Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2014

Γράμμα 114: Πολυκοιρανία


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 114
 
Τό νά συγκυβερνᾶ ἡ Τρόϊκα εἶναι ἀναπόφευκτο, γιατί ἐξακολουθοῦμε νά ἔχουμε ἀνάγκη νά μᾶς δίνει λεφτά.
Ἀλλά καί μέσα στήν χώρα ἡ κυβέρνηση δέν ἀσκεῖ μόνη της τήν ἐκτελεστική ἐξουσία. Συγκυβερνοῦν τά Δικαστήρια. Ἡ ἀποστολή τους ἀπό τό Σύνταγμα εἶναι νά λύνουν διαφορές κατά τόν νόμο. Ὄχι νά νομοθετοῦν. Ἐν τούτοις βγάζουν ἀποφάσεις γενικῆς πολιτικῆς. Ὅτι οἱ ἔνστολοι π.χ. κακῶς ὑπέστησαν περικοπές τῶν ἀποδοχῶν τους καί πρέπει νά πάρουν ἐδῶ καί τώρα τά ἀναδρομικά.
Ἀφοῦ ἀδυνατεῖ νά τά βρῆ ἡ κυβέρνηση... δέν ἀναθέτουμε τήν ἐξουσία στό Συμβούλιο Ἐπικρατείας;!!!
Κακή καί ψυχρή εἶναι ἡ κυβέρνηση Σαμαρᾶ, ἀλλά ὁ τόπος χρειάζεται νά ἔχει μία κυβέρνηση καί δέν μπορεῖ νά ἀσκοῦν ταυτοχρόνως τήν ἐξουσία περισσότερα σώματα.
Οἱ ἀρχαῖοι μας, ἐννοῶντας ὅτι δέν πρέπει νά εἶναι πολλαπλοί οἱ φορεῖς τῆς ἐξουσίας, ἔλεγαν ¨ἔστω εἷς τύραννος¨. Στήν δωρική διάλεκτο αὐτός ὀνομαζόταν ¨κοίρανος¨ καί τό καθεστώς τῶν πολλῶν συννομέων τῆς ἐξουσίας ἀποδοκιμαζόταν ὡς πολυκοιρανία.

Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014

ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ: Ἐπιστροφή στήν ρίζα τῆς Δημοκρατίας

("Ἐφημερίδα τοῦ Κ.Σ.Μ."/τεῦχος 173/Αὔγουστος 2014)

Ὑπάρχει μιά ἔξαρση τῆς βίας σέ ὅλο τόν κόσμο πού παίρνει πλέον ἐκρηκτικές διαστάσεις. Βίας ἀτομικῆς καί συλλογικῆς. Παιδιά στίς ΗΠΑ σκότωσαν συνομιλήκους των ἁπλῶς καί μόνον γιά νά δοκιμάσουν τήν ἡδονή τοῦ φόνου. Στίς συλλογικές ἐκφάνσεις τῆς βίας ἐντάσσεται ὁ πόλεμος μεταξύ Ρωσίας καί Οὐκρανίας. Ἀκόμη καί ὅταν συνομολογοῦνται ἀνακωχές συνεχίζονται οἱ φόνοι τῶν ἀντιφρονούντων. Ἐνῶ κινδυνεύουν οἱ ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις νά ἐμπλακοῦν σέ μιά ἔνοπλη ἀντιπαράθεση μέ τήν Ρωσία, πού διαθέτει καί ἐκείνη πυρηνικό ἐξοπλισμό.
Πιό ἄμεσος ὅμως εἶναι ὁ κίνδυνος πού ἀντιμετωπίζουμε οἱ Εὐρωπαῖοι νά ἐξαπλωθῆ μέσα στίς χῶρες μας ἡ αἱματηρή βία πού ἔχει ἀνθίσει στόν μουσουλμανικό κόσμο. Σ’αὐτόν οἱ κυβερνήσεις ἀνεβοκατεβαίνουν μέ πραξικοπήματα, πού ἀκολουθοῦνται ἀπό αἱματηρές ἐκκαθαρίσεις.
Οἱ θύλακες τῶν Χριστιανῶν στήν Μέση Ἀνατολή καί στή Βόρειο Ἀφρική ἔχουν περιβληθῆ μέ ἕναν ἀσφυκτικό κλοιό καί οἱ ἰσλαμιστές ἐπιδιώκουν τήν πλήρη ἐξαφάνισή τους. Παρά ταῦτα ὁ ἀγώνας ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν δέν παράγει ἑνότητα τῶν Μουσουλμάνων. Σουνῖτες καί Σιϊτες ἀλληλοσφάζονται. Καινούργιες διαιρέσεις μέ βάση ἐθνοτική συμμετέχουν στόν χορό τῆς αἱματοχυσίας.
Ἡ τηλεόραση ἔχει κάνει ἀποδοτικώτερο τό ἔγκλημα. Μπορεῖς νά παρακολουθήσεις στόν δέκτη σου τόν τελετουργικό ἀποκεφαλισμό ἑνός δυτικοῦ δημοσιογράφου, σάν ἀντίποινο κατά τῆς χώρας τῆς καταγωγῆς του, ὅπως καί ὁμαδικές ἐκτελέσεις αἰχμαλώτων. Ἡ ὁμάδα πού ἐπικρατεῖ σέ μιά περιοχή βιάζει τά κοριτσάκια τῆς ἀντίπαλης ὁμάδας, γιά νά τήν ἀλλοιώση γενετικά.
Τό χειρότερο εἶναι ὅτι οἱ ἰσλαμιστές τρομοκράτες, καίτοι διηρημένοι, ἔχουν ἐπεκτείνει τήν δράση τους καί μέσα στόν εὐρωπαϊκό χῶρο. Ἀποκαλύφθηκε, ὅτι Ἄραβες πού εἶναι τρίτης γενεᾶς πολῖτες τῆς Ἀγγλίας ἀσπάστηκαν τήν Τζιχάντ. Τί κάνεις μέ τίς τρομοκρατικές δραστηριότητες τῶν φανατικῶν Μουσουλμάνων στό εὐρωπαϊκό ἔδαφος; Μιά πρόταση τοῦ κ. Τηλέμαχου Μαράτου, διακεκριμένου πολιτικοῦ ἀναλυτή, εἶναι νά εἰσαχθῆ ἡ ἐλευθερία τῆς ὁπλοφορίας, πού ἰσχύει στήν Ἀμερική, ὥστε τά ἐγχειρήματα τῶν τρομοκρατῶν νά ἀντιμετωπίζονται ἐπί τόπου ἀπό τό ἔνοπλο πλῆθος πού εἶναι ἀντίθετο στήν τρομοκρατία.
Ἡ πρόταση αὐτή παρουσιάζει ἕνα θετικό στοιχεῖο, ἀλλά ἡ πρακτική της ἐφαρμογή εἶναι δυσχερής. Πῶς ξεχωρίζει ὁ ἁπλός πολίτης τόν τρομοκράτη; Ἰδίως μάλιστα πού δέν ἔχουν ὅλοι οἱ τρομοκράτες ἀνατολικά χαρακτηριστικά καί πού ἀνάμεσά τους κινοῦνται ἀπό ἰδεοληπτική παρόρμηση καθαρόαιμοι Εὐρωπαῖοι.
Καλλίτερα θά ἦταν ὅλοι οἱ κάτοικοι μιᾶς εὐρωπαϊκῆς χώρας νά καλοῦνταν νά δηλώνουν τήν νομιμοφροσύνη τους σ’αὐτήν. Κάτι σάν τόν ὅρκο τῶν ἐφήβων στήν ἀρχαία Ἀθήνα. Ὅσοι ἀρνιόνταν αὐτήν τήν δήλωση νά παρέμεναν στήν χώρα σάν παρεπίδημοι. Χωρίς δικαίωμα νά ψηφίζουν καί νά συμμετέχουν στήν διαμόρφωση τῶν ἀποφάσεων τῆς πολιτείας. Ὅταν ἡ δήλωση θά ἐλεγχόταν ψεύτικη στήν πράξη, νά στέλνονται στήν φυλακή. Γιά μιά τέτοια πρακτική χρειάζεται ὅμως μιά κυβέρνηση πού δέν ἐπιζητεῖ κομματικό μέρισμα. Πιό ἄμεση δημοκρατία.
Τό πρόβλημα παρουσιάζει δύσκολες παραμέτρους, ἀλλά ἡ λύση του ἀποτελεῖ ἐπιτακτική ἀνάγκη.

Γράμμα 113: Ἡ αὔξηση τῆς ἐγκληματικότητας


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 113
 
Ἔχει ἀνεβεῖ στά ὕψη ὁ ἀριθμός τῶν παραβατῶν τοῦ ποινικοῦ νόμου. Ἄνθρωποι πού εἰσπράττουν τίς συντάξεις πεθαμένων, κατασκευαστές ψεύτικων τίτλων σπουδῶν, ἀργόμισθοι πού δέν ξέρουν οὔτε πού βρίσκεται ἡ ὑπηρεσία στήν ὁποίαν εἶναι διορισμένοι, οἱ πολιτικοί πού τούς διορίζουν, τυφλοί πού ὁδηγοῦν αὐτοκίνητα, γιατροί πού χορηγοῦν πιστοποιητικά ψεύτικης ἀσθένειας, δικηγόροι πού πουλοῦν τόν πελάτη τους, μηχανικοί πού ὑπογράφουν σχεδιαγράμματα οἰκοπέδων πού δέν ἔχουν δεῖ, ἐφοριακοί πού γιά νά ἐξοφλήσουν ὀφειλές τοῦ κράτους εἰσπράττουν μίζα κ.λπ. κ.λπ.
Λέγεται πώς αὐτά συμβαίνουν καί ἀλλοῦ. Ἀλλά αὐτό δέν μᾶς παρηγορεῖ, διότι ἐμεῖς ὑποφέρουμε ἀπό τά δικά μας χάλια.
Ἡ καταδίκη τους σέ φυλάκιση μέ ἀναστολή δέν ἔχει ἀποτρεπτική δύναμη. Πρέπει νά ὑφίστανται πραγματικά τίς δυσάρεστες συνέπειες τοῦ ἐγκλεισμοῦ τους στήν φυλακή καί χωρίς ἄδεια ἐξόδου ἀναψυχῆς.
Ἀναγνώστης μας μέ φιλοπαίγμονα διάθεση, γιά τήν ὁποία αὐτοαποκαλεῖται Ἱλαρίων Δελλῆς, μᾶς ἔγραψε σχετικά τά ἑξῆς: «Ἔχουν αὐξηθῆ τόσο οἱ ἐγκληματίες, πού οἱ φυλακές μας δέν ἔχουν ἐπαρκῆ χῶρο νά τούς στεγάσουν. Γι’αὐτό θά ἔπρεπε νά ἐκτίσουν τίς ποινές τους κατά δόσεις. Ἕνα μήνα στήν φυλακή ἡ πρώτη ὁμάδα καί μετά ἀπόλυση γιά νά μπῆ ἡ δεύτερη. Ἅμα κάνει κι’αὐτή τό μήνα της, νά ἀκολουθῆ ἡ τρίτη κ.ο.κ. Καί κατόπιν νά ξαναφυλακίζεται ἡ πρώτη καί νά ἐπαναλαμβάνεται ὁ γύρος. Ὥστε ἐκ περιτροπῆς νά ἐκτίσουν ὅλοι τήν τιμωρία τους!!»

Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2014

Γράμμα 112: Τό ΝΑΤΟ


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 112
 
Κάθε μέρα φονεύονται κατά τρόπο ἀποτροπιαστικό ἄνθρωποι πού δέν ἔχουν πειράξει κανέναν, ἐνῶ ἔχουν βοηθήσει πολλούς, ἀπό τούς ἰσλαμιστές τρομοκράτες γιά νά καταπτοήσουν τήν Δύση καί νά τήν ὑποχρεώσουν νά συνθηκολογήση μέ τήν Τζιχάντ.
Ὁ κάθε δυτικός καί μέσα στήν ἴδια τήν χώρα του κινδυνεύει νά πέση θύμα μιᾶς συμμορίας ἰσλαμιστῶν τρομοκρατῶν.
Ἔχει ἐξαπολυθῆ ἕνας ὁλοκληρωτικός πόλεμος ἐναντίον μας. Ἡ κατά περίπτωσιν συνεργασία τῶν δυτικῶν κρατῶν δέν ἐπαρκεῖ. Χρειάζεται κάτι πιό συντονισμένο. Καί ἡ ὀργάνωση πού διαθέτουμε εἶναι τό ΝΑΤΟ, πού ἔχει τά ἐπιτελεῖα, τά ὅπλα καί παντοειδεῖς δυνάμεις διείσδυσης μέσα στίς φάλαγγες τοῦ ἐχθροῦ. Τά κράτη-μέλη τοῦ ΝΑΤΟ πρέπει νά ἀναθέσουν σ’αὐτό τήν ἐκστρατεία γιά τήν κατανίκηση τῆς Τζιχάντ.
Ἄν κάποιο κράτος-μέλος (π.χ. ἡ Τουρκία) δέν θέλει νά συμμετάσχη, νά ἀποβληθῆ ἀπό τήν συμμαχία.

Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2014

Γράμμα 111: ΕΝΦΙΑ


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 111
 
Τό κράτος ἔχει ἀνάγκη ἀπό λεφτά. Πάντοτε ἴσχυε αὐτό, ἀλλά σήμερα περισσότερο ἀπό ποτέ λόγω τῆς οἰκτρῆς κατάστασης τῆς οἰκονομίας μας. Τό νά τά παίρνη ὅμως ἀπό ὅπου μπορεῖ νά τά πιάση δέν εἶναι δίκαιο, ἀλλά οὔτε καί ἔξυπνο, διότι θά προκαλέση μεγάλες παρενέργειες.
Τά σημειώματα γιά τήν καταβολή τοῦ καινούργιου Ἑνιαίου Φόρου Ἰδιοκτησίας Ἀκινήτων, πού μᾶς στάλθηκαν γιά νά πληρώσουμε τήν πρώτη δόση μέχρι τήν Τρίτη, σέ πολύ μικρό βαθμό ἔχουν διορθωθῆ ἀπό τήν πρώτη μορφή τους. Ὁ ὑπουργός τῶν οἰκονομικῶν λέει, ὅτι θά ἀκολουθήση νέα διόρθωση. Ὥσπου ὅμως νά ἐκδοθοῦν οἱ διορθωτικές πράξεις, θά ἔχουν ἐπιβληθῆ καινούργια φορολογικά βάρη καί τό κοινό θά καταπιαστῆ γιά τήν ἀντιμετώπιση ἐκείνων καί δέν θά ἔχει τό καιρό νά ἐλέγξη ἄν ἔγιναν ὀρθώτερα τά σημειώματα τοῦ ΕΝΦΙΑ. Εἴμαστε σάν τό ποντίκι πού κυνηγάει τήν οὐρά του.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΑΧΑΡΙΟΥ: Παρελκόμενα καί συμπεράσματα (ἐνδεχομένως καί πολιτικά) τοῦ Μουντιάλ

("Ἐφημερίδα τοῦ Κ.Σ.Μ."/τεῦχος 173/Αὔγουστος 2014)
Πιστεύω ὅτι ἡ μέγιστη πλειοψηφία ἀπό ἐμᾶς, ἄλλος πιό λίγο, ἄλλος πιό πολύ, θά παρασύρθηκε νά παρακολουθήσει κάποια, πολλά ἤ καί ὅλα τά παιχνίδια πού παίχθηκαν στήν ἔντονα ποδοσφαιρική Βραζιλία. Καί ἐγώ βέβαια, ἀφοῦ ἀπό πιτσιρίκος εἶμαι ἔνθερμος ὀπαδός τοῦ ἀθλήματος. Ἔτσι, ἀπό τήν συχνή αὐτή ἐπαφή, ἀρκετές φορές καί καθημερινή (καμμιά φορά καί διπλή), προέκυψαν κάποιες ἐμπειρίες, ἴσως καί ἀπροσδόκητες, δεδομένου ὅτι τό θέαμα συνδεόταν μέ σχολιασμούς, προβλέψεις, συζητήσεις, τριβές ἐνίοτε καί ἐκπλήξεις. Εἶναι προφανές, ὅτι ὅλοι μας, σέ κάθε παιχνίδι πού παρακολουθούσαμε, παίρναμε κάποια θέση προτίμησης μιᾶς ἀπό τίς ἀντίπαλες ὁμάδες. Ἐλάχιστες ἴσως, οἱ περιπτώσεις ἀδιαφορίας. Πολλά τά κριτήρια γι’αὐτήν τήν τοποθέτηση. Καθαρά ποδοσφαιρικά, ἐθνικά (μετεῖχε καί ἡ χώρα μας), ἐθνολογικά, πολιτικά καί ἴσως καί πολιτισμικά. Φυσικά, ἐπειδή στίς συζητήσεις μέ τούς γύρω μας (φίλους, γνωστούς, στιγμιαῖες γνωριμίες, τυχαῖες παρουσίες σέ γενόμενες συζητήσεις) οἱ διαφωνίες εἶναι συχνά ἀναπόφευκτες, εἶναι ἐνδιαφέρον νά δοῦμε κάποια πράγματα, πιό συγκεκριμένα.
Πολλοί ἐδήλωναν, ὅτι ἐπιθυμοῦν τήν κατάκτηση τοῦ κυπέλλου ἀπό τήν Βραζιλία ἤ τήν Ἀργεντινή. Αὐτοί ἀποτελοῦν καί τήν πλειοψηφία. Αἰτιολογοῦν κατ’ἀρχήν αὐτή τήν προτίμηση, διότι τούς ἀρέσει τό εἶδος τοῦ ποδοσφαίρου πού παίζεται ἀπό αὐτές τίς ὁμάδες (φανταιζίστικο μοῦ τό χαρακτήρισαν), ἐξάλλου στήν κρίση τους ὑπέρ τῆς Ἀργεντινῆς, ἔπαιξε ἀποφασιστικό ρόλο ἡ συμμετοχή τοῦ καλύτερου ἴσως ποδοσφαιριστή, παγκοσμίως, τοῦ Μέσι. Ἐκεῖνοι πού ἐδήλωναν τήν προτίμησή τους σέ εὐρωπαϊκές ὁμάδες (κυρίως Γερμανία ἤ Ὁλλανδία), ὑστεροῦσαν σημαντικά, ἔναντι τῶν προηγουμένων (Λατινικῆς Ἀμερικῆς). Δικαιολογοῦσαν τήν προτίμηση στήν ποδοσφαιρική δυναμική αὐτῶν τῶν ὁμάδων, πολύ περισσότερο, ὅταν κατά τήν διάρκεια διεξαγωγῆς τοῦ Μουντιάλ, φάνηκε ὅτι αὐτές οἱ δύο ὁμάδες θά ἔπαιζαν ἀποφασιστικό ρόλο, περαιτέρω.
Αὐτή ἦταν ἡ πρώτη, ἐπιφανειακή ὄψη τῶν πραγμάτων. Ἄν ὅμως, κανείς ἐπέμενε σέ διευκρινιστικές ἐρωτήσεις, σέ μιά πιό ἐξαντλητική ἔρευνα, θά ἀποκαλύπτονταν, ἄλλες, ὑποκρυπτόμενες ὄψεις, ὅσο μάλιστα οἱ συγκρούσεις τῶν ὁμάδων πλησίαζαν πρός τούς ἡμιτελικούς καί τόν τελικό. Στήν ἐπιφάνεια ἀνέβαιναν κίνητρα προτιμήσεων ὅλως διαφορετικά, κυρίως ὅταν τό ¨φανταιζίστικο¨ τῆς Βραζιλίας κατέρρευσε μέ τό 7-1 ἀπό τήν Γερμανία καί τό 3-0 ἀπό τήν Ὁλλανδία. Ἐκεῖ πιά, ἡ καταφανής ποιότητα τῶν ἀνωτέρω εὐρωπαϊκῶν ὁμάδων ἀπεκάλυπτε ὅτι ἡ ἐμμονή τῶν προτιμήσεων ὑπέρ τῆς Λατινικῆς Ἀμερικῆς (ἀπέμενε μόνο ἡ Ἀργεντινή), δέν μποροῦσε νά στηρίζεται μόνο στόν Μέσι, ἀλλά σέ κίνητρα πιό πραγματιστικά. Κατέληξε στίς ρητές δηλώσεις τῆς ἐπιθυμίας τοῦ ἀποκλεισμοῦ τῶν εὐρωπαϊκῶν ὁμάδων, γιά λόγους καθαρά πολιτικούς. Ὁ ἀντιευρωπαϊσμός ἐκδηλωνόταν φανερά, ἐνῶ καί σέ προγενέστερα παιχνίδια, ἦταν ὁρατός. Τήν ἑπομένη τοῦ ἀγῶνα Γερμανίας-Γκάνας, ρωτῶντας γύρω μου, γνωστούς καί ἀγνώστους, εἶχα διαπιστώσει, ὅτι ἡ μέγιστη πλειοψηφία ἦταν μέ τήν Γκάνα (ὁμολογῶ ὅτι δέν εἶχα ρωτήσει ἐάν γνώριζαν σέ ποιάν ἤπειρο βρίσκεται αὐτή ἡ χώρα ἤ, ἔν πάση περιπτώσει ποιό τμῆμα τῆς Ἀφρικῆς καλύπτει). Πεντακάθαρες δηλώσεις, γιά τόν τελικό ¨μέ ποιόν θέλεις νά εἴμαστε, μέ τούς κωλογερμανούς;¨ (ὄχι ἀπό ἕναν, ἀπό πλείστους).
Πίνοντας τόν ἀπογευματινό μου καφέ σέ γειτονική μου καφετέρια, ρωτήθηκα ἀπό τήν γκαρσόνα, πού μοῦ εἶχε δηλώσει ὅτι ἐπιθυμεῖ τήν νίκη τῆς Ἀργεντινῆς, ποιά ἦταν ἡ δική μου προτίμηση. Ὅταν τῆς δήλωσα ὅτι ἐγώ προτιμῶ τήν Γερμανία, χαμογέλασε εὐγενικά καί ἀμήχανα καί μή μπορῶντας, προφανῶς, νά ἐξηγήσει κάτι τό τόσο παράδοξο, μέ ρώτησε ἄν εἶμαι γερμανοτραφής. Τήν ἀπάντησα ὅτι εἶμαι γαλλοτραφής καί ὅτι ἡ προτίμησή μου δέν προκύπτει ἀπό τήν ἀγάπη μου στή Γερμανία, ἀλλά ἀπό τό γεγονός ὅτι αὐτή ἦταν εὐρωπαϊκή ὁμάδα. Τῆς ἐξήγησα, μάλιστα, ὅτι ἄν στόν προηγηθέντα ἡμιτελικό Ἀργεντινῆς-Ὁλλανδίας, εἶχε κερδίσει ἡ Ὁλλανδία, ὁ τελικός Γερμανία-Ὁλλανδία, θά μοῦ ἦταν ἀδιάφορος.
Ἐπειδή ἐπέμενε σέ ἐρωτήσεις γιά τόν φιλοευρωπαϊσμό μου, ἀναγκάσθηκα νά τῆς πῶ ὅτι εἶμαι γεωγραφικά, πολιτικά καί πολιτισμικά εὐρωπαῖος. Ἔχω ἀναπτυχθεῖ μέσα στήν κουλτούρα τοῦ εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ, ὅτι ζῶ σέ μιά ἤπειρο μέ τό ὕψιστο ἀγαθό τῆς δημοκρατίας, πού σπανίζει ἀλλοῦ, καί ὅτι ἡ Εὐρώπη προσφέρει, αὐτή καί μόνο παγκοσμίως, ἕνα κράτος προνοίας μοναδικό, στούς πολῖτες της. Ἐπειδή διέγνωσα ὕπαρξη ἀριστερῶν ἰδεῶν στήν συνομιλήτριά μου, τῆς εἶπα ὅτι ὁ Κάρλ Μάρξ εἶχε γεννηθεῖ στήν Τρίηρ τῆς Γερμανίας, ὅτι οἱ ἐπαναστάσεις πού συγκλόνισαν τήν ὑφήλιο ἦταν εὐρωπαϊκές, ἡ Γαλλική (1789) καί τῶν μπολσεβίκων (1917). Δέν ἔχω τίποτε ἐναντίον τῶν συμπαθῶν λαῶν τῆς Λατινικῆς Ἀμερικῆς, ἀλλά δέν μπορῶ νά τούς προτιμήσω, γιατί ἐγώ εἶμαι Εὐρωπαῖος, κατά τόν ἴδιο τρόπο πού εἶμαι μέ τήν πατρίδα μου ὅταν παίζει ἡ Ἐθνική μας ὁμάδα. Κλείνοντας αὐτήν τήν ἐξήγηση, τή ρώτησα πολύ φιλικά, ἄν πειράζει πού νοιώθω ἔτσι. Χαμογέλασε καί μοῦ εἶπε ὅτι δέν πειράζει.
Καταλαβαίνω ὅτι μέ κατέκλυσε ἡ πολυλογία. Θέλω νά κλείσω μέ τό συμπέρασμα πού ἐξήγαγα ἀπό ὅλη αὐτή τήν ἱστορία, ἀπό ὅλη αὐτή τήν ἀτελέστατη καί τυχαία ποδοσφαιρική δημοσκόπηση, πού μοῦ βγῆκε μπροστά μου ἐξ αἰτίας τοῦ Μουντιάλ.
Ὁ ἀντιευρωπαϊσμός πού ἀπορρέει, στήν πλειοψηφία τῶν συνελλήνων μου. Τί φταίει; Θά ἔπρεπε νά ἀκολουθήσει ἕνα πολλαπλάσιο σέ ἔκταση κείμενο ἤ μιά συζήτηση στό ΚΣΜ. Τό γεγονός, ὅμως, εἶναι μπροστά μας. Ἄξιος ἰδιαίτερης μνείας, ὁ ὑπέρτιτλος στό φύλλο τῆς 14.7.2014 (ἑπομένη τῆς λήξης τοῦ Μουντιάλ) τῆς ἐφημερίδας “Kontra News” (ἡ ἐφημερίδα ἀπευθύνεται σέ Ἕλληνες, ἀλλά ἐπειδή οἱ λέξεις ἀποτελοῦν τόν τίτλο της εἶναι ἀλλοδαπές, γράφονται σέ λατινική γραφή). «Πῆραν τελικά τό παγκόσμιο κύπελλο οἱ Γερμανοί πού ἔχουν ἐξαθλιώσει οἰκονομικά ὅλες τίς χῶρες τοῦ κόσμου».

Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2014

ΛΕΑΝΔΡΟΣ ΣΛΑΒΗΣ: Το παιχνίδι των προσήμων

("Ἐφημερίδα τοῦ Κ.Σ.Μ."/τεῦχος 173/Αὔγουστος 2014)

Οι ακατάσχετα θεωρητικολογούντες και, ιδιαίτερα, κοινωνιολογούντες ή πολιτικολογούντες μετατρέπονται συχνότατα σε πομποδέκτες, δηλαδή “πολλαπλασιαστές” γλωσσικών συρμών. Παρασύρονται κατά κανόνα από κάποια αυθεντία του ιδεολογικού/ιδεοληπτικού χώρου τους και επαναλαμβάνουν κατά κόρον έναν βαρύγδουπο όρο που ανακάλυψαν σε κάποια περισπούδαστη ανάλυσή του, καλύπτοντας με αυτόν τον τρόπο την κενότητα πολλών διατυπώσεων ή και ολόκληρων κειμένων.
Ο όρος δεν αποκλείεται να είναι ένας νεολογισμός. Σ’αυτήν την κατηγορία εντάσσεται ο προ ετών τότε νεόκοπος νεολογισμός «διακύβευμα», ο οποίος, τουλάχιστον, κάλυπτε ένα εννοιολογικό κενό. Δεν αποκλείεται να είναι και μία σε κοινή χρήση λέξη, με διαφοροποίηση της παραδοσιακής σημασίας της. Σ’αυτήν την κατηγορία εντάσσεται και η προσφυγή στην λέξη «αφήγημα», η οποία, ωστόσο, για τον σκοπό για τον οποίο χρησιμοποιείται δεν αποτελεί παρά μία αερολογία (κοινώς “μπουρδολογία”)!
Τελευταίο ντόπιο “φρούτο” αυτής της ροπής είναι και το «πρόσημο». Ξέφυγε από το μαθηματικό μαντρί του και εγκλωβίστηκε στο στόμα του λαλίστατου “λύκου” της πολιτικής θεωρητικολογίας. Έτσι, αντί να εστιάζεται το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης στα αποτελέσματα και στις παρενέργειες που θα έχουν κυβερνητικά μέτρα, κομματικές εξαγγελίες, πολιτικοί σχεδιασμοί κ.λπ., αναλώνεται στο «πρόσημό» τους: είναι θετικό ή αρνητικό, προοδευτικό ή συντηρητικό, αριστερό ή δεξιό; Κοντολογίς, το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από το κατά πόσον η γάτα πιάνει τα ποντίκια στο εάν είναι “μαύρη” ή “άσπρη”!
Επιφανέστεροι θεράποντες αυτού του ανορθολογισμού αναδεικνύονται οι εκπρόσωποι του αριστερού λαϊκισμού. Όσοι μεν βρίσκονται στα κυβερνητικά έδρανα είτε για να εξωραΐσουν μέτρα που, υπό άλλες συνθήκες δεν θα επικροτούσαν με το τίποτε, είτε για να δικαιολογήσουν την άρνησή τους σε μέτρα που επιβάλλει η κοινή λογική. Όσοι δε ανήκουν στο αντικυβερνητικό στρατόπεδο είτε για να δώσουν μία επίφαση λογικής στον ανερμάτιστο αρνητισμό τους είτε για να αποκρύψουν τον ανορθολογισμό των προτάσεών τους.
Όλοι τους, όμως, παραβλέπουν ότι το «πρόσημο» δεν είναι εγγενής ιδιότητα, αλλά εξαρτάται από μία κατά κανόνα αυθαίρετη σύμβαση για πρακτικούς λόγους. Την οποία, βέβαια, μπορεί να ανατρέψει κάποιος για τους δικούς του λόγους, όπως ο απίθανος γραφικός λαϊκιστής πρόεδρος κράτους της Νότιας Αμερικής, ο οποίος, για να αποσπάσει τους υπηκόους του από τα καθημερινά τους προβλήματα, αποφάσισε να αλλάξει τη δεξιόστροφη φορά των δεικτών των ρολογιών με αριστερόστροφη στο Νότιο Ημισφαίριο! Εξαρτάται και από την οπτική γωνία του καθενός, όπως εξαρτάται η ανατολική ή δυτική προέλευση από τη θέση του παρατηρητή στην υδρόγειο.
Όλοι τους, όμως, παραβλέπουν επιπλέον ότι το «πρόσημο» δεν αποτελεί πιστοποιητικό καταλληλότητας, αξιοπιστίας, προοδευτικότητας, αποτελεσματικότητας κ.λπ., όπως αποδεικνύει το «πρόσημο» που είχαν για πολλούς (ιδιότυπους αριστερούς και προοδευτικούς) πλείστες όσες των απεχθέστερων πτυχών της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής του τόπου τις τελευταίες δεκαετίες:
γιατί «αριστερό πρόσημο» είχε η δράση των κατά συρροήν δολοφόνων – τρομοκρατών με τα τόσα θύματα (ανάμεσα στους στόχους τους ή παράπλευρα),
γιατί «προοδευτικό πρόσημο» είχε το “δημοκρατικό πέντε” που μετέτρεψε την ανώτατη παιδεία σε εκκολαπτήριο αστοιχείωτων πτυχιούχων,
γιατί «αριστερό πρόσημο» είχε και έχει το πανεπιστημιακό άσυλο που εξοβέλισε από τις πανεπιστημιακές σχολές την ελεύθερη σκέψη και έκφραση,
γιατί «προοδευτικό πρόσημο» είχε το ίδιο το πανεπιστημιακό άσυλο που καθαγίασε την ενδοπανεπιστημιακή βία,
γιατί «αριστερό πρόσημο» είχε και έχει το ίδιο πάντα το πανεπιστημιακό άσυλο που μετέτρεψε πανεπιστημιακούς χώρους σε άντρο παραεμπορίου και άλλων παράνομων δραστηριοτήτων,
γιατί «(ακρο)αριστερό πρόσημο» είχε η καλλιέργεια της ανοχής στην αριστερή – ακροαριστερή – αναρχική βία, που αποκοίμισε την κοινωνία και διευκόλυνε την ανάπτυξη της δράσης του ακροδεξιού εκτοπλάσματος,
γιατί «προοδευτικό πρόσημο» είχε και έχει η ανεκτικότητα στην αυθαιρεσία ακόμα και μιας φούχτας διαδηλωτών να προκαλούν συμφόρηση στην πόλη με οδυνηρές επιπτώσεις τόσο σε ατομικό επίπεδο (εκείνων που υφίστανται την ταλαιπωρία) όσο και στην οικονομία της χώρας,
γιατί «αριστερό πρόσημο» είχε και έχει η ανοχή στους βανδαλισμούς που προκαλούν αντικοινωνικές ομάδες με κάθε ευκαιρία,
γιατί «προοδευτικό πρόσημο» είχαν οι κατά καιρούς “τραμπουκισμοί” του συνδικαλιστικού κατεστημένου των “σταμουλοκολλάδων”,
γιατί «αριστερό και προοδευτικό πρόσημο» είχαν οι κατά καιρούς παράνομες παροχές προς άτομα ή ομάδες, που συνέβαλαν και αυτές με τον τρόπο τους στον κατήφορο του υπέρμετρου δανεισμού της χώρας,
γιατί «αριστερό πρόσημο» είχαν και έχουν ο διωγμός της επιχειρηματικότητας και η συνδικαλιστική αδιαλλαξία που στέρησαν και στερούν τη δουλειά σε δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους είτε κλείνοντας εργοστάσια είτε αποθαρρύνοντας επίδοξους επενδυτές,
γιατί «αριστερό και προοδευτικό πρόσημο» είχε η συνδιοίκηση των δημοσίων οργανισμών, ανεξάρτητα από το αν κατέληγε (κατά κανόνα) σε βάρος του κοινωνικού συνόλου,
γιατί «αριστερό και προοδευτικό πρόσημο» είχαν και έχουν τόσες δήθεν οικολογικές ευαισθησίες που μοναδικό στόχο είχαν τη ματαίωση επενδύσεων,
γιατί «αριστερό και προοδευτικό πρόσημο» είχε η εκχώρηση ολέθριων δικαιωμάτων στους εργατοπατέρες του ευρύτερου δημόσιου τομέα, όπως του δικαιώματος, όχι απλά να απεργούν, αλλά και να κατεβάζουν αυθαίρετα διακόπτες και να βυθίζουν ακόμα και σε κρίσιμες στιγμές τη χώρα στο σκοτάδι,
γιατί «αριστερό και προοδευτικό πρόσημο» έχει η μόνιμη υποστήριξη των απαιτήσεων ή αιτιολόγηση των καμωμάτων των ασυνείδητων και ανεύθυνων πολιτών που τους φέρνει σε πλεονεκτική θέση σε σχέση με τους ευσυνείδητους και υπεύθυνους πολίτες της χώρας που “κουβαλάνε τον σταυρό του μαρτυρίου” για να μην βουλιάξουν καλοί και κακοί μαζί,
γιατί «αριστερό και προοδευτικό πρόσημο» είχε η επί δεκαετίες συμπαράταξη της χώρας με τους πιο αδυσώπητους μακελλάρηδες των λαών τους,
γιατί «αριστερό και προοδευτικό πρόσημο» είχε η επί δεκαετίες ηθική (ενίοτε δε και οικονομική) συμπαράσταση της χώρας στις πιο σκοταδιστικές δυνάμεις, που, απλά, δήλωναν “αντι-αμερικανοί” (όπως στο θεοκρατικό καθεστώς των αγιατολλάχ, στους μελλοθάνατους τελικά εκπροσώπους του οποίου επιφυλασσόταν θερμή υποδοχή από τους ντόπιους υποστηρικτές του)…
Και τέλος, για να μην διατηρούνται αμφιβολίες, γιατί «προοδευτικό και αριστερό πρόσημο» έχουν τελευταία στη χώρα τα πιο σκοταδιστικά και οπισθοδρομικά μέτρα που τους θέλγουν: αυτά, δηλαδή, που έχουν ως (ανομολόγητο φυσικά) στόχο να περιορίσουν στο ελάχιστο δυνατό το βάρος για την αντιμετώπιση της οικονομικής (και, συνάμα, κοινωνικής) κρίσης που θα φέρει ο ευρύτερος δημόσιος τομέας (ακόμα και οι πιο κραυγαλέα παρασιτικές ή ανερυθρίαστα φαύλες μονάδες του) και να το μετακυλήσουν στον ιδιωτικό τομέα (ακόμα και στους πιο αδύνατους και απροστάτευτους συντελεστές του: τους εργαζόμενους σε αυτόν)!

Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014

ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΡΟΣΟΠΟΥΛΟΣ: Γιατί δέν μποροῦμε νά βγοῦμε ἀπό τήν κρίση

("Ἐφημερίδα τοῦ Κ.Σ.Μ."/τεῦχος 173/Αὔγουστος 2014)

Ἐλάχιστη εἶναι ἡ πρακτική σημασία τῶν λόγων πού θά ἐκφωνήσουν οἱ ἀρχηγοί τῶν κομμάτων στήν Διεθνῆ Ἔκθεση τῆς Θεσσαλονίκης. Θά περιέχουν τά συνηθισμένα γενναιόδωρα ταξίματα καί τίς ὑποσχέσεις γενικῆς εὐημερίας πού θά ἐπιτύχουν. Ὁ μέν κ. Σαμαρᾶς ἔχει τό περιθώριο νά ἐπικαλεῖται κατόπιν, ὅτι ἡ πραγματοποίηση τῶν ἐπαγγελιῶν του θά γίνη κλιμακωτά κατά τό μέτρο πού θά βελτιώνεται ἡ οἰκονομία. Ὁ δέ κ. Τσίπρας, ἄν γιά κακή μας μοῖρα πάρει τήν κυβέρνηση, θά μπορεῖ νά ἰσχυρισθῆ, ὅτι ὅταν ἡ σημερινή εἶδε τίς ἐκλογές νά πλησιάζουν καί φοβήθηκε ὅτι θά τίς χάση, τό ἔρριξε στή σπατάλη γιά νά τοῦ παραδώση ¨καμένη γῆ¨.
Ἡ μόνη πρακτική σημασία τῶν ἀνακοινώσεων τῶν δύο ἀρχηγῶν ¨κομμάτων ἐξουσίας¨, θά εἶναι ἡ ψυχαγώγηση τῶν τηλεθεατῶν πού θά παρακολουθήσουν τόν συναγωνισμό τῆς μεγαλοστομίας των.
Οἱ ἀρχηγοί τῶν μικροτέρων κομμάτων, πού καί αὐτοί θά μᾶς ποῦν τά δικά τους στήν Ἔκθεση, καθώς δέν ἔχουν προοπτική νά κυβερνήσουν, θά διαγωνισθοῦν στήν καλλιλογία. Χωρίς πρακτικό ἀντίκρυσμα.
ΕΝΦΙΑ
Ἀπό τήν φορολογία τῆς ἀκίνητης περιουσίας περίμενε πολλά ἡ κυβέρνηση γιά νά στηρίξη τόν προϋπολογισμό. Δεχόταν καί σοβαρές πιέσεις ἀπό τήν Τρόϊκα - ἡ ὁποία ὅλο πρόκειται νά φύγη καί ὅλο ἐξακολουθεῖ νά συγκυβερνᾶ - γιά τήν ἑνοποίηση τῆς φορολογίας τῶν ἀκινήστων.
Προσπάθησε λοιπόν νά ἀνταποκριθῆ στά γρήγορα σ’αὐτές τίς ἀνάγκες της καί πέρασε ἕναν νόμο, πού γιά νά δείξη ὅτι πρόκειται γιά κάτι ἀλλοιώτικο τόν βάφτισε Ἑνιαῖο Φόρο Ἰδιοκτησίας Ἀκινήτων. Ἀλλά ἔβαλε καί τίς φορολογικές ὑπηρεσίες νά πρωτοτυπήσουν: Νά μήν στηριχθοῦν στούς ὑφισταμένους καταλόγους ἀντικειμενικῶν ἀξιῶν, ἀλλά νά ὁρίσουν νέες ἀξίες.
Ἐδῶ παρενεβλήθη ἡ φαντασία καί ἡ τοπική ρουσφετολογία καί οἱ ἀξίες τῆς γῆς πού ἐξαγγέλθηκαν δέν εἶχαν ἀντιστοιχία μεταξύ τους. Ὑψηλές κατά περιοχές ἀνατιμήσεις. Οἱ ἀδικούμενοι ξεσηκώθηκαν. Ἡ κυβέρνηση δικαιολογήθηκε, ὅτι στήν βιασύνη εἶχαν γίνει λάθη καί εἶπε σ’αὐτούς πού φωνάζουν νά περιμένουν νά βγοῦν διορθωμένοι πίνακες ἀξιῶν. Ἔτσι ἐνῶ τήν 31η Αὐγούστου θά ἔπρεπε νά ἀρχίσουν νά εἰσρέουν τά ἔσοδα τοῦ ΕΝΦΙΑ, ἡ εἰσπραξή τους ἀφέθηκε σέ ἕνα ἀκαθόριστο μέλλον.
Προεκλογική μέριμνα τῶν ὑπουργῶν
Οἱ ὑπουργοί πού πολιτεύονται ἔχουν ἀνάγκη ψήφων. Ἡ πιό ἄμεση ἐκλογική πελατεία καθενός πολιτευομένου ὑπουργοῦ εἶναι οἱ ὑπάλληλοι τῶν ὑπηρεσιῶν τοῦ εὐρύτερου κρατικοῦ τομέα τοῦ ὁποίου προϊσταται. Γι’αὐτό καί φροντίζει τά γενικά μέτρα τῆς κυβέρνησης πού τούς θίγουν νά μένουν ἀνενεργά. Ἐκδίδει ἀποφάσεις πού ἀναιροῦν τήν κυβερνητική πολιτική. Καί τό ἴδιο κάνει γιά νά κερδίση τήν ὑποστήριξη τῶν κοινωνικῶν ὁμάδων τῆς ἐκλογικῆς του περιφέρειας, τῶν ὁποίων τά ζητήματα ὑπάγονται στήν ρύθμιση του.
Ἡ συνολική κατάσταση
Μέ ἐξαίρεση μερικούς τομεῖς, ὅπως εἶναι ὁ τουρισμός, πού ἀναπτύχθηκε ἐφέτος λόγω τῶν ταραχῶν καί τῆς ἀνασφάλειας στίς παράκτιες περιοχές τῆς Ἐγγύς Ἀνατολῆς καί τῆς Βόρειας Ἀφρικῆς, καί τήν ἐπέκταση τῆς διέλευσης τῶν ἐμπορευμάτων πού στέλνει ἡ Κίνα στήν Εὐρώπη ἀπό τά λιμάνια μας, πού δέν ἔχουν βραχυκυκλωθῆ ἀπό τήν κοινωνική ἀναστάτωση, ἡ κατάσταση στήν χώρα μας εἶναι κακή. Συνεχίζεται ἡ δεινή οἰκονομική κρίση, πού ἐμπεριέχει σοβαρούς κινδύνους σέ ἕναν ἀσταθῆ κόσμο.
Στήν κοινή γνώμη διάχυτη εἶναι ἡ ἐπιθυμία νά ἀντιδράσουμε στίς συμφορές φέρνοντας στήν ἐξουσία ἕνα κόμμα λυτρωμένο ἀπό τίς ἁμαρτίες τοῦ κατεστημένου τῶν πολιτευτῶν μας.
Ἀλλά πῶς θά συσταθῆ αὐτό τό κόμμα; Ἔχουν γίνει ἀπόπειρες πολλές, πού δέν τελεσφόρησαν. Γιά μιά στιγμή ἔμοιαζε, ὅτι αὐτοί πού πρωταγωνιστοῦσαν στήν συγκρότησή του, ἔβαλαν κατά μέρος τίς προγραμματικές διαφορές καί τίς προσωπικές φιλοδοξίες τους.
Ὕστερα ἐκδηλώθηκε τό φιλόπρωτο, μετεμφιεσμένο σέ διαφωνίες τακτικῆς καί ναυάγησε ἡ προσπάθεια.
Εἴμαστε ἕνας λαός πού προσωποποιοῦμε τά κόμματα. Καί δίνουμε καθοριστική σημασία στόν Ἀρχηγό τους. Ἔχουμε τήν ἀτυχία νά μήν βρίσκεται στίς ἡμέρες μας Ἀρχηγός πού νά ἐμπνέει τήν λαϊκή βάση. Ὅπως ἦταν ὁ Καπιδίστριας, ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος, ἀκόμη καί ὁ Παπάγος ὡς ἀρχιστράτηγος δύο νικηφόρων πολέμων. Ὥστε ὁ λόγος τοῦ Ἀρχηγοῦ νά γίνεται γραμμή γιά τό κίνημα καί νά ἐξαφανίζει τίς διχογνωμίες μεταξύ τῶν στελεχῶν.
Μᾶς λείπει ἡ πολιτική ὡριμότητα νά προχωρήσουμε μέσω συμβιβασμοῦ ἀπόψεων τό ἀνορθωτικό κίνημα, τό Καινούργιο Κόμμα πού λέγαμε στό ΚΣΜ.

