Τά σημερινά ΜΜΕ ἀπασχολεῖ τό νόημα τῆς ἀποχώρησης τοῦ Διεθνοῦς Νομισματικοῦ Ταμείου ἀπό τήν τράπεζα τῶν διαπραγματεύσεων τῆς ἑλληνικῆς κυβέρνησης μέ τήν Τρόϊκα στίς Βρυξέλλες. Εἶναι ὁριστική καί ἀνταποκρίνεται στήν καταστατική δέσμευση τοῦ Ταμείου νά μήν παρέχει βοήθεια σέ χῶρες πού δέν τήν ἐπιθυμοῦν, ἀλλά καί στήν ἀρχική ἀπαίτηση τοῦ κ. Βαρουφάκη νά μήν ἀνακατεύεται τό Ταμεῖο στά ἑλληνικά ζητήματα. Ἤ πρόκειται γιά ἄσκηση πίεσης νά σταματήση ἡ Ἀθήνα νά μιλᾶ γιά ἕναν Πολιτικό Συμβιβασμό καί νά ἐπικεντρωθῆ στήν πεζή συζήτηση τῶν ἀριθμῶν.
Σέ κάθε περίπτωση τά χρήματα τοῦ ΔΝΤ μᾶς εἶναι
ἀπαραίτητα γιά νά μήν βουλιάξουμε. Νά τοῦ πληρώση κάποιος ἄλλος ἀπό τήν Τρόϊκα
ἐκεῖνα πού τοῦ χρωστᾶμε καί νά ἐπωμισθῆ ἐκεῖνος τήν εἴσπραξη τοῦ ποσοῦ αὐτοῦ ἀπό
μᾶς εἶναι ἐκτός πραγματικότητας.
Ἀνάγκη λοιπόν οἱ κ.κ. Τσίπρας, Εὐκλείδης
Τσακαλῶτος, Βούτσης, καί ὅποιος ἄλλος ἀκόμη μᾶς ἐκπροσωπεῖ πλέον στήν
διαπραγμάτευση, νά τά βροῦν καί μέ τούς τρεῖς δανειστές/χρηματοδότες μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου