ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΡΟΣΟΠΟΥΛΟΣ: Ἡ κρίσιμη κατάσταση ἀπαιτεῖ μιά ἀσυνήθιστη διαδικασία

("Εφημερίδα του Κ.Σ.Μ."/τεύχος 156/Οκτωβρίου 2011)

Ἔχει ξαναγραφτεῖ σ’αὐτήν τήν Ἐφημερίδα, ἀλλά ἡ ἀλήθεια αὐτή εἶναι τόσο βασική, πού πρέπει νά ἐπαναλαμβάνεται μέχρι νά γίνει κοινό κτῆμα:

Μέ τίς συνηθισμένες κοινοβουλευτικές διαδικασίες δέν μποροῦμε νά σωθοῦμε. Τά προβλήματα πού ἀντιμετωπίζουμε εἶναι τόσο μεγάλα καί πολυσχιδῆ, πού οἱ διαχειριστές τῆς ἐξουσίας μόνο σέ πρόχειρους, εὔθραστους καί προσωρινούς συμβιβασμούς μποροῦν νά συμφωνήσουν. Διαβάσαμε γιά ἕνα ὑπουργικό συμβούλιο, στό ὁποῖο ὁ πρωθυπουργός ἐπί ἐννέα ὧρες ἀγωνίστηκε νά φέρει σέ κοινό τόπο τίς ἀντίθετες ἀπόψεις τριῶν ὁμάδων ὑπουργῶν του. Μιά κυβέρνηση συνασπισμοῦ αὔριο, ὑπέρ τῆς ὁποίας ἔχει ἐκδηλωθεῖ ὁ κ. Πάγκαλος καί τήν ζητοῦν πολλοί βουλευτές καί δημοσιεύματα στόν τύπο, θά εἶναι ἀκόμη πιό δύσκολο νά φτιάχνει κοινή γραμμή.

Μιά κυβέρνηση τῆς Ν.Δ., ἄν γίνουν πρόωρες ἐκλογές καί τίς κερδίσει ἀποκτῶντας αὐτοτελῆ πλειοψηφία (πρᾶγμα πλέον ἤ ἀμφίβολο) θά ἔχει τίς ἴδιες δυσκολίες μέ τήν σημερινή. Γιατί σέ κανένα σοβαρό ζήτημα δέν ὑπάρχει μία μονοσήμαντη λύση. Σέ καθένα ἀπό αὐτά ἄλλοι θά βλέπουν τήν ἀνάγκη νά προτιμηθεῖ ἡ τάδε σκοπιμότητα καί ἄλλοι ἡ δείνα,

Πέραν αὐτῶν, ὑπάρχουν τά προσκόμματα πού φέρνουν οἱ βουλευτές, μεταφέροντας τίς ἀντιρρήσεις τῶν ψηφοφόρων τους καί ἡ ἀντίφαση τῆς συμμόρφωσης στίς ὑποδείξεις τῆς Τρόϊκας καί τῆς ἱκανοποίησης τῶν αἰτημάτων τῆς κοινῆς γνώμης.

Σ’αὐτήν τήν ζοφερή καί ἐκρηκτική κατάσταση πού ἔχουμε φθάσει, ἡ μόνη λύση πού μπορεῖ νά μᾶς βγάλει ἀπό τά ἀδιέξοδα εἶναι νά παραδώσουν οἱ βουλευτές ὅλη τήν ἐξουσία πού παρέχει τό Σύνταγμα στήν Βουλή καί τήν Κυβέρνηση, σέ ἕναν ἄνθρωπο. Γιά νά μᾶς κυβερνήσει μέ σιδηρά πυγμή μέχρι νά βγοῦμε ἀπό τόν σπειροειδῆ καθοδικό φαῦλο στόν ὁποῖον ἔχουμε ἐμπλακεῖ.

Ξαναθυμίζω τό πρότυπο τοῦ Αἰσυμνήτη, πού οἱ ἀρχαῖοι μας, ὅταν οἱ διαφωνίες τῶν πολιτικῶν μερίδων ἔθεταν σέ κίνδυνο τήν συνοχή τῆς πόλης, ψήφιζαν γιά νά ἐπαναφέρει μέ τά μέτρα πού θά ἔπαιρνε κατά τήν κρίση του, τήν συναίνεση πού εἶναι ἀπαραίτητη στόν δημοκρατικό βίο.

