἀπό πολλά χρόνια πλέον ἐπέμενε γιά τήν γλῶσσα τοῦ λαοῦ, ἐξήγγειλε τήν ἐπισημοποίηση τῆς δημοτικῆς. Μέ τήν πτώση του ἀπό τήν ἐξουσία ἡ μεταρρυθμιστική του ἐπαγγελία πετάχτηκε στά σκουπίδια.
 
Πῶς ἡ Χούντα σκότωσε τήν καθαρεύουσα
Οἱ ἄξεστοι συνταγματάρχες στήν ἔξαλλη ἐθνικοφροσύνη τους ἔβλεπαν τήν δημοτική ὡς ἐργαλεῖο ἀφελληνισμοῦ στά χέρια τῶν κομμουνιστῶν πού ἤθελαν νά καθυποτάξουν τήν χώρα. Τό νέο καθεστώς διέταξε τό Ἔθνος νά ἐπιστρέψη στήν καθαρεύουσα.
Στόν σκοταδισμό πού ἔφερε ἡ δικτατορία, χαρακτηριστικοί ἦταν οἱ λόγοι τοῦ δικτάτορα Παπαδόπουλου. Ἐκτός τοῦ ὅτι ἦταν παρανοϊκοί, ἦσαν καί ἀσύντακτοι. Φράσεις μακαρονοειδεῖς, στίς ὁποῖες ἔλειπε ἡ σωστή συνάρθρωση τῶν λέξεων. Ἕνας ἀπό τούς πολέμιους τῆς δικτατορίας στό ἐξωτερικό πού μετέφραζε στά γερμανικά τά κείμενα τῆς Χούντας, νόμους, δηλώσεις, δικαστικές ἀποφάσεις, γιά νά ἔχουν οἱ ξένοι ἄμεση ἀντίληψη τῆς ὑφῆς τοῦ καθεστῶτος, ὅταν καταπιανόταν μέ τήν μετάφραση τῶν λόγων τοῦ Παπαδόπουλου ἀντιμετώπιζε πρόβλημα. Ἡ πιστή μετάφραση τῶν λεγομένων του θά μποροῦσε νά προκαλέση στόν γερμανό ἀναγνώστη τήν ἐντύπωση ὅτι ὁ μεταφράσας δέν εἶχε σωστή γνώση τῆς γερμανικῆς!
Στήν πρώτη φάση τῆς δικτατορίας οἱ λογοκριτές ἐπέβαλαν στίς ἐφημερίδες νά γράφονται ὁλόκληρες στήν καθαρεύουσα. (Ὡς καί τό χρονογράφημα.) Ἐπιπλέον μιά φορά τήν ἑβδομάδα νά δημοσιεύουν ἕνα λογοτεχνικό κείμενο πρός τόν σκοπό τῆς μορφωτικῆς ἀνύψωσης τοῦ ἀναγνωστικοῦ κοινοῦ. Ὅταν τό κείμενο αὐτό παρεξέκλινε τῆς καθαρεύουσας τό διόρθωναν.
Ἡ κατάσταση αὐτή δέν ἦταν δυνατόν νά συνεχιστῆ μέχρι τέλους. Ἡ Χούντα μή βρίσκοντας λαϊκή ἀποδοχή καί ἐπιδιώκοντας νά διασωθῆ μέ μία μεταρρύθμιση ἀναγκάστηκε νά λασκάρη τούς περιορισμούς τῆς λογοκρισίας. Οἱ λογοτέχνες πού εἶχαν μείνει ὡς τότε βουβοί, ἄρχισαν πάλι νά γράφουν καί τά κείμενά τους ἔγιναν καυστικά ἐργαλεῖα ἀντιχουντικῆς προπαγάνδας.
Ἐν πάση περιπτώσει ἡ καθαρεύουσα ἀπό τόν ἐναγκαλισμό της ἀπό τήν Χούντα ἔπαθε ἀσφυξία.
 
Ἡ Μεταπολίτευση
Ὁ Καραμανλῆς ἦταν κατ’ἐξοχήν πρακτικός ἄνθρωπος. Στούς λόγους του ἀπό τότε πού ἀνέλαβε τήν ἐξουσία μέ τήν κατάρρευση τῆς Χούντας χρησιμοποιοῦσε τήν καθομιλουμένη, πού ἱκανοποιοῦσε πλέον καί τίς δύο πλευρές.