Γράμμα 110: Ἡ ἐξαπάτηση τοῦ τηλεθεάμονος κοινοῦ


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 110
 
Ὅποιος δέν ἔχει διαβάσει τό ἄρθρο τοῦ κ. Χρήστου Γιανναρᾶ στήν προχθεσινή ¨Καθημερινή¨, ἀξίζει νά μπῆ στόν κόπο νά ἀσχοληθῆ νά τό βρῆ.
Πραγματεύεται τό θέμα τῶν Δελτίων Εἰδήσεων στήν τηλεόραση. Καί περιγράφει πολύ σωστά τήν μικρή σημασία πού δίνουν στήν ἐνημέρωση καί τήν ἐπικέντρωση τους στόν ἐντυπωσιασμό τοῦ τηλεθεατή.
Τό παράδειγμα, μέ τό ὁποῖο ξεκινᾶ τό ἄρθρο αὐτό εἶναι τό ἑξῆς: «Ἡ εἰκόνα ἑνός ψυχοπαθοῦς θρησκόληπτου πού κόβει κεφάλια συνανθρώπων του μπροστά στήν κάμερα, γιά νά συνετίση τήν πολιτική τῶν ΗΠΑ, κερδίζει τήν πρωτιά τῆς σπουδαιότερης εἴδησης. Γιά μία, τό πολύ δύο ἡμέρες. Τήν ἑπομένη ἡ σπουδαιότητα θά ἀποδοθῆ...» Καί ἀκολουθεῖ μιά ἀέναη σειρά παρομοίων μεταλλαγῶν.
Προσθέτει ἡ Ἐφημερίδα, ὅτι αὐτοί πού ἀντιλαμβανόμαστε τήν κοροϊδία εἴμαστε μειοψηφία. Δυστυχῶς οἱ πολύ περισσότεροι ἔχουν ἐθισθῆ στό νά καταπίνουν ἀμάσητα αὐτά πού τούς προσφέρει ἡ τηλεόραση. Καί τά κανάλια συναγωνίζονται μεταξύ τους στήν διαβουκόληση τοῦ τηλεθεάμονος κοινοῦ γιά νά αὐξήση τό καθένα ἤ πάντως νά μήν χάση τό μερίδιο του σέ τηλεθεατές, στό ὁποῖο ἀντιστοιχεῖ καί τό μερίδιο του στίς διαφημίσεις.
Τό κάθε θέμα πού παρουσιάζουν τά Δελτία Εἰδήσεων οἱ τηλεπαρουσιάστριες/τηλεπα-ρουσιαστές γιά νά πραγματοποιήση τήν πλύση τοῦ ἐγκεφάλου τοῦ τηλεθεατῆ κλιμακώνεται κατά κύματα. Πρῶτα γίνεται ἡ πλήρης ἔκθεση του ἀπό τήν/τόν παρουσιαστή. Κατόπιν μεταδίδεται ἕνα ντοκυμανταίρ πού ἔχει γυρίσει ἕνας συνεργάτης τοῦ σταθμοῦ ἐπί τόπου τοῦ γεγονότος, τό ὁποῖο ἐπαναλαμβάνει τά ἴδια. Ἀκολουθεῖ μιά συζήτηση μαζί του μέ προκατασκευασμένες ἐρωτήσεις καί ἀποκρίσεις. Καί μετά ἀποσπάσματα ἀπό τήν εἰδησεογραφία ξένων καναλιῶν, τά ὁποῖα ἀναμεταδίδουν τίς ἀντιδράσεις μας. Σέ ὅλα αὐτά παραπλεύρως παίζονται συνεχῶς εἰκόνες τοῦ συμβάντος, χωρίς νά διευκρινίζεται ἄν εἶναι πρόσφατες ἤ τοῦ ἀρχείου.
Χειρότερη ἀκόμη εἶναι ἡ ἀσέβεια τῶν καναλιῶν πρός τούς τηλεθεατές στίς ψυχαγωγικές ἐκπομπές. Τό σήριαλ διακόπτεται, χωρίς διευκρίνηση, γιά νά παιχθῆ μιά μακρά σειρά διαφημίσεων καί ξαναρχίζει πάλι, γιά νά προβληθοῦν ἐπεισόδια ἀπό τό ἑπόμενο μέρος του ἤ νά διαφημιστῆ ἕνα ἔργο πού θά μεταδοθῆ μιά προσεχή ἡμέρα. Σούπα. Ἡ Ἐφημερίδα αὐτή ἔχει πάψει νά διαμαρτύρεται γιά τήν ὑποτίμηση τῶν τηλεθεατῶν.
Γιά νά κλείσουμε αὐτό τό Γράμμα ἐπιστρέφομε στίς ἔξοχες παρατηρήσεις τοῦ ἄρθρου τοῦ κ. Γιανναρᾶ, τό ὁποῖο ἦταν ἡ ἀφετηρία του.
Ἀναφερόμενος στίς δηλώσεις τοῦ πρωθυπουργοῦ κατά τά ἐγκαίνια τῆς ΔΕΘ μπροστά στόν τηλεφακό, ἔγραψε: «Ἄραγε πόσους καί ποίους πολῖτες πιστεύει ὅτι πείθει ὁ κ. Σαμαρᾶς μέ τούς διθυράμβους γιά τίς ¨ἐπιτυχίες¨ του στήν οἰκονομία, τή χονδροειδέστατη περιαυτολογία του, τίς διαβεβαιώσεις του ὅτι ὅλα τά δεινά τῆς χρεοκοπίας τέλειωσαν, ἡ ὁμαλότητα ἔχει ἐπανέλθει (ἄν καί κανείς δέν τήν πιστοποιεῖ) ...». Ἀξίζει ὄντως ὁ κόπος, φίλε ἀναγνώστη, νά ψάξης νά βρῆς τό ἄρθρο αὐτό καί νά τό διαβάσης ὁλόκληρο.

Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2014

Γράμμα 109: Πολεμική πού καταντᾶ διαφήμιση


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 109
 
Ὁ κ. Τσίπρας, ὅπως δείχνουν οἱ δημοσκοπήσεις, ἐάν γίνονταν σήμερα οἱ ἐκλογές θά τίς κέρδιζε. Καί μέ τό κλεπτοψηφικό bonus πού ἀρνεῖται τήν κατάργησή του ὁ κ. Σαμαρᾶς (γιά νά μήν τοῦ ποῦν πώς ἀμφιβάλλει γιά τήν νίκη του) θά ἀποκτήσει μιά ἰσχυρή πλειοψηφία.
Τό πρᾶγμα εἶναι πολύ ἐπικίνδυνο γιά τόν τόπο μας μέ τίς τρελλές ἐπιδιώξεις τοῦ Σύριζα. Ἀλλά ἡ ἀντίδραση τοῦ φιλοκυβερνητικοῦ τύπου καλλιεργεῖ πανικό. Σχεδόν δέν ὑπάρχει ἄρθρο - ἀπό τά ἐκπαιδευτικά μέχρι τήν προστασία τοῦ περιβάλλοντος! – πού νά μήν περιέχει σέ κάποιο σημεῖο μιά ἰσχυρή ἐπίθεση ἐναντίον τοῦ κ. Τσίπρα καί τοῦ κόμματός του. Ἀκόμη περισσότερο γίνεται αὐτό μέ τούς λόγους τῶν ἡγετῶν τῆς κυβέρνησης σέ κάθε περίσταση.
Θά ἦταν πολύ πιό χρήσιμο νά ἐπιμένουν στήν ποιότητα τῶν θέσεων τους πάνω στά προβλήματα. Γιά τίς ἐκλογές ἔχουμε τόν καιρό νά ἐργασθοῦμε, γιά νά μήν τῆς κερδίση ὁ Σύριζα.
Λιγώτερη πολεμική ἐναντίον του θά ἦταν πιό ἀποτελεσματική.

Κ.Σ.Μ.: Διόρθωση σέ άρθρο της "Εφημερίδας"

 
Στό ἄρθρο τοῦ κ. Νικ. Λ.Γ. Λιναρδάτου στό φύλλο τῆς Ἐφημερίδας (ὑπ’ἀριθμ. 173) τό ὁποῖο πῆραν τίς ἡμέρες αὐτές οἱ ἀναγνῶστες ἔχει παρεισφρήσει ἕνα λάθος. Ἀπό λανθασμένη ἀντιγραφή τοῦ κειμένου ἀπό τόν τυπογράφο καί ἀβλεψία τοῦ διορθωτῆ, στήν προτελευταία παράγραφο τοῦ ἄρθρου ἔχουν παραληφθῆ μερικές λέξεις, πού διαστραβλώνουν τό νόημά του.
Γιά τήν ἄρση τοῦ λάθους ἀντιγράφουμε ὁλόκληρη αὐτήν τήν παράγραφο ἀπό τό δακτυλόγραφο πού μᾶς εἶχε στείλει ὁ κ. Λιναρδάτος. Καί παρακαλοῦμε τόν ἀναγνώστη νά διαβάση τό ἄρθρο ὅπως διορθώθηκε.
 
