Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

Γράμμα 175: Τό πρόβλημα τοῦ Δικαστῆ


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 175
 
Οἱ περισσότερες ἀντιδικίες δέν ἀνάγονται στό τί ὁρίζει ὁ νόμος στά γεγονότα πού ἀπαρτίζουν τήν ὑπόθεση, ἀλλά στό ποιά ἦταν τά γεγονότα πού εἶναι τό ἀντικείμενο τῆς διαφορᾶς. Στήν πρώτη περίπτωση τό ἔργο τοῦ δικαστῆ δέν εἶναι δύσκολο. Θά ψάξη στούς νόμους καί βάσει αὐτῶν θά βγάλη τήν ἀπόφασή του. Στήν δεύτερη περίπτωση ἀρχίζουν τά προβλήματα.
Ἡ μία πλευρά ἐμφανίζει ὅτι ἐξελίχθηκαν ἔτσι, ἡ ἄλλη ἰσχυρίζεται τό ἀντίθετο. Ἄν ἡ διένεξη ἀφορᾶ ἕναν στενό κύκλο ἀνθρώπων, οἱ καταθέσεις τῶν μαρτύρων θά ὑπαγορεύσουν τήν λύση. Οἱ μάρτυρες τῆς μιᾶς πλευρᾶς παρέχουν μεγαλύτερη ἀξιοπιστία ἀπό τίς μαρτυρίες τῆς ἄλλης.
Τί γίνεται ὅμως, ὅταν πρόκειται γιά διαφορές πολιτικοῦ χαρακτῆρα, πού συγκλονίζουν τήν κοινή γνώμη; Σκότωσε ὁ ἀστυνομικός τό μαυράκι γιατί αὐτό ἔκανε σάν νά ἐπρόκειτο νά τόν πυροβολήση, ἤ τό σκότωσε διότι ἀντιπαθεῖ τούς Μαύρους; Στήν περίπτωση αὐτή ἐμφανίζεται σωρεία μαρτύρων πού ὑποστηρίζουν οἱ μέν τήν πρώτη ἐκδοχή καί οἱ δέ τήν ἀντίθετή της. Πρόσωπα κύρους, πού καί ὅταν ψεύδονται ἀσυστόλως, δέν μποροῦν νά κριθοῦν ἀναξιόπιστα.
Πῶς νά βγάλη τό συμπέρασμά του ὁ Δικαστής; Ὅποιο καί ἄν εἶναι, θά δυσαρεστήση μεγάλη μερίδα κόσμου. Καί οἱ ταραχές πού ἀκολουθοῦν μιά δυσάρεστη δικαστική ἀπόφαση, ἔχουν γίνει ὁ κανόνας στόν σημερινό κόσμο, τόν ὁποῖο ἑνοποίησε ἡ τηλεόραση. Γιά τήν ἀπόφαση τοῦ ἀμερικανικοῦ δικαστηρίου πού ἀπήλλαξε τόν ἀστυνομικό πού σκότωσε τόν Μαῦρο, ἐπιχειρεῖται ἡ πυρπόληση τῆς πρεσβείας στό Λονδίνο, ταραχές μέ στόχο τήν Ἀμερική ξεσποῦν στά πιό μακρυνά μέρη. Ὅσο καί ἄν ὁ Δικαστής ἔχει θητεύσει στό δόγμα «Νά ἐφαρμοστῆ τό δίκηο καί ἄς χαθῆ ὁ κόσμος», δέν μπορεῖ νά μήν λάβη ὑπ’ὄψιν τό κόστος τῆς ἀπόφασης του...
Τί γίνεται λοιπόν; Νά ἀναρτήσουμε στά κεφάλια μας βιντεοκάμερες, γιά νά μᾶς προσφέρουν σέ ἕνα ἀπρόοπτο θλιβερό περιστατικό ἀψευδῆ μαρτυρία; Ἤ νά τό ἀποφασίσουμε πώς μιά κακή ἀπόφαση δέν πρέπει νά κολάζεται μέ βιαιοπραγίες;

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

Γράμμα 174: Ἡ Ἀπεργία


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 174

Οἱ περισσότεροι Ἕλληνες ἔχουμε δυσβάστακτα οἰκονομικά προβλήματα. Δέν τά ἀπαλύνει ὅμως ἡ μετακύληση τους στήν ὁλότητα, διότι μέσω αὐτῆς ξαναπέφτουν στίς πλάτες μας.
Οἰκτρός εἶναι ὁ ἀπολογισμός τῆς ἀπεργίας πού ἀναστάτωσε τήν χώρα ἐπί διήμερο. Σέ λίγους κλάδους ἡ συμμετοχή ἦταν καθολική. (Ποιός θέλει νά χάση τόν μισθό μιᾶς ἡμέρας σήμερα;) Ὅλοι ὅμως ταλαιπωρηθήκαμε ἀπό τήν νέκρωση τῶν μαζικῶν μέσων μεταφορᾶς καί τό κλείσιμο τῶν δρόμων ἀπό διαδηλώσεις. Τελικά τήν πλήρωσε ἡ οἰκονομία μέ τήν ἀπώλεια ἑκατομμυρίων ἐργατοωρῶν. Καί μέ τήν συρρίκνωση τῶν δημοσιονομικῶν ἐπιτευγμάτων, πού θά κάνουν λιγώτερο ἐπαχθές τό Μνημόνιο.
Δέν χρειαζόμαστε ἀπεργίες. Χρειαζόμαστε μεγαλύτερη παραγωγή καί αὐτό προϋποθέτει ἔνταση ἐργασίας.
Ἡ Ἀπεργία εἶχε ἀποκλειστικῶς καί μόνο πολιτικό χαρακτήρα. Στό πρόγραμμα γιά τήν κατάρριψη τῆς κυβέρνησης.

Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014

Γράμμα 173: Γιατί τό Πολυτονικό;


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 173
 

Καινούργιοι ἀναγνῶστες τῆς Ἐφημερίδας καί τῶν Γραμμάτων μας, μᾶς ἔκαναν αὐτήν τήν ἐρώτηση. Ἡ ἀπάντησή μας εἶναι:
1.  Θεωροῦμε τήν γραφή ὄχι μόνο ὡς χρηστικό μέσον ἐπικοινωνίας, ἀλλά καί φορέα πολιτιστικῆς μνήμης. Πάνω ἀπό 1000 χρόνια γράφονται μέ τόνους καί μέ πνεύματα τά ἑλληνικά καί ἔτσι εἶναι διατυπωμένα ἑκατομμύρια κείμενα, κάποια ἀπό τά ὁποῖα εἶναι ἀνυπέρβλητης ἀξίας.
2.  Ἡ διακοπή ἐπῆλθε ἀπό ἕνα φυλλάδιο χωρίς πνεύματα καί τόνους τοῦ καθηγητῆ Κακριδῆ, τόν ὁποῖο ἡ μωρία συναδέλφων του στήν Φιλοσοφική Σχολή Ἀθηνῶν – πού εἶχαν τά δικά τους μαζί του – ἔστειλε στό πειθαρχικό συμβούλιο καί προκάλεσε μιά ἀσήμαντη τιμωρία του. (Αὐτά δέ ὅλα ἐν μέσω τῆς γερμανικῆς Κατοχῆς, πού ὁ ἑλληνικός λαός εἶχε ἄλλα, πολύ σοβαρώτερα, ζητήματα.) Ἔτσι ἔγινε τό ζήτημα τρανή ὑπόθεση γιά ἕναν κύκλο διανοουμένων μέ δημοκρατική εὐαισθησία. Ὅταν τό ΠΑΣΟΚ ἔγινε κυβέρνηση, ἀσπάστηκε τήν τονική μεταρρύθμιση γιά νά ἐπιβεβαιώση τήν ἐπαναστατικότητά του. Προηγουμένως εἶχε ἀπαλείψει τά πνεύματα καί τούς τόνους ἀπό τήν ¨Καθημερινή¨ ἡ Ἑλένη Βλάχου, γιά νά κάνη φθηνότερη τήν ἐκτύπωση τῆς ἐφημερίδας της.
3.  Ἐκτός ἀπό τήν σύνδεση μας μέ τό ἐξαίσιο πολιτισμικό παρελθόν τῆς χώρας μας, τά πνεύματα καί οἱ τόνοι μᾶς συνδέουν μέ ὅλο τόν ὑπόλοιπο κόσμο, πού δέν θά πάψη νά χρησιμοποιεῖ τήν γραφή στήν ὁποία ἔχουν ἀποτυπωθῆ τά ἀρχαῖα κείμενά μας ἐξαιτίας τοῦ ἐπεισοδίου Κακριδῆ.
4.  Στήν παραδοσιακή γραφή μας τυπώνεται καί ἡ ἡμερήσια ἐφημερίδα ¨Ἑστία¨, ἐνῶ ἡ ¨Αὐγή¨ τῆς Κυριακῆς τυπώνει τό ποίημά της, καί ἄν γράφτηκε αὐτό τελευταῖα, σέ πολυτονικό. Ἡ Ἐκκλησία δέν δέχθηκε νά ἀλλάξη τήν γραφή τῶν κειμένων της. Οὔτε οἱ καλλίτεροι λογοτέχνες, καί ἔντυπα ὁρισμένων δημοσίων ὀργανισμῶν ἐξακολουθοῦν νά τήν χρησιμοποιοῦν.
5.  Πιστεύουμε, ὅτι, ὅταν μέ τό πέρασμα τοῦ χρόνου ἐκλείψουν οἱ τελευταῖοι πού ἐπαναστάτησαν μέ τήν ἄδικη δίωξη τοῦ Κακριδῆ, θά ἐξανεμισθῆ τό πάθος πού προκάλεσε. Καί θά ἐπιστρέψη σύσσωμη ἡ χώρα μας στήν παραδοσιακή γραφή της.

Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2014

Γράμμα 172: Ἡ Δημοσκόπηση


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 172
 
Ἡ δημοσκόπηση τοῦ Πανεπιστημίου Μακεδονίας πού δημοσίευσε τήν Κυριακή ἡ ¨Καθημερινή¨, δείχνει νά προηγεῖται στήν πρόθεση ψήφου ὁ κ. Τσίπρας (27,5%) ἔναντι τοῦ κ. Σαμαρᾶ (20%), ἀλλά ὁ κ. Σαμαρᾶς νά συγκεντρώνει πολύ μεγαλύτερο ποσοστό ἐκλογέων ἀπό τόν κ. Τσίπρα (42,5% ἔναντι 36,1%) πού τόν θέλουν γιά πρωθυπουργό.
Ἡ μόνο δυνατή ἐξήγηση εἶναι, ὅτι ὁ ἑλληνικός λαός θέλει νά βγάλη τό ἄχτι του γιά τά Μνημόνια κ.λπ. ψηφίζοντας Σύριζα, ἀλλά νά τόν κυβερνήση ἡ Ν.Δημοκρατία.
Τό πρόβλημα εἶναι πῶς θά συνδυάση αὐτές τίς ἐπιθυμίες του.

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

Γράμμα 171: Ὁ Πάπας γιά τούς Μετανάστες


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 171
 
Ἡ Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία εἶχε θεία ἔμπνευση κατά τήν ἐξήγηση πού δίνουν οἱ πιστοί της, πολιτική σοφία κατά τήν ἐξήγηση τῶν ἀγνωστικιστῶν, ἐκλέγοντας τόν τωρινό Ποντίφικα.
Ὁ Πάπας Φραγκῖσκος συνδυάζει τήν σύνεση μέ τήν ἀγάπη καί σωστά εἶναι ὁ δημοφιλέστερος ἄνθρωπος στόν κόσμο. Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες τοῦ ἔχουμε ἕναν ἰδιαίτερο λόγο νά τόν εὐγνωμονοῦμε: Τήν στήριξη πού παρέχει στόν Πατριάρχη, ἡ ὁποία ἐμποδίζει τόν Ἐρντογάν νά σβύση τό Φανάρι.
Μιλῶντας χθές στό Εὐρωπαϊκό Κοινοβούλιο ἀνέπτυξε τό πρόβλημα πού προκαλεῖται ἀπό τήν μαζική προσέλευση μεταναστῶν στό ἔδαφος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἔνωσης. Πολλοί πνίγονται στά κύματα τῆς Μεσογείου. Ἄλλοι φτάνουν ρακένδυτοι καί πεινασμένοι στίς ἀκτές μας. Ζήτησε λοιπόν ὁ Πάπας ἀπό τούς ἡγέτες τῆς Ε.Ε. νά δώσουν μιά ἑνιαία ἀπάντηση στό πρόβλημα.
Οἱ συντάκτες αὐτοῦ τοῦ Γράμματος, πού δέν περιλαμβανόμαστε σ’αὐτούς, θά ἀποτολμήσουμε νά ἐκφράσουμε τήν δική μας ἄποψη. Ἡ Εὐρώπη ἐξακολουθεῖ νά εἶναι πλούσια, ἀλλά δέν ἔχει τήν δυνατότητα νά διαθρέψη ὅλους πού θά ἤθελαν νά ἐγκατασταθοῦν στόν χῶρο της. Ἄν τούς ἐπέτρεπε ἡ διόγκωση τοῦ πληθυσμοῦ της θά ἐπέφερε οἰκονομική κατάρρευση καί δυστυχία τῶν πολιτῶν της, ἀλλά καί τῶν μεταναστῶν. Πρέπει λοιπόν τά πλοῖα τῆς Ε.Ε. νά ἐμποδίζουν τήν παράνομη ἀναχώρησή τους πρός τήν Εὐρώπη. Ἐνῶ πρέπει νά συμβάλλει ἀποφασιστικά ἡ Ε.Ε. στήν οἰκονομική ἀνάπτυξη τῶν χωρῶν πού παράγουν μετανάστες.

