ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ: Ὁ Ἀνθρωπισμός ἐναντίον τῆς Ἀνθρωπιᾶς

("Ἐφημερίδα τοῦ Κ.Σ.Μ."/τεῦχος 170/Φεβρουάριος 2014)

 

Ὁ Μπέρτραντ Ράσσελ εἶχε πεῖ, ὅτι ἄν ἦταν αὐτός ἡ ἐξουσία θά ἔστελνε τούς κακούργους νά περάσουν τό ἐπίλοιπο τοῦ βίου τους σέ ἕνα παραδεισένιο νησί στίς νότιες θάλασσες ἐνῶ θά ἔλεγε στό κοινό, πού δέν θά τούς ξανάβλεπε ποτέ, ὅτι στήν φυλακή πού κρατοῦνται ὑποβάλλονται σέ ἀπαίσια βασανιστήρια. Στήν βάση τῆς ἰδέας αὐτῆς τοῦ μεγάλου ἀνθρωπιστῆ φιλοσόφου ὑπῆρχε ἡ σκέψη, ὅτι τά κίνητρα τοῦ κακουργήματος εἶναι περίπλοκα, κάποτε καί τυχαῖα καί ὁ μόνος σκοπός τῆς ποινῆς εἶναι ἡ ¨γενική πρόληψη¨. Νά ἐκφοβίζει τούς ἀνθρώπους γιά τίς συνέπειες πού θά ὑποστοῦν διαπράττοντας ἕνα κακούργημα.

Ἡ κοινωνία μας ἔχει υἱοθετήση τό ἀντίθετο ἄκρο. Θέλει νά διορθώση τήν ψυχή τοῦ κακούργου πληρώνοντας ἐκείνη τό κόστος τῆς μειωμένης γαλήνης της καί ἀσφάλειας. Ἔτσι ἐφευρέθηκαν οἱ ἄδειες τῶν φυλακισμένων, γιά νά μποροῦν κατά διαστήματα νά κυκλοφοροῦν ἐλεύθερα ἀνάμεσα στούς ἄλλους, ὥστε νά ἐθισθοῦν στήν ζωή πού δέν ἀντιβαίνει τόν νόμο, προκειμένου μετά τήν ἀποφυλάκισή τους νά μήν ἐπανέλθουν στό ἔγκλημα.

Στήν Ἀμερική οἱ ἄδειες τῶν φυλακισμένων εἶναι ἄγνωστες. Ἀλλά γιά μᾶς ἡ Ἀμερική εἶναι μιά χώρα ὑπερσυντηρητική καί μόνο ὅταν διαμαρτυρόταν ὅτι ἔπληξε πολῖτες καί τά συμφέροντα ἐκείνης ἕνας ¨ἀδειοῦχος¨, παίρναμε ὑπ’ὄψιν τά παράπονά της, γιά νά μήν χαλάσουν οἱ σχέσεις μας μ’αὐτήν.

Μέ τό σύστημα τῶν ἀδειῶν πῆρε μιά σειρά ἀπό αὐτές ὁ Χριστόδουλος Ξηρός, μέχρις ὅτου ἀποφάσισε νά μήν ἐπιστρέψη πιά στίς φυλακές καί νά ἐπανιδρύση τήν 17 Νοέμβρη. (Ἄν εἶχε αὐτή πεθάνει στά χρόνια πού βρισκόταν στήν φυλακή καί δέν λειτουργοῦσε ὑπογείως.) Ἡ κυβέρνηση τρόμαξε, ὅτι μέ τά ὅπλα πού ἔκρυψαν ἤ πού ἀπέκτησαν οἱ τρομοκράτες κατά τήν διάρκεια τῆς φυλάκισής τους θά μποροῦσαν νά κάνουν μιά αἱματηρή ἐπίθεση ἐναντίον μελῶν της καί ἐπιφανῶν Εὐρωπαίων, πού ἔρχονται τακτικά ἐδῶ λόγω τῆς ἑξάμηνης προεδρίας μας. Ἔτσι εἴδαμε νά παίρνει ἰσχυρότατα μέτρα ἀποκλεισμοῦ καί φρούρησης τοῦ Ζαππείου καί τοῦ Ἐθνικοῦ Κήπου, τά ὁποῖα ταλαιπωροῦν τίς συγκοινωνίες καί ἐπιβαρύνουν τεράστια τόν χωλό προϋπολογισμό μας. Ὁ Ἀνθρωπισμός πού ἀσπαστήκαμε στήν ἀντεγκληματική πολιτική μας λειτούργησε εἰς βάρος τῆς Ἀνθρωπιᾶς τῆς ζωῆς μας.

Ἐνῶ δέ ἡ ἀστυνομία ἔδειχνε θάρρος καί ἀποφασιστικότητα συλλαμβάνοντας ἐπικίνδυνους τρομοκράτες, δικαστές πού ἀνησυχοῦσαν μήν γίνουν στόχοι τῆς συμμορίας τῶν δικαζομένων, τούς ἄφηναν ἐλεύθερους. Μήπως θά ἔπρεπε νά καθιερωθοῦν μάσκες γιά τούς δικαστές;