Δέχθηκε ὁ ὑπουργός του τῆς παιδείας Γ. Ράλλης νά ὁρίση τήν δημοτική ὡς γλῶσσα τῆς ἐκπαίδευσης σέ ὅλες τίς βαθμίδες της. Αὐτό σύντομα ἐπεξετάθη καί στήν δικαιοσύνη καί στήν διοίκηση.
Ἐντωμεταξύ τό σύστημα τῆς μονοτονικῆς γραφῆς εἶχε ἀρχίσει νά διαδίδεται. Ἀπό τίς ἀρχές τοῦ αἰώνα πολλοί διανοούμενοι καί ἐντονώτατα καθαρευουσιάνοι, ὅπως ὁ καθηγητής Μιστριώτης, εἴτε τό εἶχαν υἱοθετήσει, εἴτε ὑπεστήριζαν τήν ἐφαρμογή του. Οἱ δημοτικιστές ὅμως ἔγραφαν μέ ψιλές καί δασεῖες, περισπωμένες καί βαρεῖες, μερικοί ἔβαζαν καί τήν ὑπογεγραμμένη. Κατά τήν διάρκεια τῆς γερμανικῆς κατοχῆς, ἐνῶ εἴχαμε τόσα ἄλλα δεινά προβλήματα, στήν Φιλοσοφική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν οἱ καθαρευουσιάνοι γιά νά χτυπήσουν τούς δημοτικιστές κίνησαν πειθαρχική δίωξη ἐναντίον τοῦ καθηγητῆ Ἰωάννη Κακριδῆ, διότι εἶχε γράψει μιά μελέτη (πού δέν ἐξέταζε πάνω σ’αὐτήν τούς φοιτητές του) σέ μονοτονική γραφή. Ἡ κατηγορία περιελάμβανε δικολαβικές παρερμηνεῖες, ὅπως ὅτι ὁ Κακριδῆς μᾶς καλοῦσε νά συγκρουστοῦμε μέ τόν ἀρχαιοελληνικό πολιτισμό. Ἀνακατεύτηκαν οἱ διασημότητες καί τῆς μιᾶς πλευρᾶς καί τῆς ἄλλης καί ἡ ὑπόθεση ἔφθασε στό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας, τό ὁποῖο ἐπέβαλε στόν Κακριδῆ τήν ποινή τῆς... ἐπιπλήξεως. Κωμική ὑπόθεση, ἀλλά ἡ ὁποία κληροδότησε πάθος.
Τό μονοτονικό ἐξυπηρετοῦσε καί οἰκονομικά συμφέροντα, διότι ἔκανε φθηνότερη τήν ἐκτύπωση τῶν ἐφημερίδων. Ἡ συντηρητική ἐφημερίδα τῆς Ἑλένης Βλάχου ἡ «Καθημερινή», τήν ὁποίαν ἐξέδωσε πάλι μετά τήν πτώση τῆς Χούντας, τυπωνόταν ἔκτοτε στό μονοτονικό.
Ὁ Καραμανλῆς ἐνδιαφερόμενος γιά τήν ὑλική εὐημερία τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, φάνηκε πρόθυμος μιά στιγμή νά κόψη τή δαπάνη πού προκαλοῦσε στήν οἰκονομία τό πολυτονικό. Ἔσπευσαν ὅμως οἱ πνευματικοί ἄνθρωποι, πού τόν περιστοίχιζαν μέ ἐπικεφαλῆς τόν Κωνσταντῖνο Τσάτσο καί τοῦ εἶπαν ὅτι ἄν πραγματοποιήση τό χάσμα αὐτό στήν πολιτιστική παράδοση, θά τόν ἐγκαταλείψουν. Ἔκανε πίσω.