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014

Γενική Συνέλευση Μελών Κ.Σ.Μ.

 
ΠΡΟΣΟΧΗ
 
Ἡ Γενική Συνέλευση τῶν Μελῶν τοῦ ΚΣΜ καί ὅσων θά θελήσουν νά ἐγγραφοῦν μέχρι τήν ἡμέρα ἐκείνη εἶναι τήν Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου, ὅπως γράφει ἡ ¨Ἐφημερίδα¨ στό φύλλο τοῦ Ὀκτωβρίου.
 
Στήν στήλη τοῦ ἴδιου φύλλου πού ἀναγράφει τό πρόγραμμα τῶν Δευτεριάτικων συναντήσεων μας ἐκ λάθους ἔχει γραφῆ μιά ἄλλη ἡμερομηνία, ἡ ὁποία δέν ἰσχύει.

Γράμμα 170: Διαψεύσεις ἐλπίδων


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 170
 
Οἱ πολῖτες αὐτῆς τῆς χώρας πού θέλουμε τά πανεπιστήμιά της νά λειτουργοῦν καί οἱ χῶροι τους νά προστατεύονται ἀπό τίς εἰσβολές προσώπων πού πᾶνε γιά νά κάνουν φασαρία καί καταστροφές, διαβάσαμε στόν σημερινό Τύπο μέ θλίψη τό μπάχαλο, πού ἔγινε χθές στήν πρυτανεία τοῦ Ἐθνικοῦ καί Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου. Οἱ εἰσβολεῖς ἄδεισαν δύο σακκοῦλες, μέ σκουπίδια πάνω στό γραφεῖο τοῦ Πρύτανη καί βιντεοσκόπησαν στήν συνέχεια τό κατόρθωμά τους. Εἴχαμε ἐλπίσει, ὅτι ἀνταποκρινόταν στήν πραγματικότητα ἡ δήλωση τοῦ κ. Φορτσάκη, ὅτι τά πανεπιστημιακά κτίρια θά προστατεύονταν τοῦ λοιποῦ ἀπό τήν Ἀστυνομία.
*
*  *
Τήν ὥρα πού ἀναρτούσαμε τό χθεσινό Γράμμα μας στήν ἱστοσελίδα γιά τήν ἀποτροπή τῆς πεζοδρόμησης τῆς ὁδοῦ Πανεπιστημίου, μετά τήν κατηγορηματική ἄρνηση τῆς Κομμισιόν νά συμβάλλει στή χρηματοδότηση ἑνός ἔργου διακοσμητικοῦ χαρακτήρα σέ ἐποχή δεινῆς οἰκονομικῆς κρίσης, ὁ Ὑπουργός Ὑποδομῶν κ. Χρυσοχοϊδης, ἀνανέωνε τήν ὑπόσχεση τῆς πραγματοποίησης του. Δήλωσε ὅτι ἡ ¨Ἀνάπλαση¨ τῆς Πανεπιστημίου θά ὑλοποιηθῆ ὁπωσδήποτε μέσα στήν τρέχουσα προγραμματική περίοδο 2014-2020. Διαψεύσθηκε λοιπόν ἡ ἐλπίδα μας, ὅτι ἡ προσπάθεια καταστροφῆς τῆς ὁδοῦ Πανεπιστημίου εἶχε ματαιωθῆ.

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2014

Γράμμα 169: Δέν θά ὑπάρξη Ἀνάπλαση


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 169
 
Ἀπό καιρό μᾶς βασάνιζε ἡ ἀγωνία, ὅτι θά πραγματοποιηθῆ τό σχέδιο τῆς πεζοδρόμησης τῆς ὁδοῦ Πανεπιστημίου καί θά πλήξη δραματικά τίς Δευτεριάτικες συναντήσεις τοῦ ΚΣΜ. Τό μεγαλεπήβολο σχέδιο προέβλεπε νά καταργηθῆ ἡ κυκλοφορία αὐτοκινήτων καί μοτοσυκλεττῶν σέ ὅλο αὐτόν τόν δρόμο καί νά τόν διατρέχει μόνο ἕνα τράμ πού θά ἐπεκτεινόταν μέχρι τήν πλατεία Αἰγύπτου. Στήν Πανεπιστημίου θά φυτεύονταν δενδροστοιχίες σέ ζαρντινιέρες καί θά ἀνοίγονταν διακοσμητικές στέρνες.
Αὐτό θά τήν ἔκανε τήν νύχτα καταφύγιο ναρκομανῶν καί λημέρι κακοποιῶν. Πόσοι λοιπόν θά ἀποτολμοῦσαν νά ἔρχονται τά βράδια τῆς Δευτέρας στίς συγκεντρώσεις μας στήν Πανεπιστημίου 16;
Ξεσηκώθηκαν ὁ καθηγητής τῆς Πολεοδομίας Κωνσταντῖνος Δεκαβάλλας, ἀρχιτέκτονες καί μηχανικοί (ἀλλά ὥς καί συγγραφεῖς καί δικηγόροι) καί εἶπαν, ὅτι θά εἶναι καταστροφή τῆς ὀμορφιᾶς τῆς ¨Ἀθηναϊκῆς Τριλογίας¨, πού στολίζει τό κέντρο τῆς πόλης μας, ἡ κάλυψη τοῦ μετώπου της μέ δένδρα σέ ζαρντινιέρες καί λιμνοῦλες καί ὅτι ἡ πεζοδρόμηση τῆς Πανεπιστημίου θά καταργήση τόν κύριο κυκλοφοριακό ἄξονα τῆς Ἀθήνας καί ἡ κίνηση τῶν τροχοφόρων στούς ὑπόλοιπους δρόμους θά γίνει χειρότερη. Κανείς δέν ἔδωσε σημασία στίς διαμαρτυρίες τους. Ἔτσι ἀναγκάστηκαν πολλοί ἀπό τούς διαμαρτυρηθέντες νά προσφύγουν στό ΣτΕ, τό ὁποῖον δέν ἔχει ἀποφανθῆ ἀκόμη.
Γιά τήν πραγματοποίηση αὐτοῦ τοῦ ἔργου εἶχε χρηματοδοτήσει τόν διαγωνισμό γιά τήν ἐπιλογή τῆς καλλίτερης λύσης τό ἵδρυμα Ὠνάση. Δέν πρόσφερε ὅμως καί τά χρήματα γιά τήν πραγματοποίησή του, ὅπως κάνει τό ἵδρυμα Νιάρχου, μέ τό ὁποῖο συνεχίζει τόν ἀνταγωνισμό τῶν ἱδρυτῶν τους, καί τό ὁποῖο καλύπτει ὁλόκληρη τήν δαπάνη γιά τήν κατασκευή τοῦ πολιτιστικοῦ συγκροτήματος πού φτιάχνει στό Φάληρο.
Γιά τό κόστος τῆς Ἀνάπλασης, ὅπως ὀνομάστηκε πρός τό ἑλκυστικώτερο, ἡ πεζοδρόμηση τῆς Πανεπιστημίου ἀπευθύνθηκε στήν Κομμισιόν ἡ κυβέρνηση νά τῆς ζητήση νά καλύψη τό μεγαλύτερο μέρος της.
Χθές ἦρθε ἡ κατηγορηματική ἄρνηση τῶν Βρυξελλῶν νά συνεισφέρη σέ ἕνα διακοσμητικό ἔργο, ὅταν τόσα ἄλλα ζωτικά γιά τήν ἑλληνική οἰκονομία καθυστεροῦν ἐλλείψει πόρων. Στό ΚΣΜ ἀνασάναμε, ὅτι ἡ πεζοδρόμηση ματαιώθηκε. Ἴσως ὅμως νά βιαστήκαμε, γιατί οἱ ρέκτες της μποροῦν νά προσφύγουν στό Δικαστήριο τῆς Ε.Ε., καί νά ζητήσουν νά ἀκυρωθῆ ἡ ἀπόφαση... λέγοντας στήν προσφυγή τους τήν ἀλήθεια, ὅτι ἡ πεζοδρόμηση τῆς Πανεπιστημίου δέν θά εἶναι ἔργο διακόσμησης, ἀλλά ἀσχημοποίησης!!! Ἄλλωστε ἤδη ἀνακοινώθηκε, ὅτι τό ἔργο θά ἐνταχθῆ σέ ἕνα ἑπόμενο πρόγραμμα μήπως κάποια στιγμή ξεγελαστοῦν καί τό δεχτοῦν οἱ ¨κουτόφραγκοι¨.

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014

Γράμμα 168: Καλά Χριστούγεννα


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 168
 
Ἔχει ἀρχίσει σέ ἐμᾶς καί σέ ὅλο τόν κόσμο ἡ ἑτοιμασία τῆς ἀγορᾶς τῶν Χριστουγέννων. Ὄχι μόνο στήν διακίνηση τῶν ἐμπορευμάτων ἀπό τίς ἐπιχειρήσεις πού τά παράγουν καί στίς ἀποθῆκες τῶν μαγαζιῶν, ἀλλά καί στίς βιτρίνες. Στίς διαφημίσεις τῆς τηλεόρασης πετοῦν ἤδη οἱ τάρανδοι ὑπό τούς ἤχους χριστουγεννιάτικων μελωδιῶν.
Αὐτή ἡ παρατεταμένη χριστουγεννιάτικη περίοδος διαλύει τήν εὐχαρίστηση γιά τά Χριστούγεννα, πού αἰσθανόταν παλιά ὁ κόσμος.
Λίγον καιρό μετά τόν Νέο Χρόνο θά ἀρχίση τό ἴδιο πανηγύρι γιά τήν γιορτή τοῦ Πάσχα.
Ὁ καπιταλισμός ἀγωνίζεται νά αὐξήση τήν κατανάλωση μας ἐδῶ-καί-τώρα, κάθε στιγμή. Καί δέν ἀφήνει τόν κοσμάκη νά ἐπενδύση τό μικρό του περίσσευμα σέ τοποθετήσεις πού θά τόν ἐξυπηρετήσουν μακροχρόνια.

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014

Γράμμα 167: Ἄστατος (πολιτικός) καιρός


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 167
 
Ἡ Βοστώνη εἶναι γνωστή γιά τήν ηὐξημένη μεταβλητότητα τῶν καιρικῶν συνθηκῶν της. Ἀνέκαθεν. Ἡ ἀναστάτωση πού ἔχει προκαλέσει ὁ ἄνθρωπος στό κλῖμα ὅλης τῆς Γῆς μέ τόν πολλαπλασιασμό τῶν ρύπων, δέν εἶναι ὑπαίτια γιά τίς συνεχεῖς μεταβολές τῆς θερμοκρασίας, τῶν ἀνέμων, τῆς ὑγρασίας αὐτῆς τῆς πόλης. Ἐκεῖ πού ἡ ἡμέρα εἶναι περίλαμπρη, ξεσπᾶ ξαφνικά μιά καταιγίδα, λίγη ὥρα ἀργότερα ξαναβγαίνει ὁ ἤλιος, γιά νά ἀκολουθήση κατόπιν νεροποντή κοκ. Ἐξ οὗ καί τό ἀστειάκι πού λένε οἱ Βοστωνέζοι στούς ἐπισκέπτες τῆς πόλης τους: «Ἄν δέν σᾶς ἀρέσει ὁ καιρός, περιμένετε ἕνα λεπτό!».
Στήν Ἑλλάδα ἐκτός ἀπό τίς ἀπότομες καιρικές μεταπτώσεις, πού ἔχουν γίνει παγκόσμιο καιρικό φαινόμενο καί προκαλοῦν τρομερές καταστροφές, ὑπάρχει πλήρης ρευστότης στήν σχέση τοῦ κράτους μέ τούς πολῖτες. Κάποιος πού πρό ἐτῶν εἶχε ὑπαχθῆ σέ ἕνα νόμο πού ἄφηνε ἕνα μέρος τοῦ εἰσοδήματός του ἀφορολόγητο, καλεῖται ξαφνικά νά πληρώση τόν φόρο πού δέν ὄφειλε. Ἀσφαλιστικά ταμεῖα ἄλλα διασπῶνται σέ μικρότερα, ἐνῶ ἄλλα συγχωνεύονται. Ψηφίζεται ἡ καταβολή τῶν καθυστερούμενων φόρων σέ 100 δόσεις καί μέ τροπολογία καταργεῖται ἡ δυνατότητα αὐτή γιά τόν ΕΝΦΙΑ. Ἕνας κραταιός ὑπουργός ὑποβιβάστηκε σέ ἀναπληρωτή τοῦ ὑφυπουργοῦ του. Τά πάντα ρεῖ.
Εἶναι ὅμως τόσο συχνές οἱ ἀλλαγές, πού μποροῦμε νά λέμε σάν τούς Βοστωνέζους: «Ἄν δέν σᾶς ἀρέσει ὁ καιρός, περιμένετε ἕνα λεπτό!».

