Γράμμα 402: Λόγια – Λόγια

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 402
 

Τό γιγαντιαῖο νομοσχέδιο τῶν 977 σελίδων πού εἰσήγαγε χθές ἡ κυβέρνηση στήν Βουλή πρός ψήφισιν γιά νά συμμορφωθοῦμε μέ τά ¨Προαπαιτούμενα¨ τῆς Τρόϊκας, νά τό διαβάσουν οἱ βουλευτές ἀπό τήν προηγούμενη νύχτα πού τό κατέθεσε ὁ γεν. γραμματέας τῆς κυβέρνησης, ἦταν ἀδύνατον. Πόσοι ἀπ’αὐτούς βρῆκαν τό χρόνο νά τό φυλλομετρήσουν;

Ἔτσι ἡ συζήτηση στηρίχθηκε σέ ὑποθέσεις γιά τό περιεχόμενο του καί ἐκσφενδόνιση ἀλληλοκατηγοριῶν τῶν διαφόρων πολιτικῶν μερίδων. Γιά νά μήν σκορτσάρη ἡ διεξαγωγή της ἡ κυβέρνηση εἶχε δηλώσει ἐξ ὑπαρχῆς ὅτι δέν θά περιέχη διατάξεις γιά τήν φορολογία τῶν ἀγροτῶν καί διατάξεις γιά τό κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα.

Ἡ συνταγματική ἀνωμαλία

Πάντως σέ κάθε περίπτωση ἡ Ζωή Κωνσταντοπούλου εἶχε δίκηο ὅτι ἡ ψήφιση τοῦ νομοσχεδίου μαμούθ χωρίς πραγματική συζήτηση παραβίαζε τό Σύνταγμα. Τήν ἴδια παρατήρηση ἔκανε ὁ Σύριζα ὅταν βρισκόταν στήν ἀντιπολίτευση γιά τήν ἐπί τροχάδην ψήφιση τῶν Μνημονίων τῆς Τρόϊκας - ἔστω κι ἄν ἦταν λιγώτερο μεγάλα καί ἐπαχθῆ ἀπό τό σημερινό. Τήν τήρηση τοῦ Συντάγματος ἔχουμε ἐγκαταλείψει, διότι τό κακό μας τό κεφάλι μᾶς ἔχει βάλει μέσα σέ μιά ρουφήχτρα καί ἔχουμε πιαστεῖ ἀπό τό χέρι τῶν ἑταίρων μας γιά νά μήν φτάσουμε στόν πάτο.

Ἐθνικό Νόμισμα

Οἱ ἀπόπειρες τῆς κυβέρνησης νά βροῦμε λεφτά ἀπό τόν Τρίτο Κόσμο ἀπέτυχαν. Τό νά ἐπανέλθουμε στήν δραχμή, πού προτείνει ὁ Λαφαζάνης μέ τήν «Ἴσκρα» καί τούς ἀριστερότερους τῆς Ἀριστερᾶς, γιά νά τυπώνουμε νόμισμα κατά βούλησιν τό ἀπορρίπτει καί ἡ μεγάλη πλειοψηφία τῶν συριζικῶν, διότι ἀντιλαμβάνονται ὅτι αὐτό θά ἀποφέρη ἕναν ἀκατάσχετο πληθωρισμό, τήν ἀδυναμία νά εἰσάγουμε τρόφιμα καί φάρμακα καί τελικά τήν διάλυση τῆς χώρας στό χάος.

Ἀναγκαστικά λοιπόν θά κινούμαστε πάνω στήν γραμμή πού θά χαράζουν οἱ δανειστές κι ἄς γίνεται αὐτή διαρκῶς πιό δεσμευτική γιατί ἔχουν πάψει νά πιστεύουν τά λόγια μας. Ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό μιά νέα κυβέρνηση πού νά ἀποκαταστήση τήν φιλία μας ἀπό τό πνεῦμα τῆς συντροφικότητας μέ τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση.

Ἡ μεγάλη εὐκαιρία

Τό στενό ἐπιτελεῖο τοῦ Τσίπρα δηλώνει, ὅτι θά γίνουν ἐκλογές τόν Σεπτέμβριο ἤ τόν Ὀκτώβριο. Τίς χρειάζεται ὁ Τσίπρας γιά νά ἀποκαταστήση τήν ἑνότητα τῆς κοινοβουλευτικῆς ὁμάδας του, μέ τήν διαγραφή τῶν διαφωνούντων, τήν βουλευτοποίηση πειθαρχικῶν ὀπαδῶν. Οἱ ἐκλογές αὐτές εἶναι ἡ εὐκαιρία νά ἀπαλλαγῆ ὁ τόπος ἀπό τήν χειρότερη κυβέρνηση πού εἶχε ποτέ στήν ἱστορία του. Διστάζουν ὅμως οἱ ἀρχηγοί τῶν κομμάτων τῆς δημοκρατικῆς ἀντιπολίτευσης, φοβούμενοι, ὅτι πιθανόν νά τίς κερδίση ὁ Τσίπρας ἀναρριπίζοντας τίς ἰδεοληψίες τῆς λαϊκῆς βάσης του. Καί ἐπενδύουν τήν ἀντίρρηση τους μέ κούφια ἐπιχειρήματα περί κινδύνων καταστροφῆς. Γιά πρώτη φορά στήν ἱστορία δέν εἶναι ἡ ἀντιπολίτευση πού μετά τίς ἐκλογές ἀρχίζει νά ζητᾶ ἐντόνως καινούργιες, λέγοντας ὅτι ἡ κυβέρνηση διέψευσε τίς ἐπαγγελίες της ἤ ὁ λαός συνειδητοποίησε τό λάθος του νά τήν ψηφίση.