 
Τά «διαβολικά σημαδάκια»
Ὅταν ἀνέλαβε τήν ἐξουσία τό ΠΑΣΟΚ, ὁ Ἀντρέας Παπανδρέου χρειαζόταν νά ἀποδείξη τήν ἐπαναστατικότητά του ἐμπράκτως. Ἔτσι ἕνα βράδυ στήν Βουλή αἰφνιδιαστικά καθιερώθηκε τό μονοτονικό σύστημα ἀφήνοντας νά διευκρινισθοῦν στό μέλλον οἱ λεπτομέρειες τῆς ἐφαρμογῆς του. (Ὅπως τό πῶς θά ξεχωρίζονταν οἱ μονοσύλλαβες ἐγκλιτικές ἀπό τίς μή ἐγκλιτικές λέξεις. Π.χ. Ὁ στρατηγός του εἶπε, ὁ στρατηγός τοῦ εἶπε. Ἡ διευκρίνιση αὐτή δέν ἔχει γίνει ἀκόμη.)
Γιά νά μήν ἐξακολουθήσουν τά «διαβολικά σημαδάκια» νά τά χρησιμοποιοῦν ἀντιδραστικοί ὑπάλληλοι, ξυρίστηκαν ἀπό ὅλες τίς γραφομηχανές.
Ὁ πνευματικός κόσμος στήν μεγίστη πλειοψηφία του κατήγγειλε μέ δριμύτητα τήν ἀλλαγή. Ἡ Ν.Δ. εἶπε, ὅτι ἡ ψηφοφορία στήν Βουλή διεξήχθη ἀντικανονικά καί ἐπανερχομένη αὐτή στήν κυβέρνηση θά ἐπαναφέρη τό ζήτημα. Ὅταν ὅμως ἐπανῆλθε, ξέχασε τήν ἐπαγγελία της διότι εἶχε δημιουργηθῆ μιά νέα κατάσταση καί δέν ἤθελε νά ἐμπλακῆ στό γλωσσικό.
Μέ μία μοναδική ἐξαίρεση ἐξακολούθησαν ὅλα τά λογοτεχνικά περιοδικά νά τυπώνονται στό πολυτονικό. Τά λογοτεχνικά βιβλία ἔβγαιναν ἄλλα στήν παραδοσιακή γραφή καί ἄλλα πιστά στήν κακριδική ἐπανάσταση. Ὄχι τά πανεπιστημιακά συγγράμματα, διότι στό πολυτονικό δέν θά ἐκάλυπτε τά ἔξοδα τῆς ἐκτύπωσης τους ὁ κρατικός προϋπολογισμός καί ἐπιπλέον οἱ καθηγητές εἶναι δημόσιοι ὑπάλληλοι καί θά ἀποτελοῦσε παράπτωμα ἡ χρήση τῆς παραδοσιακῆς γραφῆς. Ἡ ἐλπίδα τῶν κακριδιστῶν βρίσκεται στούς ἠλεκτρονικούς ὑπολογιστές, ὅπου ἡ γραφή μέ τόνους, πνεύματα καί ὑπογεγραμμένες ἀπαιτεῖ τήν ἀγορά προσθέτων γραμματοσειρῶν.
Χαρακτηριστικό ὅμως τῆς ἀντοχῆς τῆς παραδοσιακῆς γραφῆς εἶναι, ὅτι στήν «Αὐγή» τοῦ Σύριζα ὑπάρχει κάθε μέρα ἕνα ποίημα μέ πνεύματα καί τόνους. Ἀκόμη καί ἐάν γράφτηκε χθές ἤ ἐάν ἡ μετάφραση του ἔγινε γιά τό τρέχον φύλλο τῆς ἐφημερίδας. Εἶναι φανερό, ὅτι οἱ λογοτέχνες μας στήν μεγάλη πλειοψηφία τους ἐμμένουν στήν παραδοσιακή γραφή μας.
Ἔπειτα ἀπό τό φιλελεύθερο κήρυγμα τῆς ἐκπομπῆς «Φταῖνε οἱ λέξεις» τοῦ Μπαμπινιώτη, μπορεῖ καθένας νά ἐκφράζεται στήν μορφή τῆς γλῶσσας πού τοῦ ἀρέσει καί ἡ σύγκλιση τῶν ἐκφράσεων θά φέρη κάποτε τήν γλωσσική ἑνοποίηση. Καί τοῦτο θά ἀποτελεῖ πολιτικό εὐτύχημα. Διότι ὅπως εἶχε πεῖ σέ διάλεξη του στό Κέντρο Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν ὁ συνοδοιπόρος μας Νίκος Φωκᾶς «Τό γλωσσικό μας πρόβλημα εἶναι ἐξωγλωσσικό», παραπέμποντας στίς πολιτικές ἐξακτινώσεις του.
 
Τό ἑλβετικό παράδειγμα
Ἡ γενιά μου μεγάλωσε μέ τήν ἀντίληψη, ὅτι ἡ διγλωσσία καθαρεύουσας καί δημοτικῆς ἀποτελεῖ κατάρα. Στό φύλλο τῆς ¨Ἑστίας¨ τῆς 28ης Ἰανουαρίου διάβασα ἀναδημοσιευμένο ἕνα ταξειδιωτικό ἄρθρο γιά τήν Ἑλβετία τιτλοφορούμενο «Ἀρκοῦδες καί διγλωσσία» πού εἶχε γράψει ὁ διευθυντής της Κυρ. Ἄδ. Κύρου τό 1935.
Ἔλεγε σ’αὐτό, ὅτι τόν πληθυσμό τῆς Ἑλβετίας ἀπαρτίζουν τρία ἔθνη, καθένα ἀπό τά ὁποῖα μιλᾶ τήν γλώσσα του. (Προσθέτω στήν πραγματικότητα εἶναι τέσσερις διότι κάποιοι ἰταλοελβετοί μιλοῦν μιά δική τους διάλεκτο.) Στήν μεγάλη πλειοψηφία τους πάντως οἱ Ἑλβετοί εἶναι γερμανόφωνοι. Ἀλλά τά γερμανικά τους διαφέρουν πολύ ἀπό τά γερμανικά τῆς Γερμανίας. Τά ἑλβετικά γερμανικά χρησμοποιοῦν στήν καθημερινή ζωή καί οἱ ἁπλοῖ ἄνθρωποι, καί οἱ μορφωμένοι. (Κάποτε πῆγα νά ἀγοράσω ἕνα εἰσητήριο στόν σιδηροδρομικό σταθμό τῆς Μπάζελ. Ἀπευθύνθηκα στά γερμανικά στόν ὑπάλληλο καί αὐτός μέ τόν διπλανό του ἄρχισαν νά μέ κυττοῦν εἰρωνικά. Θύμωσα καί τοῦ εἶπα, ὅτι εἶμαι ξένος καί δέν κατέχω τήν διάλεκτο τους, τό Σβίτσερ-Ντούτς.) Ὅλοι οἱ Γερμανοελβετοί ὅταν γράφουν, ἀκόμη καί ὁ ἀγρότης πού γράφει ἐπιστολή στήν μητέρα του θά τῆς γράψη στά γερμανικά τῆς Γερμανίας. Καί ὁ Κύρου συμπαίρανε στό ἄρθρο του, ὅτι αὐτό εἶναι τό ἀποτέλεσμα τῆς ὑψηλῆς ποιότητας τῶν ἑλβετικῶν σχολείων.
Ὅταν ἔγινε στήν Ἑλλάδα ὑποχρεωτική ἡ ἐπιβολή τῆς δημοτικῆς παρετήρησα στόν σοφό νομοδιδάσκαλο Κωνσταντῖνο Δεσποτόπουλο, ὅτι ἡ δημοτική ἦταν αὐτονόητη στήν λογοτεχνία. Ἡ γλῶσσα ὅμως τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικα μέ τήν ἀκριβολογία της, τόν πλοῦτο τῶν λέξεων καί τῶν ἀποχρώσεων της εἶναι ἕνα τέλειο ἐργαλεῖο, πού εἶναι κρῖμα ὅτι τό στερηθήκαμε. Συνεφώνησε, ἀλλά μοῦ εἶπε, ὅτι γιά νά μπορούσαμε νά μαθαίνουμε σωστά τήν γλῶσσα μας καί στίς δύο μορφές της, θά ἔπρεπε νά εἴχαμε πολύ καλά σχολεῖα, ἀλλά γι’αὐτά δέν διέθετε ὁ προϋπολογισμός τά ἀπαιτούμενα χρήματα.