Γράμμα 166: Δημοκρατία


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 166
 
Πολύ σωστά ἀγωνίζονται οἱ διοικήσεις τῶν φοιτητικῶν σωματείων νά μήν ψηφίζουν ἠλεκτρονικά τά μέλη τους. Διότι ἄν ἐκφράζει ἡ βάση τήν θέλησή της, δέν θά περικοπῆ ἡ δύναμη ἐκείνων στήν κορυφή;
Ὅμως ἡ ἠλεκτρονική δημοκρατία εἶναι ἄμεση δημοκρατία. Ἡ συζήτηση στό Διοικητικό Συμβούλιο, ἤ κάποιο μεγαλύτερο ἀντιπροσωπευτικό ὄργανο, γιά νά διερευνήσουν ἕνα πρόβλημα καί νά προτείνουν στήν βάση τήν ἀντιμετώπιση του, εἶναι ἀπαραίτητη. Ὅταν ὅμως εἶναι ἡ βάση πού παίρνει τήν ἀπόφαση, πραγματώνεται ἡ ἄμεση δημοκρατία, πού στήν ἀρχαιότητα ἀσκοῦσε ἡ Ἐκκλησία τοῦ Δήμου. Ἡ σύγχρονη ἠλεκτρονική κατέστησε δυνατή τήν πραγματοποίηση αὐτοῦ τοῦ ἰδεώδους σέ χρόνο μηδενικό καί χωρίς πρόβλημα γιά τήν καταμέτρηση ψήφων.
Δυστυχῶς δέν διαθέτει δημοκρατικό φρόνημα ἡ πλευρά τῶν ἀμφισβητιῶν. Διαθέτει μικρές ὁμάδες τραμπούκων πού κατά βάναυσο τρόπο ἐπιβάλλουν τήν θέλησή τους στόν ἀνοργάνωτο φοιτητικό κόσμο. Ἔτσι ἄρχισαν πάλι οἱ καταλήψεις τῶν πανεπιστημιακῶν κτιρίων, πού ἐμποδίζουν τήν διδασκαλία καί ἡ κυβέρνηση ἀποδείχθηκε γιά ἄλλη μία φορά ἐφεκτική στήν προστασία τῆς ἐλευθερίας τῶν φοιτητῶν.

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014

Γράμμα 165: Περί ἀξιολογήσεων


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 165
 
Ἡ Διεθνής τῶν οἰκονομολόγων ἔχει τήν ἱκανότητα ἁπλᾶ πράγματα νά τά λέει μέ περίπλοκο τρόπο.
Ἡ Τρόϊκα γιά νά ἔλθη στήν Ἀθήνα νά μᾶς ἀξιολογήση ζητᾶ νά ἔχουμε κάνει προηγουμένως τίς δημοσιονομικές ἀλλαγές πού ἐπιθυμεῖ. Δέν εἶναι ἁπλούστερο νά ἔλθη, νά τά κουβεντιάση μέ τούς δικούς μας τά προβλήματα, καί ἄν δέν τά βροῦν νά μᾶς κλείση τήν στρόφιγγα;
Οἱ δικοί μας ἔχουν ἀξιολογήσει τήν ἀνάκαμψη τῆς οἰκονομίας μας σέ βαθμό πού νά μήν μᾶς χρειάζονται ἄλλα δάνεια καί πού θά ἀρχίσουμε νά ἀποπληρώνουμε τά χρωστούμενα στήν Τρόϊκα. Ἄν εἶναι ἔτσι τί χρειάζεται ἡ συνάντηση καί ἡ συζήτηση μαζί της;

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014

Γράμμα 164: Ὁ καθαρισμός τῶν γκράφιτι


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 164

Ἡ Ἀθήνα, σάν γνήσια μεσανατολίτικη πόλη, ἔχει λερωμένους τούς τοίχους της ἀπό ἀνθρώπινο χέρι. Πολιτικά συνθήματα σάν αὐτά πού ἐγράφονταν τίς νύχτες τῆς Κατοχῆς εἶναι ἐλάχιστα. Ἐπικρατοῦν τά γκράφιτι πού δέν ἔχουν κανένα νόημα. Ἀποβλέπουν μόνο στήν ἐνόχληση καί στήν καταστροφή τοῦ τουρισμοῦ.
Μᾶς χαροποίησε ἡ εἴδηση, ὅτι ὁ Δῆμος Ἀθηναίων καθάρισε τά γκράφιτι πού ρύπαιναν τόν προστατευτικό τοῖχο τοῦ πεζόδρομου τῆς Ἀκρόπολης. Ἡ δαπάνη ὅμως γιά τήν ἀγορά τοῦ ὑγροῦ πού χρησιμοποιήθηκε καί γιά τό συνεργεῖο τῶν εἰδικῶν γιά τήν ἐκτόξευσή του εἶναι μεγάλη. Καί ὁ καθαρισμός δέν θά προχωρήση στήν ὑπόλοιπη πόλη.
Πρό μερικῶν ἑβδομάδων διαβάσαμε σέ κυριακάτικη ἐφημερίδα, ὅτι σέ ἕναν δῆμο τῆς Ἀνατολικῆς Ἀττικῆς – πού δυστυχῶς δέν συγκρατήσαμε τό ὄνομά του - οἱ κάτοικοι μέ ἐπικεφαλῆς τό δημοτικό συμβούλιο ἔσβυσαν μέ πολύ φθηνότερα μέσα τά γκράφιτι τῆς κεντρικῆς πλατείας. Ἀλλά καί πάλι θά περιοριστῆ ὁ καθαρισμός σέ μία πλατεία μόνο.
Θέλουμε ὁλόκληρες οἱ πόλεις μας νά εἶναι καθαρές. Ἡ λύση εἶναι νά κάνει καρτέρι ἡ Ἀστυνομία, νά ἁρπάζει τούς γκραφίστες γιά νά ὑποστοῦν τίς δέουσες συνέπειες. Λύση φθηνή καί ἀποτελεσματική.

Γράμμα 163: Τό Τέμενος


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 163
 
Ἄν σέ ἐμᾶς καθυστερεῖ (κακῶς) ἡ ἀνέγερση τοῦ Τζαμιοῦ, οἱ Μουσουλμάνοι, εἶπε ὁ κ. Ἐρντογάν σέ συγκέντρωση μουλάδων, ὅτι ἀνακάλυψαν τό 1178 τήν Ἀμερική, καί ἔχτισαν σέ ἕναν λόφο τῆς Κούβας ἕνα μεγαλοπρεπές Τέμενος. Τό πῶς δέν ἔχουν βρεθῆ ἴχνη του, θά μποροῦσε νά τό ἐξηγήση, ὅτι οἱ Ἰσπανοί στήν ζήλεια τους τό κατέστρεψαν μαζί μέ τά θεμέλιά του.
Ὁ κ. Ἐρντογάν μέ παραληρήματά του (δές καί τό πανάκριβο Τέμενος πού ἔχτισε γιά κατοικία του) ὁδηγεῖται μακροχρονίως στήν πτώση του ἀπό τήν ἐξουσία. Βραχυχρονίως εἶναι πολύ ἐπικίνδυνος.

Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014

Γράμμα 162: Ἀφέλειες πολιτικῶν


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 162
 
Ὁ Ἀνδρέας Ψυχάρης παραιτήθηκε τήν Παρασκευή ἀπό βουλευτής τῆς Ν.Δ. ὑπό τήν σημαία τῆς ὁποίας εἶχε ἐκλεγῆ τό 2012, διότι ὅπως ἐδήλωσε, ἀπογοητεύθηκε «παρακολουθώντας πολιτικά κόμματα πού ἀποφεύγουν νά συζητήσουν καί νά συμφωνήσουν γιά ζητήματα στά ὁποῖα ὁμονοεῖ ἐδῶ καί χρόνια ἡ ἑλληνική κοινωνία». Γιά νά καταληξη στό συμπέρασμα αὐτό, παρατηροῦμε, ὅτι τοῦ χρειάστηκαν 30 μῆνες συμμετοχῆς του στήν κοινοβουλευτική ζωή, ἐνῶ κοντά στόν πατέρα του, τόν ἐπικεφαλῆς τοῦ Συγκροτήματος Δ.Ο. Λαμπράκη, θά ἔπρεπε νά ξέρει τί ἀξίζουν τά κόμματα. Τό Συγκρότημα λόγω τῆς δημοκρατικῆς του συνέπειας ἐπανειλημμένως, ὅταν τό κόμμα πού ὑπεστήριζε ἀκολουθοῦσε στραβή πολιτική, ἄλλαζε σημαία. Ὁ κ. Ψυχάρης διατηρεῖ μιά παιδική ἀφέλεια.
Χθές μάθαμε ἀπό τίς ἐφημερίδες, ὅτι ὁ Γιῶργος Καρατζαφέρης, πρόεδρος τοῦ ΛΑΟΣ καί ἐμφανῶς ἄλλοτε ὁ πλουσιώτερος ἕλλην πολιτικός, ἐνῶ ὅταν ἐξελέγη γιά πρώτη φορά βουλευτής τό 1994 εἶχε γράψει στό ¨πόθεν ἔσχες¨, ὅτι συμμετέχει σέ δύο ἐξωχώριες κερδοσκοπικές ἑταιρεῖες, στά ¨πόθεν ἔσχες¨ πού ὑπέβαλε μετά τό 2007 παρέλειψε νά σημειώση τί ἀπέγιναν αὐτές.
Στήν ἀφέλεια του θά νόμισε ὅτι περιττεύει. Καί μέ ἀφοπλιστική εἰλικρίνεια εἶπε σέ συζήτηση στήν Βουλή, ὅτι ἐφόσον ἐπιτρέπονται οἱ ὑπεράκτιες κερδοσκοπικές ἑταιρεῖες, ὁ νόμος τοῦ 2010 πού ἀπαγορεύει σέ πολιτικούς νά συμμετέχουν σ’αὐτές, δέν ἀντέχει καί θά ἀκυρωθῆ.
Ἐντωμεταξύ ὅμως ἔχουν ὑποβληθῆ δύο ἀνώνυμες καταγγελίες γιά περίπλοκες συναλλαγές μεταξύ αὐτῶν τῶν ἑταιρειῶν του καί τῶν προμηθευτῶν στήν Ἑλλάδα τῶν ἑλικοπτέρων Super Puma. Καταφανής ἡ συκοφαντία, ἀλλά καί ἡ ἀφέλεια μέ τήν ὁποίαν ἐνήργησε ὁ κ. Καρατζαφέρης.
Δυστυχῶς οἱ περιπτώσεις ἀφελείας τῶν πολιτικῶν μας ἔχουν πολλοστήνει καί δείχνουν ὅτι ὁ πολιτικός κόσμος μας δέν διαθέτει τήν ἱκανότητα νά ἀντιμετωπίση τίς πονηριές τῶν ἐχθρῶν τῆς πατρίδας μας. Ἐλπίζουμε γιά τό καλό της, ὅτι ἄρχισε νά πονηρεύεται ὁ ἑλληνικός λαός.

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2014

ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ: Ἐκλογές

("Ἐφημερίδα τοῦ Κ.Σ.Μ."/τεῦχος 174/Ὀκτώβριος 2014)

Ἡ πολιτική ζωή ἔχει φθάσει σέ νεκρό σημεῖο. Τό Σήμερα ἔχει πάψει νά ἀπασχολεῖ τήν κοινή γνώμη. (Καί σημειώνεται μιά ἐλάττωση τῆς ὀξύτητας στίς παρέες πρᾶγμα πού εἶναι καλό.)
Τό ἐνδιαφέρον ἔχει ἐπικεντρωθῆ στό Αὔριο. Δηλαδή στίς ἐκλογές πού πλησιάζουν. Εἴτε γιά τήν ἀνάδειξη Προέδρου τῆς Δημοκρατίας, εἴτε - ἐάν δέν ἐπιτευχθῆ αὐτή – γιά τήν ἐκλογή τῆς νέας Βουλῆς. Τούς πρώτους μῆνες τοῦ 2015 θά ἐνταθῆ ἡ πολιτική ἀντιπαράθεση. Θά ζωηρέψουν τά συνθήματα καί θά ἐνταθοῦν οἱ ἀντεγκλήσεις. Ἐάν μάλιστα οἱ ἐκλογές τήν ἄνοιξη θά εἶναι γιά τήν Βουλή, καί μέσα στά κόμματα λόγω τοῦ σταυροῦ προτιμήσεως οἱ συνυποψήφιοι μιᾶς περιφέρειας θά ἀποδυθοῦν σέ πόλεμο μεταξύ τους.
Τό χρονικό διάστημα μέχρι τήν σύγκληση τῆς Βουλῆς γιά τήν ἐκλογή τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας προσφέρει τήν εὐκαιρία στόν λαό νά κάνη σκέψεις γιά τό μέλλον τῆς χώρας. Τό ἄθροισμα τῶν πολιτευτῶν μας πού ἀποκαλεῖται πολιτικός κόσμος, ἔχει ἀποδειχθῆ ἀνίκανο νά τά βγάλη πέρα. Τόσο στήν ὑπέρβαση τῆς οἰκονομικῆς κρίσης, γιά τήν ὁποίαν ἀπαιτεῖται αὔξηση τῆς παραγωγῆς, πού παραμένει καχεκτική, ὅσο καί στήν διαπραγμάτευση μέ τούς δανειστές μας γιά νά γίνη λιγώτερο ἐπαχθές τό χρέος μας. Ὁ κρατικός μηχανισμός ἐξακολουθεῖ νά ἀπορροφᾶ δυσανάλογα μεγάλα ποσά τοῦ ἐθνικοῦ εἰσοδήματος σέ σχέση μέ τίς ὑπηρεσίες πού προσφέρει. Τό φορολογικό σύστημα εἶναι καθαρά ἁρπακτικό. Ὅλοι τρέμουμε ποιά φορολογική ἀφαίμαξη θά ἀνακύψη τήν ἑπόμενη ἡμέρα. Ἡ πολυνομία προκαλεῖ ἀνασφάλεια δικαίου. Τά Ἀνώτατα Δικαστήρια ἔχουν ἀποβῆ παράγοντας τῆς νομοθετικῆς ἐξουσίας ἀσκῶντας δική τους δημοσιονομική πολιτική καί σφετεριζόμενα μέρος τῆς ἁρμοδιότητας τῆς Βουλῆς.
Ἐνῶ συχνά ἀκούγεται στήν κοινή γνώμη τό «δέν πάει ἄλλο», δέν ἔχει ἐπιτύχει ὁ λαός νά δημιουργήσει τό Ἄλλο κόμμα, τό Καινούργιο πού χρειάζεται. Τό κόμμα τό ὁποῖο θά διακρίνει πρωτίστως τό ἦθος καί ἡ ἀποφασιστικότητά του.
Ἡ συντροφιά πού ἐκδίδει αὐτήν τήν Ἐφημερίδα ἔχει κάνει πολλές προσπάθειες γι’ αὐτό τό Καινούργιο κόμμα. Δέν ἐτελεσφόρησαν, διότι μόλις ἔπαυε ὁ κίνδυνος νά πάρη τό κακό κόμμα τήν ἐξουσία, οἱ συνεταῖροι μας περιχαρακώνονταν πάλι στίς ἰδιαιτερότητές τους.
Τώρα ἐν ὄψει ἐκλογῶν διάφορες ὁμάδες ἀνασκουμπώνονται νά ἱδρύσουν τόν φορέα τῆς ποθούμενης ἀλλαγῆς. Τό ἐρώτημα εἶναι ἄν θά καταφέρουν αὐτήν τήν φορά νά ὁμονοήσουν. Ἄν εἶναι πολλές οἱ ὁμάδες αὐτῶν πού θέλουν τήν ἀλλαγή, θά καταποντισθοῦν.