Ἀλλά ἐάν θέσουν κατά μέρος τίς προσωπικές φιλοδοξίες τους οἱ ἀντιπολιτευόμενοι καί εἰσφέρουν τίς δυνάμεις τους σέ ἕνα ἑνιαῖο κόμμα ἡ παράσταση τῆς νίκης των θά προσελκύση τήν κυμαινόμενη ψῆφο, θά δημιουργήση ἕνα ἰσχυρό πλειοψηφικό ρεῦμα πού θά νικήση καί θά σωθῆ ὁ τόπος μας.

Ἀνάγκη σαφήνειας

Ἀσχέτως τῶν προλεχθέντων, τά κούφια λόγια ἔχουν γίνει βαθειά πληγή στόν δημόσιο βίο. Πρίν ἀνοίξη τό στόμα του ὁ πολιτικός, ξέρουμε τί θά ὑποστηρίξη. Ἀκόμη καί τίς λέξεις στίς ὁποῖες θά ἐπενδύση τήν ἐπιχειρηματολογία του. «Ἐθνική κυριαρχία καί ἀξιοπρέπεια τοῦ λαοῦ», «ὁ λαός, οἱ ἐργάτες καί ἡ νεολαία», «μόνη φιλοδοξία μας ἡ σωτηρία τῆς πατρίδας» κ.λπ. κ.λπ. Μέ ὅποιο κόμμα καί ἄν εἴμαστε μᾶς συμφέρει νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τήν κούφια λογοδιάρροια, γιά νά ξέρουμε ὅταν συζητοῦμε πού ἔγκειται ἀκριβῶς τό πρόβλημα.

Ἡ ἐξαφάνιση τῆς ἀγροτιᾶς

Ὅταν ἐγνώσθη, ὅτι τό ἀγροτικό δέν θά περιληφθῆ στό πολυνομοσχέδιο πού ψηφίστηκε χθές (γιά νά μήν αὐξηθοῦν οἱ ἀρνητικές ψῆφοι τοῦ Σύριζα) ἔσπευσαν ἡ ἀριστερή πτέρυγα αὐτοῦ τοῦ κόμματος, ἀλλά καί ἡ δημοκρατική ἀντιπολίτευση σέ ὀδυρμούς γιά τήν καταστροφή τῆς γεωργίας πού θά προκαλοῦσε ἡ αὔξηση τῆς φορολογικῆς ἐπιβάρυνσης τῶν ἀγροτῶν. (Ψηφοθηρία προθεσμιακή!) Ἀγρότες δηλώνουν οἱ μεγαλοκτηματίες πού μέ τίς ἐπιδοτήσεις πού ἔλαβαν ἀπό τίς Βρυξέλλες καί ἀπέσπασαν ἀπό τήν Ἀθήνα θησαύρισαν. Τά Τρίκαλα ἔγιναν ἡ πρώτη πόλη στόν κόσμο σέ πυκνότητα ὑπερπολυτελῶν αὐτοκινήτων. Οἱ καλλιεργητές πού ζοῦν ἀπό τόν ἱδρῶτα τοῦ προσώπου τους εἶναι ἐλάχιστοι καί τό περιβάλλον (φυσικό καί κοινωνικό) τούς ἐπιτρέπει νά κάνουν μιά ζωή πού δέν εἶναι δυσβάσταχτη. Οἱ λιγώτερο πλούσιοι κτηματίες ἔχουν ἐξελιχθῆ σέ ἐπιχειρηματίες πού χρησιμοποιοῦν μισθωτό προσωπικό γιά τήν σπορά καί τό θερισμό τῶν χωραφιῶν τους, ἐνῶ αὐτοί στά καφενεῖα παίζουν πρέφα. Τήν αὐξανόμενη φτώχεια πού θά ὑποστοῦμε ἐμεῖς οἱ ἄλλοι, δέν θά τήν γνωρίσουν ἐκεῖνοι καί θά ζοῦν καλλίτερα καί ἀπό ὅ,τι πρίν ἄν καλλιεργήσουν ἐπιμελέστερα τήν γῆ τους.

ΝΔ, Ποτάμι καί ΠΑΣΟΚ ἑνωθῆτε σέ ἑνιαῖο κόμμα.