Λ.Σ.: Επί το έργον, κύριε Συνήγορε!

("Ἐφημερίδα τοῦ Κ.Σ.Μ."/τεῦχος 171/Ἀπρίλιος 2014)

Πέρασαν τα χρόνια του ανδράποδου και ήρθε η στιγμή να ανανεώσει την άδεια οδήγησης που είχε αποκτήσει πριν από σαράντα πέντε (και βάλε) χρόνια. Είχε πληροφορηθεί ότι έντυπο με τα αναγκαία δικαιολογητικά χορηγείται από τα Κ.Ε.Π. (που θεραπεύουν πάσαν γραφειοκρατικήν νόσον, αλλ’ουχί την αβελτηρίαν και ό,τι εξυπακούεται των γραφειοκρατών). Κατόπιν τούτου επισκέφθηκε το πλησιέστερο στην κατοικία του και το προμηθεύτηκε.

Διαβάζοντάς το ενημερώθηκε ότι ανάμεσα σε άλλα έπρεπε να προμηθευτεί:

Ø Παράβολο 18€ από εφορία (διπλότυπο) ή χαρτόσημο χρώματος πράσινου ονομαστικής αξίας 15€ (αγοραστικής 18€).

Ø Παράβολο 50€ από εφορία (διπλότυπο) στο ΚΑΕ 3439.

Ø Παράβολο 30€ από εφορία στο ΚΑΕ 3439 για την εκτύπωση του διπλώματος.

Χαμογέλασε, ίσως επειδή δεν ήξερε το τι θα ακολουθήσει, με το “χαρτόσημο χρώματος πράσινου”. Και αν ήταν “χρώματος λιλά” τι θα άλλαζε; Χαμογέλασε και με την εμμονή στον αναχρονισμό της ονομαστικής και της εμπορικής αξίας. Και αποφάσισε να πάει την επομένη στην εφορία (που δεν λέγεται πια εφορία αλλά Δ.Ο.Υ.) για να τελειώνει γρήγορα!

Ρώτησε που να απευθυνθεί και του υπέδειξαν μία θυρίδα με όχι ευκαταφρόνητη, αλλά φαινομενικά υποφερτή ουρά. Κούνια που τον κούναγε! Όταν ήρθε η σειρά του εξήγησε τι ήθελε και ο (σκώπτης συν τοις άλλοις) υπάλληλος εκτύπωσε δύο Διπλότυπα Είσπραξης και του υπέδειξε να πάει να πληρώσει σε μια από τις θυρίδες που βρίσκονταν στην απέναντι σειρά. Τον ρώτησε πως του είχαν κάνει τα τρία παράβολα δύο και αυτός του απάντησε ότι το τρίτο θα το ζητήσει εκεί που θα πληρώσει. Μπήκε σε μία (ευτυχώς μικρή) ουρά μπροστά στη θυρίδα με την ένδειξη «ΠΑΡΑΒΟΛΑ». Εκεί τον πληροφόρησαν ότι έπρεπε να περάσει από την ακριβώς διπλανή θυρίδα με την ένδειξη «ΤΑΜΕΙΟ». Νέα (μικρή πάλι) ουρά και ο υπάλληλος που την εξυπηρετούσε πήρε τα Διπλότυπα Είσπραξης και τα μετέτρεψε με κάτι σφραγίδες και υπογραφές σε έγκυρα Παράβολα. Το ανδράποδο έβγαλε από το πορτοφόλι του δύο 50ευρα για να πληρώσει, και επεσήμανε ότι χρειάζεται και το τρίτο παράβολο των 18€. Ο υπάλληλος του επέστρεψε ένα 20ευρω και τον ενημέρωσε ότι για αυτό θα πρέπει να επιστρέψει στην θυρίδα με την ένδειξη «ΠΑΡΑΒΟΛΑ». Εκεί αγόρασε δύο πολύχρωμα (με κυριαρχία των αποχρώσεων του πράσινου, αλλά και ολίγην από κίτρινο και γαλάζιο) Παράβολα Χαρτοσήμου ονομαστικής αξίας 10€ και 5€ και εμπορικής 12€ και 6€ αντίστοιχα, στο καθένα από τα οποία θα έπρεπε, πριν τα καταθέσει, να αναγράψει ένα σύντομο βιογραφικό, και απήλθε ικανοποιημένος που είχε χάσει μόνο κάτι παραπάνω από δύο ώρες,χωρίς το πήγαιν’έλα! Και αυτό γιατί συμπτωματικά στην Δ.Ο.Υ. που συχνάζει δεν είχε πολύ κόσμο εκείνη την ημέρα

Στο δρόμο αναρωτιόταν ο έρημος: «Καλά, αφού έχουν ανάγκη από χρήματα ας τα μαζέψουν και για την ανανέωση της άδειας οδήγησης, αν και ένα “χαράτσι” 98€ γι’αυτήν μάλλον “τσούζει”. Γιατί, όμως πρέπει να το σπάνε σε τρία κομμάτια. Ακόμα και εάν προβλέπεται τα χρήματα να μοιράζονται σε τρεις λογαριασμούς, αυτό, σήμερα πια, θα μπορούσε να γίνει με την έκδοση ενός παραστατικού και την κατανομή του ποσού με τον υπολογιστή. Άλλωστε, ότι είχε καταβάλει τόσο αυτός όσο και οι υπόλοιποι για άλλους λόγους σε δύο συρτάρια είχαν μπει. Αφού δε υπάρχουν αυτά τα Παράβολα Χαρτοσήμου, γιατί να μην υπάρχει και ένα εμπορικής αξίας 98€, να το προμηθεύεται ο πολίτης με την απλή διαδικασία της τελευταίας θυρίδας, αλλά και από τράπεζες, ταχυδρομεία, ακόμα και περίπτερα, και πάπαλα; Κάθε χρόνο είναι χιλιάδες αυτοί που θα το χρειάζονταν.»

Ναι, αλλά, αν υπήρχε, πως το ελληνικόν “σοβιέτ” θα ταλαιπωρούσε το κάθε ανδράποδο για να του δείχνει ποιος είναι στην πράξη η εξουσία; Και τι δικαιολογία θα βρισκόταν για τις θέσεις του οργανογράμματος της υπηρεσίας; Άλλωστε πόσους αφορά η ταλαιπωρία; Αν θεωρήσουμε συντηρητικά ότι οι 65άρηδες είναι περίπου το 1/70 του πληθυσμού και συντηρητικότερα ότι οι 65άρηδες που έχουν δίπλωμα οδήγησης το 40% του συνόλου, τότε μόνον αυτοί, χώρια οι μεγαλύτερης ηλικίας και οι επαγγελματίες οδηγοί, θα ήταν μόλις κάτι παραπάνω από 60.000 το χρόνο. Ψιλοπράγματα! Και θα έχαναν στην καλύτερη περίπτωση κάπου 200.000 ανθρωποώρες το χρόνο. Χώρια οι ανθρωποώρες που θα έχαναν εξαιτίας τους όσοι περίμεναν στις ίδιες ουρές για άλλα θέματα. Σιγά τα ωά! 

(λ.σ.)