Γράμμα 161: Ἕνα παμπάλαιο μυστήριο ἐπανεξετάζεται


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 161
 
Τό ἐντυπωσιακώτερο γεγονός γιά τήν παγκόσμια ἱστορία τήν περασμένη ἑβδομάδα ἦταν ἡ προσεδάφιση μιᾶς συσκευῆς σέ ἕναν κομήτη ἀπό πάγο. Μένουμε ἐμεῖς οἱ ἄσχετοι μέ τά μυστικά τοῦ Σύμπαντος μέ τό στόμα ἀνοιχτό. Στούς ἐπιστήμονες τῆς ESA (European Space Agency), πού ἔφτιαξαν τήν συσκευή καί τόν πύραυλο πού τήν ἔσυρε καί τά ἐξαπέλυσαν πρίν ἀπό 10 χρόνια, γιά νά φτάσουν στόν κομήτη, ὁ ὁποῖος τρέχει μέ ταχύτητα χιλιάδων χιλιομέτρων τό λεπτό, τήν ὥρα πού εἶχαν ὑπολογίσει, ἀξίζει κάθε ἔπαινος. Ἡ γηραιά Εὐρώπη μας πρέπει νά εἶναι ὑπερήφανη γιά τά δυνατά μυαλά πού ἐξακολουθεῖ νά παράγει.
Στά ἐκλαϊκευτικά βιβλία τῆς βιολογίας μέ τά ὁποῖα ἔχουμε τραφῆ, διαβάζαμε ὅτι ἡ ἀπαρχή τῆς ζωῆς στόν πλανήτη μας παραμένει ἄγνωστη. Διότι ἡ Γῆ εἶναι κατασκευασμένη ἀπό ἀνόργανη ὕλη, πού δέν παράγει ζωή. Τό σίδερο π.χ. μέ κανέναν τρόπο δέν μπορεῖ νά μετατραπῆ σέ πετρέλαιο. Πῶς προέκυψε λοιπόν ἡ πυραμίδα τῆς ζωῆς, στήν κορυφή τῆς ὁποίας βρίσκεται ὁ ἄνθρωπος;
Οἱ βιολόγοι εἶχαν καταλήξει, ὅτι θά πρέπει νά ἦλθε στήν ἁπλούστατη μορφή της μέ κάποιον ἀερόλιθο. Πρίν ἀπό μερικά χρόνια οἱ ἐρευνητές εἶχαν ἐπιτύχει τήν ἐργαστηριακή μετατροπή τῆς νεκρῆς ὕλης σέ μιά ὑποτιπώδη μορφή ζωῆς. Καί θεώρησαν λελυμένο τό πρόβλημα.
Μέ τήν προσεδάφιση τῆς συσκευῆς στόν πλανήτη τήν προηγούμενη ἑβδομάδα ἡ ἐπιστήμη ἐπανέρχεται στήν ὑπόθεση, ὅτι ἡ ζωή μᾶς ἦλθε ἀπό τό διάστημα.
Τά ἑπόμενα χρόνια θά δείξουν ἐάν ὁ Ἥλιος παράγει ἐκτός ἀπό τούς πλανῆτες μέ ἀνόργανη ὕλη, ἄλλους μέ ἑνώσεις τοῦ ἄνθρακα.
Πολλά τά μεγάλα μυστήρια τοῦ Σύμπαντος, τά ὁποῖα οἱ συνηθισμένοι ἄνθρωποι δέν μποροῦμε νά ἀποκρυπτογραφήσουμε, ἀλλά πού ἀξίζει νά τά ψαύσουμε στήν ραστώνη τῆς Κυριακῆς.

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014

Γράμμα 160: Αἱματηροί πανηγυρισμοί


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 160
 
Γιά τήν 17η Νοεμβρίου, πού εἶναι ἡ ἐπέτειος τῆς ἡρωϊκῆς ἐξέγερσης τοῦ Πολυτεχνείου τό 1973, ἔχουν ἀρχίσει οἱ ἀπεργίες (στό Δημόσιο βεβαίως πού δέν κόβει τό μισθό) καί οἱ πορεῖες.
Στήν καταληκτική πορεία τῆς Δευτέρας θά ὑπάρχουν οἱ συνηθισμένοι τραυματισμοί ἀστυνομικῶν καί διαδηλωτῶν. Ἐλπίζουμε ὅτι καί ἐφέτος δέν θά ὑπάρξουν νεκροί.
Στίς 3 Δεκεμβρίου εἶναι ἡ ἐπέτειος τοῦ κινήματος τοῦ 1944 καί στίς 6 ἡ ἐπέτειος τοῦ θανάτου τοῦ Ἀλέξη Γρηγορόπουλου. Καινούργιες πορεῖες καί νέοι κίνδυνοι ἐκτρόπων.
Πότε θά μάθουμε οἱ Ἕλληνες νά τιμοῦμε τά περασμένα κατά τόν τρόπο πού νομίζει σωστό ὁ καθένας μας, χωρίς νά ἀναβιώνουμε διχαστικές καταστάσεις καί χωρίς νά διακόπτουμε μέ ἀπεργίες καί καταλήψεις τόν ρυθμό τῆς οἰκονομίας, ὅταν ἔχουμε ζωτική ἀνάγκη τήν αὔξηση τῆς παραγωγῆς.

Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2014

ΛΕΑΝΔΡΟΣ ΣΛΑΒΗΣ: Μη! Μη! Μη! (στα παραμύθια των εκθειαστών των ΜΜΜ)

(«Εφημερίδα του Κ.Σ.Μ.»/τεύχος 174/Οκτώβριος 2014)
 
Τριάντα εννέα λεπτά την ημέρα κατά μέσον όρο περνά στις στάσεις ο επιβάτης των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ) στην Ελλάδα, σύμφωνα με πρόσφατη διεθνή έρευνα. Και εκατόν τέσσερα λεπτά μέσα σε αυτά. Σύνολο εκατόν σαράντα τρία λεπτά ή σχεδόν δυόμιση ώρες! Κοντολογίς, το καθημερινό οκτάωρο εργασίας συνεπάγεται κάπου δέκα και μισή ώρες απουσίας από την οικογενειακή εστία. Για μερικούς, μάλιστα, ακόμα περισσότερο αφού το 27% των ατόμων που απάντησαν στην έρευνα δήλωσε ότι δαπανά πάνω από εκατόν είκοσι ένα λεπτά μέσα σε κάποιο μέσο! Χωρίς, βέβαια, να συνυπολογισθούν οι μεταβάσεις από το σπίτι στη στάση επιβίβασης, από τη στάση αποβίβασης στον προορισμό και τούμπαλιν! Και αυτό στο αποκορύφωμα της κρίσης, όταν οι μετακινήσεις έχουν ελαττωθεί τόσο, όσο δεν αντισταθμίζει η αραίωση των δρομολογίων, στην οποία προχώρησε ένα κράτος που προτιμά σαδιστικά να εξυπηρετεί λιγότερο τους πολίτες του από το να μειώσει την περιττή γραφειοκρατία και τις άχρηστες δραστηριότητές του.
Ύστερα αναρωτιούνται κάποιοι (άλλοι αφελείς και άλλοι κακοπροαίρετοι) γιατί οι συμπολίτες τους επιμένουν μαζοχιστικά στη χρήση ιδιωτικών μεταφορικών μέσων. Είναι περίεργο, αλλ’όχι ανεξήγητο. Οι μεν γιατί αγνοούν ή υποβαθμίζουν τους λόγους που ευνοούν αυτήν την επιλογή ή γιατί, εξαιτίας των ρυθμών της ζωής τους, δεν βιώνουν και δεν μπορούν να αντιληφθούν τις ανάγκες των άλλων. Οι δε γιατί κακόβουλα και εσκεμμένα τις παρακάμπτουν ή/και τις αποσιωπούν.
Δυστυχώς, στις καίριες θέσεις, όπου διεκπεραιώνεται η επεξεργασία των σχεδιασμών για να αντιμετωπισθούν τα προβλήματα της πόλης και να διατυπωθούν οι σχετικές προτάσεις, έχουν βρεθεί άτομα τα οποία κατατρύχονται από ιδεοληψίες και δεν τους απασχολεί η πραγματικότητα. Το γιατί και πως είναι ακόμα μία “πονεμένη ιστορία” της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Αυτοί, εξαιτίας των εμμονών τους, βλέπουν σε εκείνους που προτιμούν να μετακινούνται για οποιαδήποτε αιτία με το Ι.Χ. τους απόκληρους της κοινωνίας, περιθωριακά και αντικοινωνικά άτομα. Και τους δαιμονοποιούν σαν να θέλουν να τους εκδικηθούν που δεν συμμερίζονται τις εμμονές τους. Και αδιαφορούν για τους λόγους που τους αναγκάζουν να αποφασίσουν να υποστούν το “σταμάτα-ξεκίνα” κι ας αποτελούν ένα σεβαστό – ίσως και πλειοψηφικό – ποσοστό των πολιτών που μετακινούνται μέσα στις πόλεις κάθε μέρα. Η γνώμη τους δεν μετράει, δεν της επιτρέπεται καν να εκφρασθεί! Η στάση των αρμοδίων απέναντί τους είναι το (αντιδημοκρατικό) χαρακτηριστικό της κάστας των ανθρώπων που προτάσσουν της κοινωνίας (και των αναγκών της) τα οράματά τους. Μιας κάστας που, τηρουμένων των αναλογιών, βρίσκει το αντίστοιχό της στους Ερυθρούς Χμερ που ήθελαν να φέρουν στα μέτρα της ουτοπίας τους την κοινωνία της Καμπότζης (με τα γνωστά μέσα και αποτελέσματα).
Η αγνόηση της πραγματικότητας, όμως, έχει το κόστος της. Γιατί μία λανθασμένη διάγνωση συνεπάγεται λανθασμένη θεραπεία. Και αυτό πληρώνουν οι ελληνικές πόλεις, κυρίως δε η πρωτεύουσα, και οι κάτοικοί τους. Είναι δε να απορεί κανείς με το θράσος με το οποίο εκφέρουν πλήθος από ανερμάτιστα επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν τις επιλογές τους. Όπως όταν, για παράδειγμα, συγκρίνουν τον χρόνο της διαδρομής με ένα λεωφορείο με τον αντίστοιχο χρόνο με ένα Ι.Χ., στον οποίο προσθέτουν τον χρόνο αναζήτησης θέσης στάθμευσης, ενώ στον πρώτο αγνοούν τον (συχνά αβέβαιο ή απροσδιόριστο) χρόνο αναμονής, τον χρόνο μετάβασης από το σημείο εκκίνησης ως την αφετηρία της διαδρομής ή από το τέλος της διαδρομής στον τελικό προορισμό, αλλά και τον νεκρό χρόνο μεταξύ της διαθεσιμότητας ενός ατόμου για πραγματοποίηση ενός δρομολογίου και του ωραρίου του αντίστοιχου δρομολογίου του Μ.Μ.Μ.. Όπως όταν, στα παραδείγματα που προβάλλουν δεν περιλαμβάνουν τις περιπτώσεις που απαιτούν αλλαγή (ή αλλαγές) συγκοινωνιακού μέσου. Όπως όταν στην σύγκριση κόστους βάζουν στη μία μεριά της πλάστιγγας το κόστος του εισιτηρίου ενός ατόμου (και όχι των περισσοτέρων που μεταφέρει συχνά ένα Ι.Χ.). Όπως όταν δεν αξιολογούν διόλου την διαφορά σε ευελιξία των διαφόρων μέσων (ιδίως όταν κάποια αντικοινωνική δράκα διαδηλωτών κλείσει τις κεντρικές αρτηρίες της πόλης) ή τα όρια του ωραρίου λειτουργίας των Μ.Μ.Μ. Όπως όταν αγνοούν προκλητικά τις δυσκολίες προσφυγής σε μέσο μαζικής μεταφοράς ορισμένων ατόμων (υπέρ των οποίων κόπτονται σε άλλες περιπτώσεις).
Έχουν αναλογιστεί ποτέ τι σημαίνει χρήση Μ.Μ.Μ. από μία οικογένεια με μικρά παιδία (ιδίως βρέφη) ή δυσκίνητα ηλικιωμένα άτομα ή άτομα με προβλήματα βαδίσματος αν το μέσο δεν περνά απέξω από το σπίτι τους ή/και από τον προορισμό τους; Ίσως όχι. Ή, εάν το έχουν αναλογιστεί, υποβιβάζουν τη σημασία του για να μην θαμπώσει την αίγλη των οραματισμών τους. Ειδάλλως, αυτό και μόνο θα τους επέβαλλε να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους και να αντιληφθούν ότι η κατ’αρχήν δυνατότητα ιδιοκτησίας ενός μέσου και χρήσης αυτού δεν θα έπρεπε να δυσχεραίνεται ή να καθίσταται απαγορευτική (όπως επιχειρούν).
Θα πρέπει, ωστόσο, να διευκρινισθεί ότι αυτή η “κατ’αρχήν δυνατότητα” δεν θα πρέπει να εκληφθεί ως προτροπή αλόγιστης χρήσης ιδιωτικών αυτοκινήτων. Ίσα-ίσα, θα πρέπει να μεγιστοποιηθεί η χρήση μέσων μαζικής μεταφοράς για λόγους οικονομικούς, οικολογικούς κ.λπ.. Αλλά με μία προϋπόθεση: η στροφή των πολιτών προς αυτά να επιτευχθεί με την προσφορά προς αυτούς ισοδύναμης, αν όχι καλύτερης, εξυπηρέτησης από αυτήν που έχουν με το “γιωταχί” τους. Και όχι με καταπιεστικά μέτρα, για να ικανοποιήσουν τις εμμονές τους οι “ταλιμπάν” της μαζικοποίησης.
Αν οι τελευταίοι είχαν την πρόθεση να διερευνήσουν τόσο τις συγκοινωνιακές ανάγκες των πολιτών, όσο και την ταυτότητα αυτών που προτιμούν το ιδιωτικό τους μέσο, θα ανακάλυπταν ότι η πλειοψηφία τους ανήκει σε στρώματα μεσαίων ή χαμηλών εισοδημάτων, για τα οποία η οικονομία χρόνου είναι ζωτική. Άλλωστε, τα εύπορα μεγαλοαστικά στρώματα δεν είναι τόσο πολυπληθή για να προκαλούν από μόνα τους τα προβλήματα (κυκλοφοριακή συμφόρηση, σπατάλη καυσίμων, ρύπανση κ.λπ.) που οφείλονται στην κυκλοφορία των Ι.Χ. Αλλά δεν έχουν καμιά όρεξη να εμπλακούν σε σοβαρή έρευνα, γιατί προτάσσουν των αναγκών της κοινωνίας τις ιδεοληψίες τους, παρότι οι περισσότεροι αρέσκονται να παριστάνουν τους αριστερούς (τρομάρα τους!). Από την “αριστεροσύνη” τους, όμως, λείπει η συμπόνια προς τον απλό πολίτη και περισσεύει ο ναρκισσιστικός βολονταρισμός της “πρωτοπορίας” που σκέφτεται πριν από τον λαό για λογαριασμό του και για το καλό του, τα ολέθρια αποτελέσματα του οποίου είναι πασίγνωστα. Περισσεύει και η συνακόλουθη αποστροφή τους προς την ελευθερία και την ανεξαρτησία που προσφέρει η ιδιωτική μετακίνηση, η οποία αποτρέπει την μετατροπή του ατόμου σε απρόσωπο μόριο μιας άβουλης μάζας.
Αν, λοιπόν, ήταν ανοιχτόμυαλοι και όχι κολλημένοι σε προκαταλήψεις, αν αναζητούσαν τελεσφόρους λύσεις και όχι συγκάλυψη των προβλημάτων ή αστυνομική αντιμετώπισή τους, θα διαπίστωναν τι θα έπρεπε να επιδιώκουν για το καλό μιας πόλης συλλογικά και των πολιτών της ατομικά. Αλλά δεν είναι. Έτσι, προκρίνουν αυταρχικές πολιτικές απαγορεύσεων γιατί γνωρίζουν καλά ότι οι πολίτες δεν θα συμμορφωθούν οικειοθελώς με μέτρα που θα έχουν ως συνέπεια την ταλαιπωρία τους (και την “τσέπη” τους) χωρίς απτή ανταπόδοση στην καθημερινή τους ζωή. Έτσι, περιφρονούν τα λυσιτελή μέτρα (π.χ. πύκνωση γραμμών μετρό με εξορθολογισμό των χαράξεών των, υπόγειες διελεύσεις κ.ά.) και ασπάζονται τα πλέον αναποτελεσματικά (π.χ. επέκταση δικτύων τραμ, πεζοδρομήσεις κ.ά.) χωρίς καμία πρόνοια για συνοδά έργα που θα άμβλυναν τις επιπτώσεις τους.
Έχει έρθει η ώρα να μπει φρένο στον παραλογισμό τους!

Γράμμα 159: Τά πολλά Δικαστήρια


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 159
 
Δικαστικοποιεῖται ἡ ζωή μας. Πρό πολλοῦ ἡ δικαστική ἐξουσία, μέ τό νά ἐπιβάλει ἐπαναφορά τῶν μισθῶν γιά ὁρισμένες κατηγορίες πολιτῶν στά πρό τῆς οἰκονομικῆς κρίσης ἐπίπεδα καί τήν ἀναδρομική καταβολή τους ὁρίζοντας καί τόν χρόνο τῆς ὁλοκλήρωσής της, συγκυβερνᾶ μέ τήν ἐκτελεστική ἐξουσία.
Ἡ ἐκδίκαση τῶν ὑποθέσεων τῶν κοινῶν ἀνθρώπων εἶναι πού καθυστερεῖ, λόγω τῆς ἐπέκτασης τῶν ἀπασχολήσεων τῶν Δικαστηρίων.
Χθές διαβάσαμε στίς ἐφημερίδες, ὅτι καί ἡ ἐκτελεστική ἐξουσία ἐπιδιώκει διεύρυνση τῶν ἁρμοδιοτήτων τῆς δικαστικῆς. Ὁ Γεν. Γραμματέας τοῦ ὑπουργείου Δικαιοσύνης ἐξήγγειλε τήν προσεχῆ θέσπιση εἰδικῶν «Οἰκογενειακῶν Δικαστηρίων», στά ὁποῖα οἱ γονεῖς καί τά παιδιά θά καταφεύγουν γιά νά λύνουν τίς μεταξύ τους διαφορές. Τό «Οἰκογενειακό Δικαστήριο» θά ἀπαρτίζεται ἀπό ἐξειδικευμένους δικαστές ἀποκλειστικῆς ἀπασχόλησης ἐπί πενταετία καί τό ἔργο τους θά ὑποστηρίζεται ἀπό οἰκογενειακούς συμβούλους, παιδοψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς καί ἐπιμελητές ἀνηλίκων. Βάλτε καί τούς γραμματεῖς πού θά κρατοῦν πρακτικά καί τό δικαίωμα τῶν γονέων καί τῶν παιδιῶν νά προσέρχονται μέ δικηγόρο.
Εἴμαστε περίεργοι τί θά λέει ἡ ἔκθεση τοῦ Ἐλεγκτικοῦ Συνεδρίου, ὅταν θά τῆς ὑποβληθῆ τό σχετικό νομοσχέδιο, γιά τό κόστος τῶν «Οἰκογενειακῶν Δικαστηρίων» στήν πραγματική οἰκονομία.

Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014

Γράμμα 158: Ἡ κρίση τῆς Ἡγεσίας τοῦ Δυτικοῦ Κόσμου


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 158
 
Ἡ κατανίκηση τοῦ Ὀμπάμα ἀπό τούς Ρεπουμπλικάνους, δείχνει πώς θά εἶναι πενιχρό τό τέλος τῆς θητείας του. Ἡ πτώση τῆς δημοτικότητας τοῦ προέδρου Ὁλλάντ καταγράφει τήν ἀποτυχία τῆς οἰκονομικῆς πολιτικῆς του. Παραπλήσια φαινόμενα παρατηροῦνται στίς περισσότερες εὐρωπαϊκές χῶρες.
Ποῦ ἡ δεκαετία τοῦ 1940! Ὁ Οὐϊνστον Τσῶρτσιλ, πού τόν ἐβάρυνε (κακῶς) ὡς ὑπουργό τῶν Ναυτικῶν ἡ ἀποτυχία τῆς ἐκστρατείας τῶν Δαρδανελλίων, τό 1940 ἀνέλαβε κατά γενική ἀπαίτηση τήν πρωθυπουργία, λόγω τῆς δυναμικῆς του προσωπικότητας, καί κέρδισε τούς ἑπόμενους μῆνες τήν Μάχη τῆς Ἀγγλίας καί ἐπέτυχε τελικά τή συντριβή τοῦ Ναζισμοῦ. Τό 1940 ἐπίσης, ὁ περιορισμένης ἀναγνώρισης ταξίαρχος Ντέ Γκώλ ἀρνήθηκε νά ἀποδεχθῆ τήν συνθηκολόγηση τῆς κυβέρνησης του μέ τήν Γερμανία, ἵδρυσε τό Κίνημα τῶν ¨Ἐλευθέρων Γάλλων¨ καί ἔκανε ξανά Μεγάλη Δύναμη τήν ὑποδουλωμένη Γαλλία. Ὁ πρόεδρος Ροῦσβελτ ἔσπασε τό 1941 τό ταμποῦ τῆς μή ἐπανεκλογῆς γιά τρίτη φορά καί ὁδήγησε τήν Ἀμερική στόν πόλεμο ὡς τήν ἰσχυρότερη δύναμη τοῦ Ἐλεύθερου Κόσμου.
Φαίνεται, ὅτι οἱ μεγάλες κρίσεις ἀναδεικνύουν τούς μεγάλους ἡγέτες. Κατά τό ὅτι στήν παροῦσα οἰκονομική κρίση δέν ἔχει ἀναφανῆ ἕνα μεγάλος ἡγέτης μᾶς παρηγορεῖ, ὅτι ἡ κρίση αὐτή εἶναι μικρότερη ἀπό ὅ,τι τήν βλέπουμε.

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014

ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΡΟΣΟΠΟΥΛΟΣ: Τό Τζαμί

("Ἐφημερίδα τοῦ Κ.Σ.Μ."/τεῦχος 174/Ὀκτώβριος 2014)
 
Σέ ἄσχημη ἐποχή πέφτει ἡ ἀνέγερση ἰσλαμικοῦ τεμένους στήν Ἀθήνα.
Ὁ δυτικός κόσμος ὑφίσταται ἀλλεπάλληλα τρομοκρατικά χτυπήματα ἀπό ἕναν ἑσμό ἰσλαμιστικῶν ὀργανώσεων ὅλων τῶν ἐκφάνσεων τῆς μουσουλμανικῆς θρησκείας. Παρά τίς αἱματηρές διαιρέσεις τους, συναγωνίζονται σέ θρασύτητα καί ἀγριότητα ἐναντίον τῶν ἀλλοπίστων. Ξεριζώνουν οἱ ὁμάδες τους τά ἀπομεινάρια τοῦ χριστιανισμοῦ στήν Ἐγγύς Ἀνατολή, σκοτώνουν τελετουργικά στά ἐδάφη πού κατέχουν, τούς Εὐρωπαίους πού εἶχαν πάει γιά νά βοηθήσουν στήν βελτίωση τῆς ζωῆς τους τούς ντόπιους καί μεταδίδουν σαδιστικά τίς ἐκτελέσεις τους ἀπό τά τηλεοπτικά δίκτυα, γιά νά μᾶς κάνουν τόν ἁπλό κοσμάκη νά ντρεπόμαστε πού δέν μποροῦμε νά ἐπέμβουμε νά σώσουμε τά θύματα. Καί στίς πόλεις τῆς Εὐρώπης ἀπάγουν ἀνενδοίαστα καί σκοτώνουν ἀνύποπτους πολῖτες.
Θέλουν νά ποῦν ¨ἐδῶ εἴμαστε¨ καί τελικά θά καταλύσουμε τόν πολιτισμό σας καί θά ἐγκαθιδρύσουμε τήν κυριαρχία τοῦ Ἰσλάμ.
Πρέπει νά τονίσουμε, ὅτι κάθε μουσουλμάνος δέν εἶναι ἰσλαμιστής καί τρομοκράτης. Οἱ περισσότεροι εἶναι ἄνθρωποι ἀφιερωμένοι στήν καθημερινότητα καί ἔχουν μιά θρησκευτική διάσταση, ὅπως τό πλεῖστο τῶν ἀνθρώπων. Τέλος ὁ ἰσλαμικός κόσμος ἔχει πραγματοποιήσει στήν φιλοσοφία, τήν ποίηση καί σέ ἄλλους τομεῖς τοῦ πολιτισμοῦ ἐξαίρετα ἐπιτεύγματα, τά ὁποῖα ἐπιβάλλεται νά τούς ἀναγνωρίζουμε. Οἱ Ταλιμπάν ὑπῆρξαν μιά φρικτή ἐξαίρεση, ὅπως ἦταν καί οἱ Ναζῆδες.
 
Ἡ τοποθεσία
Σ’αὐτήν λοιπόν τήν κρίσιμη τήν ἐποχή ἡ κυβέρνηση μας ζητᾶ νά ἐκπληρώση τήν ὑπόσχεσή της νά φτιάξη στήν Ἀθήνα ἕνα μεγάλο Τζαμί.
Κατ’ἀρχήν ἤμουν ἀντίθετος στό νά γίνη αὐτό σέ μιά ἀπό τίς παρυφές τῆς πόλης, ἀλλά νά ἀποδοθῆ στήν μουσουλμανική λατρεία τό παλαιό τζαμί στό Μοναστηράκι πού εἶναι τώρα ἕνα μουσεῖο μέ τήν ἑλληνική σημαία στόν ἐξώστη του, κάτι ἀταίριαστο ὅπως ἡ τουρκική σημαία στήν Κλειστή Πύλη τοῦ Πατριαρχείου στήν Κωνσταντινούπολη.
Σάν κεντρικός εὐκτήριος οἶκος τῶν μουσουλμάνων τό παλιό τζαμί στό Μοναστηράκι ἔφθανε καί θά ἦταν μιά γραφικότητα, πού θά τιμοῦσε τήν Ἑλλάδα. Ὅπου ἀλλοῦ κατοικοῦν μουσουλμάνοι στήν Ἀθήνα νά μποροῦν νά χτίζουν τοπικά τζαμιά λογικοῦ μεγέθους χωρίς προκλητική ὄψη, γιά νά μήν θρησκεύονται σέ γκαράζ καί σέ ὑπόγεια πού δέν πληροῦν τίς ἀπαιτήσεις τῆς ὑγιεινῆς καί τούς ὅρους τοῦ νόμου. Γιά τούς πλούσιους σεϊχηδες τῆς Ἀραβίας γινόταν ἀπό χρόνια δεκτό τό ἰδιωτικό τους τζαμί στήν ταράτσα τοῦ ¨Κάραβελ¨.
Ἀλλά δυστυχῶς ἡ κυβέρνηση ἐπέλεξε τήν κατασκευή ἑνός μεγάλου Τζαμιοῦ. Καί ἀφοῦ ἐγκατέλειψε τό ἀρχικό σχέδιο νά τό χτίση στά Σπάτα, ἐξ αἰτίας τῆς ἔνστασης πού πρόβαλε ὁ μακαριστός ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ὅτι οἱ τουρίστες πού θά ἔρχονταν ἀεροπορικῶς θά ἀπεκόμιζαν τήν ἐντύπωση ὅτι ἡ Ἑλλάς ἰσλαμοκρατεῖται, ἐπέμεινε στήν ἰδέα τοῦ ἑνός μεγάλου Τζαμιοῦ ἀντί τῶν πολλῶν μικρῶν.
Ἐν πάση περιπτώσει, ἐλήφθη κυβερνητική ἀπόφαση νά χτισθῆ τό Τζαμί στήν ἀντίθετη κατεύθυνση ἀπό τό ἀεροδρόμιο, καί σέ σημεῖο πού νά μήν τραβᾶ τά μάτια τῶν τουριστῶν μόλις πρωτοφθάνουν στήν Ἀθήνα, στίς δυτικές παρυφές τῆς πόλης. Σέ ἕνα παλιό γήπεδο τοῦ Ναυτικοῦ στόν Βοτανικό, ἀντί δαπάνης 15 ἑκατομμυρίων πού θά καλύψει τό κράτος, τό ὁποῖο ξεκίνησε τήν κατασκευή ἑνός μεγαλοπρεποῦς κτιρίου.
Ἐδῶ βρισκόμαστε σήμερα.
 
Οἱ ἀντιρρήσεις
Ἡ ἄποψή μου εἶναι ὅτι ἡ κατασκευή τοῦ Τζαμιοῦ πρέπει νά πραγματοποιηθῆ καί νά τεθῆ αὐτό σέ λειτουργία.
Μιά πρώτη ἀντίρρηση πού προβάλλεται, εἶναι ὅτι σέ πολλές μουσουλμανικές χῶρες (ὅπως στήν Σαουδική Ἀραβία) ἐμποδίζεται ἡ ὕπαρξη χριστιανικῶν ναῶν. Πιστεύω, ὅτι ὁ εὐρωπαϊκός μας πολιτισμός ὑπαγορεύει τήν θρησκευτική ἐλευθερία, ἄλλως τήν ἀνοχή κάθε γνωστῆς (φανερῆς) θρησκείας πού ἔγραφε ἄλλοτε τό Σύνταγμά μας. Δέν εἶναι παραδεκτό γιά νά ἀνταποδίδουμε τόν φανατισμό νά γίνουμε καί ἐμεῖς φανατικοί. Ὁ φανατισμός εἶναι πάντοτε αὐτοκαταστροφικός.
Δεύτερον κάποιοι προβάλλουν, ὅτι στό Τζαμί θά προσέρχονται καί τρομοκράτες ἰσλαμιστές. Ἄν ὅμως δέν ὑπάρχει τό Τζαμί, θά κυκλοφοροῦν μέσα στόν μωαμεθανικό πληθυσμό τῆς Ἀθήνας καί θά τόν διεγείρουν, ἐπικαλούμενοι τήν διάψευση τῆς δήλωσης πού εἶχε κάνει τό ἑλληνικό κράτος γιά τήν ἵδρυσή του. Κατά πρῶτο λόγο χρειάζεται νά ἐντοπίσουμε καί νά ἐξουδετερώσουμε τήν προσέλευση λαθρομεταναστῶν, πού ἀποτελοῦν ἀπό κάθε ἄποψη κοινωνικό κίνδυνο.
Τρίτη ἀντίρρηση εἶναι τό ὅτι δέν πρέπει νά ἐπωμισθῆ τό ἑλληνικό κράτος τήν δαπάνη τῶν 15 ἑκατομμυρίων γιά τήν ἱκανοποίηση ἑνός μέρους τῆς κοινωνίας. Τό μέρος αὐτό ὅμως ἀποτελοῦν ἕλληνες πολῖτες καί ἀλλοδαποί ἐργαζόμενοι στήν ἑλληνική οἰκονομία.
Ἡ τέταρτη ἀντίρρηση προβάλλει τό ὅτι τό Ἰσλάμ χωρίζεται σέ σέκτες. Θά διευθύνεται λοιπόν ἡ λειτουργία τοῦ Τζαμιοῦ ἀπό τούς Σουνῖτες ἤ ἀπό τούς Σιϊτες, γιατί ὑπάρχουν καί ἀπό τούς μέν καί ἀπό τούς δέ στήν Ἀθήνα. Ἀπάντηση: Τό Τζαμί πρέπει νά διαχειρίζεται ἑλληνικό κρατικό ὄργανο, τό ὁποῖο ἐάν οἱ ὀπαδοί τῶν δύο σεκτῶν δέν θέλουν νά ἱερουργοῦνται μαζί, νά καθορίση ἡμέρες καί ὧρες γιά τούς μέν καί γιά τούς δέ. Τά κλειδιά νά εἶναι στά χέρια τῆς διαχείρισης καί νά μήν ἀποκτήσουν κάποιοι δικές τους ἀποθῆκες σάν αὐτές πού ἔγιναν στό Πολυτεχνεῖο καί στό Ἐμπορικό Πανεπιστήμιο.
Στήν περίπτωση πού ἔρθουν σέ βίαιες συγκρούσεις μεταξύ τους θά παραπέμπονται στήν δικαιοσύνη γιά νά ἐπιβάλη τίς δέουσες ποινές.
Δέν θά εἶναι εὔκολη γιά μᾶς ἡ ἀντιμετώπιση ὅλων τῶν ζητημάτων πού θά προκύψουν. Θά εἶναι ὅμως πολύ ἐπικίνδυνη  ἡ μή ἀντιμετώπισή τους.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΧΕΛΙΝΟΣ: Η «Μισή Κραυγή»

("Εφημερίδα του Κ.Σ.Μ."/τεύχος 174/Οκτώβριος 2014)