«Για να γίνει κατανοητός χρησιμοποιεί ένα παράδειγμα. Ο 35χρονος Πι Χι, με χαρτί λυκείου, εργάζεται σε μιαν εμπορική επιχείρηση. Ετήσια αμοιβή 12.000 ευρώ. Ο φόρος που αντιστοιχεί (2.640-2.100) είναι 540 ευρώ˙ καθαρά, μετά την καταβολή φόρου εισοδήματος, 11.460 €. Ο θείος του Πι Χι (από την πλευρά του πατέρα του) εκλέγεται βουλευτής Ζακύνθου˙ τον διορίζει μέσα σε δύο μήνες στο Υπουργείο Πολιτισμού με μισθό, σε ετήσια βάση 15.000 € (παρ΄ότι, βέβαια, δεν αυξήθηκαν τα προσόντα του). Φόρος πληρωτέος 1.200 € (3.300-2.100). Καθαρό εισόδημα 13.800 €. Το ίδιο δεν θα συνέβαινε, εάν ο μισθός του σε ετήσια βάση καθοριζόταν σε 13.800 € αφορολόγητα; Το κράτος δίνει, το κράτος παίρνει. Δικά του είναι τα λεφτά που εισπράττει ως φόρο. Στον ιδιωτικό υπάλληλο ένας τρίτος δίνει, το κράτος παίρνει. Η διαφορά μεταξύ καθαρού εισοδήματος του δημόσιου υπαλλήλου και του εισοδήματος του αντίστοιχου υπαλλήλου στον ιδιωτικό τομέα είναι υπεραξία. Στην περίπτωσή μας ανέρχεται σε 2.340 €. Εφ’ όσον και καθ’ ο μέτρο υπάρχει υπεραξία, ο δημόσιος υπάλληλος δεν πληρώνει φόρο εισοδήματος. Είναι σαν τον έμπορο που υπερτιμολογεί το εμπόρευμά του και διαφημίζει μία σημαντική έκπτωση˙ και μετά την οποία το εμπόρευμα παραμένει υπερτιμολογημένο. Πρόκειται δηλαδή για κοροϊδία. Η φορολόγηση των δημόσιων υπαλλήλων ισχύει απλώς για να δημιουργείται σύγχυση ˙ για να καλύπτεται η προνομιακή μισθολογική μεταχείρισή τους. Και το έχουν καταφέρει. (Αν καθοριζόταν εξ αρχής το καθαρό εισόδημα, αφορολόγητο, θα ξαλάφρωναν οι εφορίες. Θα ήταν συμφερτικό για το κράτος.»

Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2014

Ξανασκεφτήτε το

("Ἐφημερίδα τοῦ Κ.Σ.Μ."/τεῦχος 173/Αὔγουστος 2014)
 
Προβλέπεται νέα εξόρμηση τών πεζοδρομιστών της Πανεπιστημίου, μέσα σέ ένα γενικώτερο σχέδιο νά δημιουργηθή μιά υδάτινη λεωφόρος μέ δενδροφυτεμένες όχθες από τό Θησείο στό Πολυτεχνείο.
Η πραγματοποίηση τής πεζοδρόμησης τής Πανεπιστημίου θά είναι εξαιρετικά δυσάρεστη γιά τό Κ.Σ.Μ., πού πραγματοποιεί στό νούμερο 16 αυτού τού δρόμου κάθε Δευτέρα βράδυ τίς συγκεντρώσεις του. Πρώτον, διότι θά δυσκολευθή η πρόσβαση. Τό κυριώτερο όμως, είναι, ότι οι προσερχόμενοι θά αντιμετωπίζουν κίνδυνο τής ακεραιότητας καί τής ζωής τους.
Όταν πάψουν νά κυκλοφορούν τά αυτοκίνητα στήν Πανεπιστημίου η επίσκεψη τών μαγαζιών της θά συρρικνωθή. Όταν θά νυχτώνει, από τό φθινόπωρο μέχρι νά προχωρήση η άνοιξη, ελάχιστοι κανονικοί άνθρωποι θά περπατούν τήν νύχτα σ’αυτόν τόν δρόμο. Θά κυκλοφορούν μόνο τά πρεζόνια πού θά ζητούν απειλητικά λεφτά από τούς διαβάτες καί κατ’επάγγελμα ληστές.
Ο Κωνσταντίνος Ν. Δεκαβάλλας, ομότιμος καθηγητής τού ΕΜΠ, μέ μέγιστο κύρος στά αρχιτεκτονικά καί πολεοδομικά θέματα, είχε κληθεί τόν Οκτώβριο τού 2013 από τό Ίδρυμα Ωνάση, τό οποίο κινεί τήν εκστρατεία γιά τήν πεζοδρόμηση, σέ συζήτηση υπό τόν τίτλο Rethink Athens. Αυτά πού είπε δέν άρεσαν στούς προσκλέσαντες καί δέν τόν ξανακάλεσαν.
Σέ επιστολή του πρός τήν “Καθημερινή” συνοψίζοντας τά όσα έχει πεί σέ διάφορες περιπτώσεις γιά τό ζήτημα, σημείωνε:
«Δέν ξέρω άν έπιασαν τόπο, αλλά πιστεύω πώς είναι καιρός νά σοβαρευτούμε καί νά πάψουμε νά ασχολούμεθα μέ έργα σέ χώρους πού δέν μάς έχουν ανάγκη, όπως η Πανεπιστημίου, πού είναι μία κεντρική αρτηρία μέ φαρδιά πεζοδρόμια καί ωραιότατα κτίρια τού 19ου αιώνα, καί νά ασχοληθούμε μέ τό νοικοκύρεμα τών πεζοδρομίων στήν υπόλοιπη πόλη, στίς γειτονιές πού τό έχουν πραγματικά ανάγκη.»
Η παρατήρηση αυτή είναι εύλογη καί χρειάζεται οι κύριοι του Rethink Athens νά ξανασκεφτούν τί πάνε νά κάνουν.
Χ.Α.

Γράμμα 108: FAST TRACK


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 108
 
Ἡ κυβέρνηση ἔχοντας καταδικάσει εἰς θάνατον τήν γραφειοκρατία ἔχει διακηρύξει τήν ἐξαπλούστευση τῶν διαδικασιῶν. Ὅπως τήν παροχή ἄδειας λειτουργίας μιᾶς ἀνώνυμης ἑταιρείας σέ δύο ἡμέρες μετά τήν ὑποβολή τῆς αἴτησης μέ τό καταστατικό μονάχα καί τό τριπλότυπο τῆς καταβολῆς τοῦ φόρου. Τήν ἰσχύ τῶν φωτοαντιγράφων ἀντί τῶν κεκυρωμένων πρωτοτύπων, πού προσκομίζονται στίς δημόσιες ὑπηρεσίες κλπ κλπ.
Ἀνάμεσα σ’αὐτά τά μέτρα εἶναι ἡ διαδικασία τῆς μεταβίβασης τῆς ἄδειας κυκλοφορίας ἑνός αὐτοκινήτου νά γίνεται στά ΚΕΠ (Κέντρο Ἐξυπηρετήσεως Πολιτῶν), κάτι πού προηγουμένως γινόταν μόνο στό Ὑπουργεῖο Ὑποδομῶν καί Δικτύων.
Ἕνας δικός μας πού τά ἔσοδά του ἔχουν συρρικνωθῆ, ἐνῶ ἔχει πεταχτῆ τά ὕψη ἡ φορολογική του ἐπιβάρυνση, ἀποφάσισε νά πουλήση τό αὐτοκίνητό του. Βρῆκε ἀγοραστή καί στίς 2 Σεπτεμβρίου πῆγε στήν Δ.Ο.Υ. νά πάρη πιστοποιητικό, ὅτι τό ὄχημα δέν χρωστοῦσε φόρους. Δύο οὐρές στήν Δ.Ο.Υ. γιά νά ἐντοπίση τό ἁρμόδιο τμῆμα της, αἴτηση μέ τήν ἐπίδειξη τῆς ταυτότητας. Ἀναμονή γιά τήν ἠλεκτρονική ἐκτύπωση τοῦ πιστοποιητικοῦ.
Τό ἄλλο πρωϊ πῆγαν μαζί ὁ ἀγοραστής καί ὁ πωλητής στό ΚΕΠ μέ τό πιστοποιητικό τῆς Δ.Ο.Υ. γιά νά συνυπογράψουν τήν πράξη τῆς μεταβίβασης. Ἀλλά τό ΚΕΠ ἤθελε καί παραστατικό τράπεζας γιά τήν καταβολή τοῦ τέλους μεταβίβασης. Ἔτρεξαν στήν τράπεζα καί τό ἔφεραν. Τό παραστατικό ὅμως ἦταν ἐλλιπές, διότι προφανῶς ἡ τράπεζα  δέν εἶχε ἑρμηνεύσει σωστά τίς ὁδηγίες τῆς κατάρτισης του. Τό ΚΕΠ τό ἀπέρριψε καί ἕνας ὑπάλληλός του εἶχε τήν καλωσύνη νά τούς γράψει ἕνα σωστό ὑπόδειγμα παραστατικοῦ.
Πῆγαν σέ ἄλλη τράπεζα καί ἔφεραν τήν ἑπομένη τό καινούργιο. Αὐτό ἔγινε δεκτό. Ἀλλά τό ΚΕΠ χρειαζόταν νά στείλη στόν Περιφερειάρχη Ἀττικῆς τά στοιχεῖα τοῦ αὐτοκινήτου καί τοῦ ἀγοραστῆ γιά νά συντάξη αὐτός τή νέα ἄδεια κυκλοφορίας. Ὁ Περιφερειάρχης τήν ὑπέγραψε στίς 10 Σεπτεμβρίου, ἀλλά καθυστέρησε τήν ἀποστολή της. Ὁ πωλητής, πού πήγαινε κάθε δύο μέρες στό ΚΕΠ γιά νά μάθη ἄν ἦρθε ἡ ἄδεια, λάβαινε ἀρνητική ἀπάντηση. Στίς 19 τοῦ μηνός, πού ξαναπῆγε πάλι, ἔψαξαν τά χαρτιά τους καί δέν βρῆκαν τήν νέα ἄδεια καί τοῦ εἶπαν, ὅτι δέν ἔχει φθάσει ἀκόμη. Ὁ πωλητής ἐπέμεινε καί ἡ ἁρμόδια ὑπάλληλος  βρῆκε ὅτι εἶχε φθάσει τήν ἡμέρα ἐκείνη ἀλλά στό ὄνομα τοῦ ἀγοραστῆ, ὅπως θά ἔπρεπε. Ἐδῶ λόγω ἀργίας τοῦ Σαββάτου σταμάτησαν τά πράγματα. Δέν ἐτελείωσαν καί ὁ χορός θά κρατήσει ἀκόμη.

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2014

Γράμμα 107: Νίκη τῆς Εὐρώπης


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 107
 
Πανηγυρίζουμε τήν ἀπόρριψη τῆς πρότασης τῆς κυβέρνησης τῆς Σκωτίας γιά τήν ἀνεξαρτητοποίησή της ἀπό τό 54% τῶν Σκωτσέζων. Θά διατηρηθῆ ἔτσι τό Ἡνωμένο Βασίλειο πού ἀποτελεῖ διεθνῆ παράγοντα σταθερότητας, ἄρα καί εἰρήνης. Ἀλλά τό σημαντικώτερο τῆς νίκης τοῦ Ὄχι εἶναι ἡ ἀνάσχεση πού ἐπιφέρει στό ξήλωμα τῆς Εὐρώπης.
Ἐπί χρόνια μωροφιλόδοξοι ἔβαζαν φωτιές στούς λαούς νά ἐπιδιώξουν τήν ἀνεξαρτητοποίηση τῆς περιοχῆς τους, γιά νά περάσουν καλλίτερα. Τό κράτος, ἔλεγαν, πού θά προέκυπτε ἀπό τόν ἀγώνα τους θά ἀκολουθοῦσε οἰκονομική πολιτική προσανατολισμένη στό ἰδιαίτερο συμφέρον τους καί μιά ἐξωτερική πολιτική πού θά ἐλάμβανε ὑπ’ὄψιν μόνο τίς τοπικές ἀνάγκες. Μιά τρελλή ἰδέα πού θά ἀνατίναζε τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, ἡ ὁποία ἔχει τεράστια προσφέρει στήν εὐημερία καί τήν ἀσφάλεια τῶν κρατῶν μελῶν της καί εἶναι τό συμφέρον μας νά ἐντείνουμε τήν ἑνότητά της.
Ἐπειδή οἱ πολιτικές ἀρρώστιες εἶναι μεταδοτικές κινδυνεύαμε σαφῶς οἱ Ἕλληνες νά κολλήσουμε αὐτήν πού ἐπιδιώκει σέ ἀποσχίσεις περιοχῶν. Ἔτσι ἡ θετική ἔκβαση τοῦ δημοψηφίσματος τῶν Σκωτσέζων, εἶναι εὐεργετική καί γιά τήν Ἑλλάδα.

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014

Γράμμα 106: Ὁ Πρόεδρος


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 106
 
Τό θέμα τῆς ἐκλογῆς τοῦ νέου Προέδρου τῆς Δημοκρατίας παίρνει συνεχῶς μεγαλύτερες διαστάσεις. Οἱ ἁρμοδιότητες τοῦ Προέδρου εἶναι περιορισμένες, ἀλλά στήν προκειμένη περίπτωση ἡ μή ἐπίτευξη ἐκλογῆς του σημαίνει ἐκλογές γιά τήν ἀνάδειξη νέας Βουλῆς, πρᾶγμα πού διακαῶς ἐπιθυμεῖ ὁ Σύριζα.
Τό Σύνταγμα ὁρίζει στό ἄρθρο 32, ὅτι ὁ Πρόεδρος ἐκλέγεται ἀπό τήν Βουλή μέ πλειοψηφία τῶν 2/3 τῶν μελῶν της καί σέ ἐπαναληπτική ψηφοφορία μέ πλειοψηφία 3/5. Ἄν δέν ἐπιτευχθῆ οὔτε αὐτή ἡ πλειοψηφία, διαλύεται ἡ Βουλή, ἐκλέγεται νέα, ὅπου οἱ προϋποθέσεις τῆς ἐκλογῆς Προέδρου μειώνονται καί τελικά ἐκλέγεται ὁ πλειοψηφῶν μεταξύ τῶν δύο ἐπικρατεστέρων ὑποψηφίων.
Γιά νά σχηματισθῆ ἡ ἐπιθυμητή πλειοψηφία, ὥστε νά ἐκλέξη Πρόεδρο αὐτή ἡ Βουλή, ἔχουν προταθῆ διάφορα σημαίνοντα καί δημοφιλῆ πρόσωπα. Ὁ κ. Σταῦρος Θεοδωράκης τοῦ ¨Ποταμιοῦ¨ πρότεινε τόν καθηγητή κ. Νίκο Ἀλιβιζάτο, ὁ ὁποῖος παρά τήν προβολή τῆς πρότασης ἀπό τήν ¨Καθημερινή¨ δέν τήν ἀποδέχθηκε. Ἄλλοι λιγώτερο ἐπιφανεῖς ἔχουν προτείνει μέ γράμματα στόν Τύπο κλπ τόν κ. Ἀλέκο Παπαδόπουλο, ὁ ὁποῖος εἶχε διευθύνει ἄριστα τό ὑπουργεῖο τῶν Οἰκονομικῶν, τόν κ. Ἀνδρέα Δρακόπουλο, πού ὑλοποιεῖ μέ μεγάλη ἐπιτυχία τίς εὐεργετικές προσφορές τοῦ Ἱδρύματος Νιάρχου, τόν πρόεδρο τῆς Βουλῆς κ. Εὐάγγελο Μεϊμαράκη, διότι ἔχει συμπάθειες μεταξύ τῶν βουλευτῶν ὅλων τῶν κομμάτων.
Τό θέμα ὅμως τοῦ προσώπου τοῦ ὑποψηφίου Προέδρου δέν λύνει τό πρόβλημα. Αὐτό πού θέλει ἡ ἀξιωματική ἀντιπολίτευση εἶναι νά μήν ἐκλεγῆ κανείς, γιά νά ἐκλεγῆ νέα Βουλή, στίς ὁποῖες μέ τίς ἐνδείξεις τῶν δημοσκοπήσεων καί χάρις στό ἀντιδημοκρατικό Bonus πού διατηρεῖται, θά ἔχει ἰσχυρή πλειοψηφία. Καί τόν κ. Τσίπρα λοιπόν νά θέση ὡς ὑποψήφιο ἡ κυβέρνηση, ὁ Σύριζα θά τόν καταψηφίση.
Οἱ βουλευτές τῆς σημερινῆς Βουλῆς κατανέμονται ὡς ἐξῆς: Ν.Δ. 126, Σύριζα 71, ΠΑΣΟΚ 28, ΑΝΕΛ 13, Χ.Α. 16, ΔΗΜΑΡ 10, ΚΚΕ 12, ἀνεξάρτητοι ἐκ διαφόρων προελεύσεων 24. Ἑπομένως τά δύο κόμματα τῆς κυβέρνησης συναθροίζουν 154 βουλευτές καί τῆς λείπουν 26 γιά νά συμπληρώση τούς 180 τῆς ὁριακῆς πλειοψηφίας πού ὁρίζει τό Σύνταγμα.
Φυσικά δέν θά συμπαραταχθοῦν μέ τήν κυβερνητική πρόταση τό ΚΚΕ, πού δέν ψηφίζει ποτέ κανέναν ὡς Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας, οὔτε ἡ ΔΗΜΑΡ μέ τούς 10 βουλευτές της (παρά τίς προτάσεις πού ἔχουν κάνει στόν κ. Κουβέλη ὁ κ. Σαμαρᾶς καί ὁ κ. Βενιζέλος) διότι δέν θέλει νά ἐκτεθῆ αὐτήν τήν ὥρα, οὔτε ἡ Χρυσή Αὐγή πού θέλει καί ἐκείνη τήν ἐπίσπευση τῶν ἐκλογῶν, καί οἱ 24 ἀνεξάρτητοι. Μέ τίποτε λοιπόν ἡ κυβερνητική πλευρά δέν μπορεῖ νά φθάση στόν ἐπιθυμητό ἀριθμό 180 καί θά πᾶμε σέ ἐκλογές γιά νέα Βουλή.
Ἡ ¨Ἑστία¨ πού δικαιολογημένα ἀνησυχεῖ γιά τίς συνέπειες πού θά ἔχει γιά τήν χώρα ἡ ἀπόκτηση τῆς ἐξουσίας ἀπό τόν Σύριζα, ἔχει κάνει διάφορες προτάσεις δημοψηφίσματος, βάσει δυνατοτήτων πού παρέχει τό Σύνταγμα. Καί ἄν ὑποτεθῆ ὅτι ὁ ἀπερχόμενος Πρόεδρος κ. Παπούλιας θά συμφωνήση μέ τήν σχετική πρόταση, πού πρέπει νά τοῦ κάνη ἡ κυβέρνηση, θά βρεθῆ Δικαστήριο, τό ὁποῖο θά δεχθῆ ὡς ἔγκυρη τήν παράκαμψη τῆς προεδρικῆς ἐκλογῆς ὅπως τήν ὁρίζει τό Σύνταγμα;
Πρέπει λοιπόν νά τό πάρουμε ἀπόφαση, πώς ἡ Βουλή αὐτή θά διαλυθῆ προώρως. Τό ζήτημα εἶναι νά μήν ἐπισπεύση τήν διάλυσή της ἡ κυβέρνηση (μέ τήν ἀντίληψη τοῦ ¨ἄντε νά τελειώνουμε¨ ὅπως εἶχε κάνει τό 2009 ὁ κ. Κώστας Καραμανλῆς) ἀλλά νά περιμένει ὡς τήν ἡμέρα πού θά λήξη κανονικά ἡ θητεία τοῦ κ. Παπούλια τόν Φεβρουάριο. Νά κάνη τίς ἄκαρπες ψηφοφορίες, νά διαλύση μετά 10 ἡμέρες τήν Βουλή καί νά ἐξαντλήση τήν τριακονθήμερη προθεσμία γιά τήν διενέργεια τῶν νέων ἐκλογῶν. Ὥστε νά ὡριμάση καί στούς ὀπαδούς τοῦ Σύριζα ἡ ἀντίληψη, ὅτι ὁ ἀρχηγός καί οἱ ἐπιτελεῖς του λένε ἀλληλογρονθοκοπούμενες κοτσάνες.

Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2014

Γράμμα 105: Χωριστικά κινήματα


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 105
 
Μεγάλο ἐνδιαφέρον παρουσιάζει γιά ὅλη τήν Εὐρώπη τό μεθαυριανό δημοψήφισμα γιά τήν ἀνεξαρτητοποίηση τῆς Σκωτίας. Οἱ δημοσκοπικές προβλέψεις εἶναι ἀντιφατικές. Ἄν κερδίση ἡ πλευρά πού ζητᾶ τήν ἀπόσχιση ἀπό τήν Μεγ. Βρεττανία, ἀσφαλῶς θά ἀναπτυχθῆ χωριστικό κίνημα στήν Οὐαλλία. Καί στήν Βόρειο Ἰρλανδία καί τήν Δημοκρατία τῆς Ἰρλανδίας θά ἐκδηλωθοῦν ἀνάλογες κινήσεις.
Τό παράδειγμα τῆς Σκωτίας ἀναρρίπησε τό κίνημα τῶν Καταλανῶν γιά τήν ἀνεξαρτητοποίηση τῆς περιοχῆς των. Ζητοῦν δημοψήφισμα, τό ὁποῖο ἡ ἱσπανική κυβέρνηση ἀπαγορεύει ἐπικαλουμένη τό σύνταγμα τῆς χώρας. Ἄν πολλαπλασιαστοῦν οἱ ἀποσχιστικές ἐκδηλώσεις θά τίς καταπνίξη μέ τόν στρατό;
Κίνημα ἀνεξαρτητοποίησης τῆς περιοχῆς των ἔχουν ἀναπτύξει καί οἱ Βάσκοι. Ὅμως καί στήν Γαλλία ὑπάρχουν Βάσκοι καί ἕνας βασκικός πατριωτισμός θά στραφῆ κατά τῆς ἑνότητας τῆς Γαλλικῆς Δημοκρατίας.
Πολλαπλασιάζονται λοιπόν τά κινήματα τῆς διαλύσεως τῶν εὐρωπαϊκῶν χωρῶν εἰς βάρος τῆς ἀσφάλειας καί τῆς ὠφέλειας τοῦ μεγάλου οἰκονομικοῦ χώρου, πού παρέχουν στούς πολῖτες των.
Ποιός εἶναι ὁ λόγος; Προβάλλεται ὅτι τά τοπικά συμφέροντα θά ἐξυπηρετοῦνται καλλίτερα ἀπό τίς κυβερνήσεις τῶν μικρῶν κρατῶν πού θά προκύψουν. Στήν πραγματικότητα εἶναι οἱ φιλοδοξίες κάποιων χαμηλῶν στελεχῶν στίς δευτεροβάθμιες αὐτοδιοικητικές μονάδες, πού ξεσηκώνουν τόν κοσμάκη. Γιά ἕναν τωρινό γυμνασιάρχη π.χ. τό νά γίνη πρέσβης τῆς χώρας πού προσπαθεῖ νά δημιουργήση, εἶναι μιά πολύ ἑλκυστική προαγωγή.

Γράμμα 104: Ἀπαράδεκτη διάκριση - Οἱ Ἐθνικοί Φορεῖς


Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 104
 
Ἡ μή μετάδοση ἀπό τά κρατικά κανάλια τοῦ λόγου τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολίτευσης κατά τήν ὥρα πού τόν ἐκφωνοῦσε στήν Ἔκθεση τῆς Θεσσαλονίκης, παραβίασε βαρειά τήν ὑποχρέωσή τους νά παραμένουν οὐδέτερα στίς ἀντιμαχίες τῶν κομμάτων. Μπορεῖ ἡ κυβερνητική ἐκπρόσωπος κ. Σοφία Βούλτεψη νά θεωρεῖ, ὅτι τό νά μεταδίδονται οἱ μακρές «μπουρδολογίες» τοῦ κ. Τσίπρα ἀποτελεῖ σπατάλη χρόνου, ἀλλά ἡ ἀξιολόγηση αὐτῶν πού λέει ἀνήκει ἀποκλειστικά στήν κοινή γνώμη. Καί ὄχι στήν κυβέρνηση, μέ ἐξουσιοδότηση τῆς ὁποίας ἐνεργεῖ ἡ κ. Βούλτεψη.
Ἔγινε μιά ἀπαράδεκτη διάκριση εἰς βάρος τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολίτευσης, ἡ ὁποία χάρισε συμπάθεια γιά τόν κ. Τσίπρα. Δυστυχῶς, γιά μᾶς πού βλέπουμε σέ ποιά περιπέτεια θά ὁδηγήση τήν χώρα, ἄν ἀποκτήση τήν διακυβέρνησή της.
Καί φάνηκε γιά ἄλλη μία φορά, ὅτι ἡ ἔλλειψη μετριοπάθειας, συναινετικῆς φιλοσοφίας, στήν πολιτική ζωή μας, τήν ἀλλοιώνει ἐπικίνδυνα.

***

Διαβάσαμε στό χθεσινό ¨Βῆμα¨, ὅτι ὁ Ὑπουργός Ὑποδομῶν κ. Χρυσοχοϊδης μελετᾶ τήν σύσταση μιᾶς νέας Ἑταιρείας Ὑδάτων, πού θά δομηθῆ ἐπάνω στήν ΕΥΔΑΠ καί θά ἐπιδιώξει μιά στρατηγικοῦ χαρακτήρα (;) συνεργασία μέ τήν ΕΥΑΘ, ὥστε νά γίνη ὁ ἐθνικός φορέας τῆς ὕδρευσης καί τῆς ἀποχέτευσης ὁλόκληρης τῆς χώρας. Ἕνα μεγαλεπήβολο σχέδιο.
Ἱδρύοντας νέους Ἐθνικούς Φορεῖς προχωρεῖ ἡ κυβέρνηση στήν ἰδιωτικοποίηση. Ἀλλά στά χαρτιά. Διορίζοντας τά Διοικητικά Συμβούλιά τους θά τά ἐπανδρώση μέ τά ¨δικά μας παιδιά¨. Καί θά ἀφήση τόν κ. Κυριάκο Μητσοτάκη νά παλεύει μέ τούς κρατικούς καί αὐτοδιοικητικούς ὑπαλλήλους, πού θά ἀγωνίζονται νά ματαιώσουν τήν ἀπόλυσή τους λόγω τῆς ἀντικατάστασης τῶν ὑπηρεσιῶν τους ἀπό τούς Ἐθνικούς Φορεῖς.

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2014

Γράμμα 103: Συναγερμός γιά τήν προστασία τοῦ πολιτισμοῦ καί τῆς ἐλευθερίας μας

 
Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια με ἀριθμό 103
 
Στήν οἰκονομική κρίση πού συνεχίζεται, ἔχει προστεθῆ μιά ἄλλη, δεινότερη. Ἡ ἐπίθεση ἐναντίον τοῦ δυτικοῦ κόσμου ἀπό τούς ἰσλαμιστές τρομοκράτες. Διάκριση μεταξύ Εὐρώπης καί Ἀμερικῆς δέν κάνουν.
Προσοχή νά μήν γίνεται σύγχυση τοῦ συνόλου τῶν Μωαμεθανῶν μαζί τους. Ὁ ἁπλός κοσμάκης πού ἀκολουθεῖ τήν μωαμεθανική θρησκεία, εἶναι στήν μεγάλη πλειοψηφία του τελείως ξένος πρός τίς τρομοκρατικές ἐπιθέσεις. Καί ἀρκετές κυβερνήσεις μωαμεθανικῶν χωρῶν ἀγωνίζονται ἐναντίον τῆς τρομοκρατίας τῶν ὁμοδόξων τους.
Οἱ φανατικοί ἰσλαμιστές ὅμως βρίσκουν πολλαπλή στήριξη καί ἐντείνουν συνεχῶς τήν δράση τους. Στήν Μ. Ἀνατολή ἔχουν ἀπό καιρό βαλθῆ νά πνίξουν στό αἷμα τούς θύλακες τῶν Χριστιανῶν. Καί παρά τίς πολυαίμακτες συγκρούσεις μεταξύ τους (Σουνῖτες κατά Σιϊτῶν, Ἄραβες ἐναντίον τῶν Κούρδων, Κουρδικές ὁμάδες μεταξύ τους), ὅλες οἱ ὁμάδες αὐτές στοχεύουν στήν καταστροφή τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ καί τῆς ἐλευθερίας μας.
Ἡ Ἄλ Κάϊντα, ὅταν κατέστρεψε τούς δίδυμους πύργους, ἦταν μιά ἑνιαία καί πολύ πειθαρχημένη ὀργάνωση. Μέ τήν θανάτωση τοῦ ἀρχηγοῦ της Μπίν Λάντεν, ἔχασε τήν ἑνότητά της καί ὑποβαθμίστηκε ἡ δράση της τά ἑπόμενα χρόνια, ἀποτελῶντας σ’αὐτά ἕναν περιθωριακό κίνδυνο.
Σήμερα τό τρομοκρατικό ἰσλαμικό κίνημα, καθώς εἶναι πολυκέφαλο, παρουσιάζει μεγάλες δυσκολίες στήν καταπολέμησή του. Ἔχει στρατολογήσει ὁμοθρήσκους του, τρίτης γενεᾶς μετανάστες στίς δυτικές χῶρες, οἱ ὁποῖοι διαθέτουν τήν ἰθαγένειά τους, μέ τήν προστασία πού αὐτή συνεπάγεται, καί τήν ἐξοικείωση μέ τήν σύγχρονη τεχνολογία. Αὐτό καθιστᾶ ἰδιαίτερα ἀποτελεσματική τήν δράση τους, πού ἡ τηλεόραση τῆς παρέχει πολλαπλασιαστική ἰσχύ.
Μυστικά στρατόπεδα ἐκγύμνασης τρομοκρατῶν λειτουργοῦν στά μετώπισθέν μας. Προχθές ἐπισημάνθηκε ἡ ὕπαρξη ἑνός τέτοιου στρατοπέδου στήν Ἀλβανία. Μεταξύ τῶν προσφύγων πού εἰσρέουν στήν Εὐρώπη, ἐπικαλούμενοι τίς ἄθλιες συνθῆκες διαβίωσης στίς χῶρες τους, παρεισφρύουν τρομοκρατικά στελέχη. Ἐπιπλέον ὑπάρχουν οἱ γηγενεῖς ἀνάμεσά μας, πού ταιριάζει στήν ἰδεοληψία τους τό τρομοκρατικό κίνημα καί τούς ἑλκύει ἡ οἰκονομική ἄνεση πού τούς ἐξασφαλίζει ἡ ἀπασχόλησή τους σ’αὐτό.
Ἕνας ἀμείλικτος ἐχθρός τῆς Δύσης, τό Ἰράν, πού ὑποστηρίζει ἐνεργά τήν ἰσλαμική τρομοκρατία, προγραμματίζει τήν κατασκευή πυραύλων μέ πυρηνικές κεφαλές (ἄν δέν τούς ἔχει κατασκευάσει ἤδη).
Θά ἦταν λοιπόν ἕνα ἐγκληματικό λάθος νά ἀποστρέψουμε τό βλέμμα μας ἀπό τόν κίνδυνο πού μᾶς ἀπειλεῖ καί νά ἐφησυχάσουμε ἐπικεντρωνόμενοι στά προβλήματα τῆς καθημερινότητας.
Χρειάζεται ἕνας συναγερμός γιά νά προστατέψουμε τόν πολιτισμό μας καί τήν ἐλευθερία μας καί μέ τά ὅπλα καί μέ μιά πολυδιάστατη πολιτική. Χρειαζόμαστε ἑνότητα ὑπό μιά κοινή ἡγεσία ὑψηλοῦ πολιτικοῦ ἐπιπέδου.