Τόσο οι εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων χρόνων, όσο και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το ακροδεξιό απόστημα δεν είναι ένα επιφανειακό περαστικό εξάνθημα που θα κάνει τον (σύντομο) κύκλο του και θα εξαφανιστεί χωρίς να αφήσει καν μια ουλή στη χώρα. Φαίνεται ότι είναι μια βαθειά πληγή που θα πυορροεί για κάμποσο καιρό και θα σημαδέψει με το πέρασμά της την κοινωνία, που αδυνατεί να βρει το αντίδοτο. Οι διώξεις των ηγετικών στελεχών του και οι αποκαλύψεις για τις ιδέες του και τη δράση του δεν πτόησαν το κοινό του. Αντίθετα, αυτό αυγατίζει.
Η αδυναμία ανάσχεσης της επιρροής του δεν είναι ανεξήγητη. Οι λόγοι πολλοί. Για παράδειγμα, μία από τις αιτίες της είναι η απροθυμία των δυνάμεων όλου σχεδόν του πολιτικού φάσματος να ενοχοποιήσουν τους ψηφοφόρους του με την ελπίδα να τους προσεταιριστούν περιπτωσιακά ή μόνιμα όταν οι συνθήκες το επιβάλουν ή το επιτρέψουν, αφού όλοι τους «δεν είναι ναζιστές», όπως δήλωσε ο εκλεκτός της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τον δημαρχιακό θώκο της πρωτεύουσας!
Την αδυναμία τόσο του πολιτικού συστήματος, όσο και της κοινωνίας ενισχύει και η απροθυμία αμφοτέρων να εμβαθύνουν στους λόγους που ευνόησαν την διεύρυνση της απήχησης του κόμματος της «Χρυσής Αυγής» και την αταλάντευτη προσκόλληση σ’αυτήν.
Την ενισχύει, για παράδειγμα, ο κατά κάποιον τρόπο πολιτικός αντίποδάς της, η αξιωματική αντιπολίτευση και το σύστημα των “δορυφόρων” της με τις πολιτικές που ευαγγελίζονται, ενδεχομένως και εσκεμμένα, και προκαλούν την δυσφορία μέρους της κοινής γνώμης.
Την ενισχύει και η εμμονή της ελληνικής αριστεράς να περιχαρακώνει σε ανελαστικούς αφορισμούς τις απόψεις που αφήνει να διαχέονται και να μην επιτρέπει την κριτική ανάλυσή τους. Είναι χαρακτηριστική η εμμονή της να αιτιολογεί την απήχηση των συγκεκριμένων ακροδεξιών ιδεών με έναν περίεργο και ανερμάτιστο συλλογισμό (εισαγωγής, ειρήσθω εν παρόδω). Σύμφωνα με αυτόν, η υιοθέτηση ακροδεξιών απόψεων από την κεντροδεξιά (ή και από ευρύτερο φάσμα πολιτικών δυνάμεων) τις αποενοχοποιεί. Με αυτόν δε τον τρόπο ένα, για διάφορους λόγους, ευεπίφορο μέρος της κοινής γνώμης τις προσλαμβάνει ως πιο εύπεπτες και πιο ευπρόσωπες. Τελικά δε, έλκεται από τον πιο γνήσιο εκφραστή τους.
Ακούγεται πειστικός, αλλά δεν είναι. Δεν πείθει γιατί δεν εξηγεί γιατί τις υιοθετούν οι πολιτικές δυνάμεις που τις υιοθετούν. Δεν το κάνουν για να αυτοκτονήσουν πολιτικά. Η αλληλουχία είναι προφανέστατα αντίστροφη. Οι ακροδεξιές απόψεις αρχίζουν να έχουν απήχηση στην κοινωνία για κάποιους άλλους λόγους και οι όμορες της ακροδεξιάς (και όχι μόνο) πολιτικές δυνάμεις τις εγκολπώνονται σε πιο ήπιο τόνο, όχι επειδή στεγάζουν στελέχη που τις συμμερίζονται, που δεν αμφισβητείται, αλλά είτε για να ανακόψουν τις διαρροές προς την ακροδεξιά είτε για να διευκολύνουν τον επαναπατρισμό των πεπλανημένων που «δεν είναι ναζιστές».
Δεν πείθει κυρίως, τόσο γιατί δεν εξηγεί διόλου την μη ομοιόμορφη κατανομή της εκλογικής και δημοσκοπικής απήχησης της ακροδεξιάς, όσο και γιατί αγνοεί πλήρως τις συνθήκες που επικρατούν εκεί όπου ο ακροδεξιός «σπόρος» βρίσκει «γην αγαθήν» για να ποιήσει «καρπόν εκατονταπλασίονα». Με αυτόν, όμως, τον τρόπο παρακάμπτεται η εμβάθυνση στους λόγους που ενεργοποιούν ακροδεξιά ανακλαστικά σε μερίδα της κοινωνίας και αποτρέπεται η αποτελεσματική αντιμετώπισή τους εξαιτίας της απουσίας ή της ανεπάρκειας και ανακρίβειας της διάγνωσης των αιτίων.
Ένα παρεμφερές θέμα που συσκοτίζεται είναι το τι ευνόησε την ανεκτικότητα της κοινωνίας σε ακροδεξιές ακρότητες. Ο λόγος είναι «ηλίου φαεινότερος»: γιατί καλλιεργήθηκε αυτή η ανεκτικότητα απέναντι σε παραπλήσιες ή ταυτόσημες ακρότητες, στις οποίες κατέφευγαν πλείστα όσα παρακλάδια της (ακρο)αριστεράς. Η ακροδεξιά την βρήκε και την εκμεταλλεύτηκε, πλειοδοτώντας, ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις.
Είναι αστείο να εθελοτυφλεί κάποιος και να ισχυρίζεται ότι «κάτι κάναμε στραβά» γονιοί, δάσκαλοι, παπάδες… και κακοφόρμισε το απόστημα, όπως κάποιοι λάλοι του μονόφθαλμου καταγγελτικού λόγου, που αποφαίνονται ότι: «Ίσως δεν δώσαμε σημασία, επειδή βλέπαμε ματς, όταν τα παιδιά μας πρωτοείπαν ότι στο γυμνάσιο κάτι τσαμπουκάδες την πέφτουν ακόμα και σε καθηγητές, αν δεν πουν τη “σωστή” εκδοχή για την ιστορία μας, τη γλώσσα κτλ.». Μα αυτοί οι «τσαμπουκάδες» δεν κάνανε τίποτε άλλο από το να υιοθετούν τις μεθόδους νουθέτησης καθηγητών που εφαρμόζουν δεκαετίες τώρα κάποιοι άλλοι «τσαμπουκάδες», κνίτες και άλλα αμύστακα αριστερά μειράκια του “15μελούς”, οπότε η διδασκαλία εμφάνιζε απόκλιση σε σχέση με την μαρξιστική ορθοδοξία που εκπροσωπούσε αυτός που επανέφερε στην τάξη τον αιρετικό διδάσκοντα. Και τότε τα έλεγαν τα παιδία, αλλά «δεν έδιναν σημασία» γονιοί, δάσκαλοι, παπάδες, ίσως όχι επειδή «βλέπανε ματς», αλλά επειδή φοβόντουσαν να τα βάλουν με το κατεστημένο των αριστερών νεολαιών και τους ινστρούχτορές τους. Άλλωστε, δεν είναι λίγοι οι νεοφυείς πολιτικοί της αξιωματικής αντιπολίτευσης που αναρριχήθηκαν στην κομματική ιεραρχία χάρις σ’αυτή τη δράση τους.
Ομοίως, είναι για γέλια όταν αποφαίνονται ότι [δεν δώσαμε σημασία]: «Ούτε όταν μας πληροφόρησαν ότι στα παιχνίδια της Εθνικής θα βρεθείς δαρμένος αν δεν φωνάξεις “Δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ, Αλβανέ”, αφού κανένας μεγάλος δεν διαμαρτύρεται.». Και πάλι, παρά την υπερβολή της γενίκευσης, επρόκειτο για σφετερισμό πρακτικής. Γιατί να δώσει κανείς σημασία σε τέτοια φαινόμενα σε μια χώρα, όπου δεν δίνει σημασία ή “το βουλώνει” από τον φόβο των πιθανών συνεπειών, όταν αναρχοαριστερές ομάδες “φοιτητών” χτίζουν καθηγητές στα γραφεία τους, απαγορεύουν σε άλλους να διδάξουν, διακόπτουν ή εμποδίζουν συνεδριάσεις πανεπιστημιακών οργάνων ή άλλες εκδηλώσεις που δεν τις εγκρίνουν και καταχερίζουν πανεπιστημιακούς απλά και μόνο γιατί διατυπώνουν απόψεις που τους ενοχλούν; Και αυτά με την απόλυτη ανοχή, αν όχι συνενοχή και συμπαράσταση, των αριστερών φοιτητικών οργανώσεων, την ένοχη σιωπή της πλειονότητας του πανεπιστημιακού κατεστημένου και την παρότρυνση κομμάτων που βαυκαλίζονται ότι ανήκουν στο “δημοκρατικό τόξο”. Ευτυχώς, ήρθε να το υπενθυμίσει σε εκείνους που έχουν ασθενικό μνημονικό το περιστατικό με τον πανεπιστημιακό της Θεσσαλονίκης που εδάρη αγρίως από εντεταλμένους μπράβους επειδή εκφράζεται «ως μη έδει» κατά τους εντολείς τους για την αριστερά! Τα μισόλογα και τα κομπιάσματα στην καταδίκη της επίθεσης από πλήθος αριστερών αποδείκνυαν την αμφίσημη σχέση τους με την άσκηση βίας.
Έχουν, πάντως, δίκιο όταν διαπιστώνουν ότι: «Με τους μεγάλους λοιπόν, με τους εν φιλοτυραννία γηράσαντες και εξ αντιδημοκρατισμού χρονίως ασθενούντες, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.». Αλλά, δυστυχώς, όχι μόνο «με τους μεγάλους», αλλά και με τους μικρούς που τους δασκάλεψαν όχι μόνο οι μεγάλοι, αλλά και ορισμένα κόμματα και οι κομματικές νεολαίες τους, πως οι κάθε είδους βιαιοπραγίες (π.χ. οι καταλήψεις σχολείων και πανεπιστημίων, ο ξυλοδαρμός και ο εκφοβισμός αντιφρονούντων, ο συνδικαλιστικός τραμπουκισμός των εκάστοτε “σταμουλοκολλάδων”, ο εκθειασμός τρομοκρατικών – ακόμα και δολοφονικών – ενεργειών) αποτελούν “δημοκρατικές κατακτήσεις”. Μπορεί οι χρυσαυγίτες να υπερτερούν σε αντιδημοκρατικότητα και βιαιότητα, αλλά δεν έχουν το μονοπώλιό τους!
Κοντολογίς, μπορεί η ακροδεξιά να βρήκε στην Ελλάδα ερείσματα σε “σταγονίδια” του παρελθόντος, αλλά οι “πλημμυρίδες” που την ακολουθούν οφείλονται σε συνθήκες που ευνόησαν τη συρροή τους. Παράλληλα, εκμεταλλεύτηκε την ανεκτικότητα της κοινωνίας σε πολλές από τις μεθόδους στις οποίες προσφεύγει, επειδή πολλές από αυτές είχαν νομιμοποιηθεί στις αξιακές αρχές της κοινωνίας χάρις στη δράση άλλων ακραίων πολιτικών σχηματισμών.
Θα ήταν εύλογο να περίμενε κανείς να μεταμεληθούν και να απολογηθούν όλοι αυτοί που τόσα χρόνια έδιναν συγχωροχάρτι, αν όχι έπαινο, στα μαθητούδια που αρίστευαν σε τέτοιες συμπεριφορές. Αλλά και μάταιο. Δεν τους αφήνει κανένα περιθώριο η μονομέρειά τους που τους φυλακίζει μέσα σε παντελώς αεροστεγείς ιδεοληπτικές φιάλες.

Γράμμα 157: Ἡ Τουρκία κι ἐμεῖς


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 157
 
Ἡ διπλωματία δέν μπορεῖ νά μιλᾶ μέ τήν φωνή τῆς ἀλήθειας. Ἡ εἰλικρινής διπλωματία εἶναι μιά λογική ἀντίφαση σάν τό ξύλινο σίδερο, εἶχε πεῖ ὁ Στάλιν. Καί εἶναι αὐτό ἀπό τά λίγα, μέ τά ὁποῖα μπορεῖ νά συμφωνεῖ κανείς μαζί του.
Οἱ κυβερνήσεις τῆς Ἑλλάδας καί τῆς Κύπρου φαίνεται νά χειρίζονται καλά τό πρόβλημα τοῦ τουρκικοῦ ἐπεκτατισμοῦ, ὁ ὁποῖος βρίσκεται τίς ἡμέρες αὐτές πάλι σέ ἔξαρση. Λένε στήν ἀδηφάγο γείτονα πώς ἄν διακόψη νά διεκδικεῖ τίς ΑΟΖ, ἐπί τῶν ὁποίων δέν ἔχει σύμφωνα μέ τό Διεθνές Δίκαιο δικαιώματα, θά τήν βοηθήσουν στήν διαπραγμάτευσή της γιά τήν εἰσδοχή της στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση.
Οἱ συντάκτες τοῦ παρόντος Γράμματος, πού δέν εἴμαστε διπλωμάτες καί δέν ἔχουμε κυβερνητικές εὐθῦνες, μποροῦμε νά ποῦμε ξάστερα τήν ἀλήθεια πού σκεπτόμαστε:
Ὁ τουρκικός λαός στήν συντριπτική πλειονότητά του εἶναι πολιτιστικά καθυστερημένος καί ἄγριος στίς ἐπιδιώξεις του. Πρᾶγμα πού δείχνει, ὅτι θά χρειαστοῦν τουλάχιστον 100 χρόνια γιά νά γίνη κατάλληλος νά συμμετέχει στήν εὐρωπαϊκή οἰκογένεια.
Ἐπιπλέον, ἐάν ξεγελιόνταν οἱ εὐρωπαῖοι ἑταῖροι μας καί ἔκαναν μέλος τῆς Ε.Ε. τήν Τουρκία, θά ἔπαυαν νά μποροῦν στά σταθοῦν ἀλληλέγγυοι μέ μᾶς στήν ἀντιμετώπιση τῆς ἐπιθετικότητάς της. Ὅπως ἔγινε μέ τό ΝΑΤΟ.
Ὅ,τι χάσαμε στήν Κύπρο (ἀπό κακοκεφαλιά μας) ἐπί ἐποχῆς Μακαρίου καί Ἰωαννίδη δέν εἴμαστε σέ θέση νά τό πάρουμε πίσω μέ τά ὅπλα καί ἡ Τουρκία δέν θά παραπεισθῆ ἀπό ἕνα διπλωματικό πές-πές νά μᾶς τό ἐπιστρέψη. Νά ἀποδεχθοῦμε λοιπόν τήν πραγματικότητα τῆς διχοτόμησης, ὥστε ἡ Κυπριακή Δημοκρατία νά παραμείνη τό δεύτερο ἑλληνικό κράτος καί νά ἐμποδίζει τήν διήθισή της ἀπό Τούρκους τῆς Ἀνατολίας πού τούς μεταφέρει συνεχῶς ἡ Ἄγκυρα στό νησί γιά νά ἀνατρέψη τά πληθυσμιακά δεδομένα του. Καί νά μήν σταματήσουμε νά βρίσκουμε τρόπους πού νά παρεμποδίζουν τήν συνέχιση τῶν διαπραγματεύσεων τῆς Τουρκίας γιά τήν εἰσχώρησή της στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση.
Αὐτή εἶναι ἡ ἐθνική στρατηγική, πού θέτουν πρός συζήτησιν οἱ συντάκτες αὐτοῦ τοῦ Γράμματος στούς ἀναγνῶστες του.

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2014

ΛΟΥΚΑΣ ΘΕΟΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ: Θετικό βῆμα στήν κάλυψη τῶν Ἀνασφάλιστων

"Ἐφημερίδα τοῦ Κ.Σ.Μ."/τεῦχος 174/Ὀκτώβριος 2014)
 
Ὁ ἀποκλεισμός σημαντικοῦ τμήματος τοῦ πληθυσμοῦ τῆς χώρας ἀπό τίς ὑπηρεσίες ἰατροφαρμακευτικῆς περίθαλψης δέν εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς οἰκονομικῆς κρίσης στήν ὁποίαν ἔχουμε ἐμπλακῆ ἀπό τό 2008 ἤ τῆς ¨ἐπιτήρησης¨ μας πού ἀκολούθησε. Εἶναι προϊόν τῆς ἀποδόμησης τοῦ κοινωνικοῦ κράτους, ἡ ὁποία δρομολογήθηκε στήν Εὐρώπη πρίν ἀπό δύο χρόνια.
Τό φαινόμενο, ὅτι οἱ μακροχρόνια ἄνεργοι καί οἱ νέοι πού δέν εἶχαν βρῆ δουλειά παρέμεναν Ἀνασφάλιστοι ὑποτιμήθηκε ἀπό τό ἐπιτελεῖο τοῦ ἁρμοδίου ὑπουργείου, προφανῶς λόγω τῆς προσήλωσής του στίς ἀρχές τῶν Μνημονίων, καί φθάσαμε ἔτσι νά καταστῆ τό δεύτερο σοβαρότερο κοινωνικό πρόβλημα μετά τήν ἀνεργία.
Ἡ κατάσταση πού δημιούργησε, προκάλεσε μιά πρωτοφανῆ κινητοποίηση τῶν κοινωνικῶν ἰατρείων καί φαρμακείων, ἑκατοντάδων ἐθελοντικῶν ὀργανώσεων, τίς διαμαρτυρίες τῶν ἰατρῶν καί τῶν νοσηλευτῶν στά νοσοκομεῖα καί τήν κατακραυγή τῆς ἐπιστημονικῆς κοινότητας γιά τήν ἐπερχόμενη ὑγειονομική καταστροφή στήν Ἑλλάδα. Οἱ ὑποστηρικτές τῶν Μνημονίων ὅμως ἀδιαφόρησαν ἐντελῶς γιά τόν κοινωνικό κίνδυνο πού προκαλοῦσε τό ὀξύ πρόβλημα τῶν Ἀνασφάλιστων. Ἀλλά καί στήν κριτική τῶν κοινωνικῶν φορέων καί τῆς ἐπιστημονικῆς κοινότητας πού ἐπεσήμαινε τόν κίνδυνο νά ἀποκτήση χαρακτηριστικά δομικῆς βίας πού ἐκδηλώνεται ὅταν οἱ κρατικές δομές δέν ἐκπληρώνουν βασικές ἀνάγκες. Ὡς καί οἱ ἐκπρόσωποι τῆς ¨τριμεροῦς ἐπιτήρησης¨, ἡ Τρόϊκα, συνέλαβαν τελικά τόν κίνδυνο καί μέ ἔκθεσή τους προέτρεψαν τήν κυβέρνηση νά ἐνεργήση γιά τήν ἀποσόβησή του.
Κάτω ἀπό αὐτήν τήν πίεση πού ἔπαιρνε διαρκῶς μεγαλύτερες διαστάσεις, ἡ κυβέρνηση δήλωσε, ὅτι θά χορηγήση ἰατροφαρμακευτική περίθαλψη στούς Ἀνασφάλιστους.
Ἔγινε ἔτσι ἔνα μεγάλο βῆμα. Μένει ἡ ἐξεύρεση τῶν χρημάτων γιά τήν κάλυψη τῆς δαπάνης πού θά προκαλέση στό δημόσιο, ἀλλά ἡ κυβέρνηση ἔχει πλέον δεσμευθῆ. Εἶναι μιά κατάκτηση πού τιμᾶ τίς ὀργανώσεις καί τίς πρωτοβουλίες κοινωνικῆς ἀλληλεγγύης στόν εὐαίσθητο χῶρο τῆς ὑγείας. Οἱ ἄνθρωποι πού συγκροτοῦν τά κοινωνικά ἰατρεῖα-φαρμακεῖα, πρωτοστάτησαν στόν ἀγώνα αὐτό ἀπό τίς πρῶτες ἡμέρες τῆς λειτουργίας των καί θά πρέπει νά αἰσθάνονται ὑπερήφανοι γιά τήν ἐπιτυχία του.
Μιά γενικώτερη θεώρηση
Ἡ ἰατροφαρμακευτική περίθαλψη τῶν Ἀνασφάλιστων δέν θά ἐξαντλήση τό πρόβλημα τοῦ κρατικοῦ τομέα ὑγιεινῆς. Ἡ νεοφιλελεύθερη πολιτική ὑποχρηματοδότησης τῶν δημοσίων ὑπηρεσιῶν ὑγείας καί ἀσφάλισης δέν ἐγκαταλείπεται. Διάφοροι ἀποκλεισμοί τοῦ μεγαλύτερου καί φτωχότερου μέρους τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ θά συνεχιστοῦν. Τό νοσηλευτικό σύστημα ἀδυνατεῖ νά καλύψη τίς ἀνάγκες τοῦ πληθυσμοῦ σέ ὑπηρεσίες ὑγείας σ’αὐτήν τήν περίοδο τῆς οἰκονομικῆς κρίσης. Οἱ ἐπιπτώσεις τῆς λιτότητας τῶν κρατικῶν χορηγήσεων εἶναι ἐμφανής στά μεγάλα ἐλλείμματα στούς προϋπολογισμούς τῶν νοσοκομείων, στήν λειτουργική τους συρρίκνωση καί στίς συγχωνεύσεις τῶν νοσηλευτικῶν ἱδρυμάτων. Ἐπιπτώσεις πού καταλήγουν στήν δυσβάστακτη οἰκονομική ἐπιβάρυνση τῶν ἀσθενῶν στό νά ἔχουν πρόσβαση στήν τακτική παρακολούθησή τους μέ ἐργαστηριακές ἐξετάσεις καί φάρμακα, στήν νοσηλεία πού ἔχουν ἀνάγκη.
Ὅσο λοιπόν θά διαρκεῖ ἡ περιστολή τῶν δαπανῶν τοῦ κράτους γιά κοινωνική πολιτική, θά διευρύνεται ἡ ὑγειονομική ἀνισότητα καί ὁ ἀποκλεισμός τῶν νεόφτωχων καί οἰκονομικά ἀσθενῶν θά αὐξάνει. Αὐτό μᾶς φανερώνει καί ἡ φιλοσοφία τοῦ νομοσχεδίου γιά τήν ἀπογευματινή λειτουργία τῶν νοσοκομείων πού ψήφισε ἡ κυβέρνηση.
Ἡ διάκριση μεταξύ τῶν ἀσθενῶν
Ἡ ἀνισότητα στήν περίθαλψη καί σέ αὐτό τοῦτο τό ΕΣΥ, ὅπως π.χ. μέ τήν λειτουργία τῶν πληρωτικῶν ἀπογευματινῶν ἰατρείων, δημιουργοῦν ἀσθενεῖς δύο ταχυτήτων στό ἴδιο τό νοκομεῖο. Μέ κύριο διακριτικό στοιχεῖο τίς οἰκονομικές δυνατότητες τῶν ἀσθενῶν. Μετανάστες χωρίς ἄδεια παραμονῆς, ὅπως καί οἱ πρόσφατοι ἀποφυλακισμένοι δέν συμπεριλαμβάνονται στή ρύθμιση ὑπέρ τῶν Ἀνασφαλίστων πού ἐξαγγέλθηκε.
Ὅσο ὑπάρχουν συνάνθρωποί μας σ’αὐτήν τήν χώρα πού παραγκωνίζονται μέ τίς Μνημονιακές πολιτικές καί μέ τήν μετατροπή τῆς ὑγείας-πρόνοιας σέ ἰδιωτικό ἀγαθό, ὅσο τό πολιτικό αἴτημα τῆς καθολικότητας καί τῆς ἰσοτιμίας στούς τομεῖς τῆς περίθαλψης καί πρόληψης δέν κατοχυρώνεται, θά εἶναι ἀναγκαία ἡ ¨κοινωνική ἀσπίδα¨, τά ¨δίκτυα ἀρωγῆς¨ τά ¨κινήματα κοινωνικῆς ἀλληλεγγύης γιά τήν καταπολέμηση τῆς ἔνδειας¨.
Ζήτημα κοινωνικῆς δημοκρατίας
Ἡ δημόσια φαρμακευτική δαπάνη στή χώρα μας κατά τά τελευταῖα χρόνια ἔχει μειωθῆ αἰσθητά. Σέ ἐπίπεδα πού κρίνονται ἐπικίνδυνα γιά τήν ὑγεία τῆς λεγόμενης ¨μέσης οἰκογένειας¨. Ἡ κατά κεφαλήν φαρμακευτική δαπάνη συρρικνώθηκε τό 2014 σέ 178 εὐρώ, ὅταν στίς χῶρες τῆς Ε.Ε. ὁ ἀντίστοιχος δείκτης κυμαίνεται στά 320 εὐρώ. Ἀπό τίς παλαιότερες δηλώσεις τοῦ ὑπουργοῦ ὑγείας-πρόνοιας συμπεραίνεται, ὅτι ἡ φαρμακευτική περίθαλψη τῶν Ἀνασφάλιστων θά καλύπτεται χωρίς ἐπιπλέον χρηματοδότηση μέ τήν μετακύλιση τοῦ κόστους στήν φαρμακευτική ἀγορά.
Ἡ δυσκολία σημαντικοῦ μέρος τῶν ἀσθενῶν (57%) νά ἀντιμετωπίση τήν αὐξημένη συμμετοχή στό κόστος τῶν φαρμάκων θά ἐπιδεινωθῆ κατά τά ἑπόμενα χρόνια. Ὑπό τίς συνθῆκες αὐτές εἶναι ἀπαραίτητος ὁ ἀγώνας γιά τό δικαίωμα ὅλων τῶν ἀνθρώπων ἀνεξάρτητα ἀπό ἐργασία, ἀσφάλιση, εἰσόδημα καί καταγωγή νά ἔχουν στήν ὥρα τῆς ἀνάγκης δωρεάν καί καλῆς ποιότητας δημόσια ἰατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Πιστεύουμε ἀκράδαντα, ὅτι ἡ ὑγεία εἶναι πεδίο ἀναγκῶν καί ἀνθρώπινων δικαιωμάτων καί ὄχι πεδίο ἐφαρμογῆς «οἰκονομιῶν κλίμακος» μέ τούς σκληρούς κανόνες τῆς ἀγορᾶς καί τήν ὑψηλή κερδοφορία τῶν ἰδιωτικῶν ἐπιχειρήσεων. Αὐτή ἡ ἀντίληψη εἶναι ἡ διαχωριστική γραμμή ἀπό τήν πολιτική τοῦ νεοφιλελευθερισμοῦ στόν τομέα τῆς ὑγείας, πού κυριαρχεῖ στίς περισσότερες χῶρες τοῦ ΟΟΣΑ. Μιά πολιτική πού καί οἱ ἑλληνικές κυβερνήσεις τῆς τελευταίας δεκαετίας ἀκολουθοῦν. Ἡ ὑπεράσπιση καί ἡ ἀνασυγκρότηση τοῦ κοινωνικοῦ κράτους εἶναι ζήτημα ὀρθολογικῶν ὑγειονομικῶν κανόνων, ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας. Εἶναι τρόπος ἄρσης τῶν κοινωνικῶν ἀποκλεισμῶν. Ἄρα ζήτημα οἰκονομικῆς ἀνόδου τῶν φτωχοτέρων στρωμάτων τοῦ πληθυσμοῦ, ἑπομένως ζήτημα κοινωνικῆς δημοκρατίας.

Γράμμα 156: Τά λεφτά ὑπάρχουν


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 156
 
Μᾶς καταμαρτυροῦσαν συχνά οἱ ξένοι, ὅτι εἴμαστε ἕνα φτωχό κράτος μέ πλούσιους πολίτες. Ὁ Γ. Παπανδρέου-ἐγγονός εἶχε πεῖ στίς ἐκλογές τοῦ 2009, ὅτι ¨λεφτά ὑπάρχουν¨, ἀλλά ὅταν τίς κέρδισε δέν μπόρεσε νά τά βρῆ.
Ἔκτοτε πολλαπλασιάζονται οἱ ἀποδείξεις, ὅτι οἱ πολλοί Ἕλληνες ἔχουμε λίγα (ἤ καί διόλου) λεφτά, ἀλλά ὑπάρχουν πάρα πολλοί πού ἔχουν πολλά. Πού τά ἔστελναν στήν Ἑλβετία πού ἴσχυε τό ἀπόρρητο καί ἀσφαλῶς καί σέ ἄλλους τέτοιους πού δέν ἔχουν ἀκόμη ἐντοπισθῆ. Πού τά φυλᾶνε στά σεντούκια τους. Πού οἱ ἀφελέστεροι ἀπό αὐτούς τά κατέθεταν σέ τραπεζικούς λογαριασμούς, χωρίς νά ἔχουν προκατασκευάσει ἀπάντηση στό ἐρώτημα ποῦ τά βρῆκαν.
Εἴθε τήν φορά αὐτή νά μπορέση ἡ κυβέρνηση νά βάλη χέρι στά ἀνεξήγητα λεφτά.
 
Παρακαλεῖται ὁ παραλήπτης τοῦ παρόντος Γράμματος νά μή τό προωθήση σέ ἄνθρωπο τῆς Τρόικας.

Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2014

Γράμμα 155: Μπουλντόζες


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 155
 
Ἡ Ε.Μ.Υ. εἶχε προβλέψει ὅτι τό Σαββατοκύριακο θά ἔπεφταν πάλι ἰσχυρές βροχές στήν Ἀθήνα καί τά περίχωρά της. Στίς γειτονιές πού εἶχαν πάθει τίς μεγάλες ζημιές στήν νεροποντή τῆς 24ης Ὀκτωβρίου, οἱ κάτοικοι ἔφτιαξαν ὀχυρωματικά ἔργα. Ἔφραξαν τίς πόρτες τους μέ σακκοῦλες μέ τσιμέντο καί λαμαρίνες καί πίσω ἀπό αὐτά δεύτερη γραμμή ὀχυρώσεων. Ἔμπαιναν καί ἔβγαιναν ἀπό τά σπίτια τους μέ κόπο.
Ἡ Ε.Μ.Υ. εὐτυχῶς ἔπεσε ἔξω στίς προγνώσεις της. Τό Σάββατο ἔκανε κάποιες μπόρες, πολύ μικρές σέ σχέση μέ αὐτές τῆς 24.10.14. Χθές ἡ λιακάδα ἦταν μαγευτική.
Ἀπό τήν τηλεόραση εἴδαμε, ὅτι ἐκτός ἀπό τήν ὀχύρωση τῶν σπιτιῶν, ἡ ἀμυντική προετοιμασία εἶχε περιοριστῆ στό ξεβούλωμα φρεατίων.
Ἡ εἰκοσάδα τῶν παλαιῶν χειμάρρων, τούς ὁποίους ἔχουν μπαζώσει ἀσυλλόγιστοι γείτονες καί οἰκοπεδοφάγοι παρόχθιοι ἰδιοκτῆτες διατηρεῖται σ’αὐτήν τήν κατάσταση. Τό ρέμα τοῦ Ποδονίφτη, γιά παράδειγμα, στό ὁποῖο εἶχαν ἐπεκτείνει τό ὑπόγειό τους οἱ ἄρχοντες τοῦ Περισσοῦ καί κατέστρεψε τό ἀρχεῖο τοῦ Κόμματος, γιά τήν ἀποκατάσταση τοῦ ὁποίου ἐργάστηκαν τά μέλη καί συμβάλλαμε ὅλοι διά τῆς ἐπιδότησης τῆς διάσωσης τους ἀπό τόν κρατικό προϋπολογισμό, παραμένει βουλωμένο.
Τό καθάρισμα τῶν φρεατίων εἶναι ἀνεπαρκές μέτρο. Ἡ περιφερειάρχης κ. Δούρου πρέπει νά βάλει μπουλντόζες γιά νά ἀπελευθερώσουν τίς κοῖτες τῶν παλαιῶν χεμάρρων. Διότι μέ τήν (παγκόσμια) κλιματολογική ἀναστάτωση ἀναμένονται νέες, χειρότερες καταιγίδες.