Αἰσυμνήτης ὑπῆρξε ὁ Πιττακός ὁ Μυτιληναῖος, ἕνας ἀπό τούς ἑπτά σοφούς. Στήν οὐσία καί ὁ Σόλων, ἄν καί δέν ἀποδυναμώθηκε τυπικά αὐτή ἡ ὀνομασία, ὁ ὁποῖος ὅταν κατέθεσε τήν ἐξουσία του εἶχε ἐφοδιάσει τήν Ἀθήνα μέ ἕνα δημοκρατικό σύνταγμα.

Ἡ ἀναφορά μου στόν Αἰσυμνήτη καί στόν δικτάτορα τῆς Ρώμης τῶν δημοκρατικῶν χρόνων, ἡ ὁποία μετέφερε ἀπό τήν Ἑλλάδα αὐτόν τόν θεσμό, ξεσήκωσε φωνές, ὅτι ὑποστηρίζει τήν διάσωση τῆς χώρας μέσω ἑνός δικτατορικοῦ καθεστῶτος, ἔστω κάι προσωρινοῦ χαρακτήρα – τό ὁποῖο ὑπάρχει κίνδυνος νά μονιμοποιηθεῖ.

Ἀλλά ἀκριβῶς ἡ πρότασή μου νά ἐπιλέξει ἡ Βουλή ἕναν Αἰσυμνήτη ὡς πρωθυπουργό, τόν ὁποῖο νά στηρίζει καθ’ὅλη τήν διάρκεια τῆς ἀποστολῆς του, συνεχίζοντας φυσικά τήν ὕπαρξή της, ἀποκλείει τήν ἐκτροπή του σέ δικτάτορα τοῦ τύπου τῶν δικτατόρων τῆς παρακμῆς τῆς ρωμαϊκῆς δημοκρατίας, οἱ ὁποῖοι σοφίσθηκαν τόν καταξιωμένο τίτλο.

Γιατί νά συμφωνήσουν

Στήν ἰδέα γιά τόν Αἰσυμνήτη ἔχω ἀκούσει πολλές φορές νά ἀντιπροβάλλεται τό ἐρώτημα «Γιατί νά δεχθοῦν οἱ βουλευτές ἔστω καί πρόσκαιρα νά στερηθοῦν τίς γλύκες τῆς ἐξουσίας, τίς μπάζες τους ; κλπ κλπ»

Ἡ ἀπάντηση εἶναι «Γιατί καί οἱ βουλευτές εἶναι ἄνθρωποι». Πρῶτον, ἀνάμεσα σ’αὐτούς ὑπάρχουν – κανείς δέν μπορεῖ νά τό ἀρνηθεῖ - εὔορκοι καί ἔντιμοι δημόσιοι λειτουργοί. Δεύτερον, ὑπάρχει τό φυσικό ἔνστικτο τοῦ πατριωτισμοῦ. Αὐτό ἦταν πού ἔκανε κοτζαμπάσηδες ἀρχιερεῖς καί φαναριῶτες, πού ἦταν καλά βολεμένοι μέ τό καθεστώς τοῦ σουλτάνου, ὅταν ξέσπασε ἡ Ἐπανάσταση νά ἁδράξουν τή σημαία της. (Ὅτι οἱ σημερινοί εἴμαστε ἀλλοιώτικοι ἀπό τούς παλιούς, παραγνωρίζει τά συστατικά τῆς ἀνθρώπινης φύσης). Τρίτον, ὁ κίνδυνος εἶναι ἄμεσος καί μεγάλος γιά ὅλους.

Ὅσες μπάζες καί ἄν ἔχουν διοχετευθεῖ στό ἐξωτερικό καί ὅσες ἐναλλακτικές σταδιοδρομίες καί ἄν προσβλέπονται στήν μετανάστευση, ἄν ἡ Ἑλλάδα καταρρεύσει, ὅ,τι διαθέτει ὁ καθένας μας σ’αὐτόν τόν τόπο, θά τεθεῖ στήν διάθεση μιᾶς ξένης κυριαρχίας. Ὅσοι θά παραμείνουν ἐδῶ, θά γίνουν ραγιάδες.

Μιλᾶμε γιά ἕναν ὑποστασιακό κίνδυνο, ὁ ὁποῖος ἀπαιτεῖ τό πλῆρες ξεπέρασμα τῶν ἀδυναμιῶν μας.

Ἡ διεθνής θέση τῆς χώρας μας

Ὁ κόσμος μετά τήν νίκη τῆς Ἀμερικής ἐπί τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης ἔγινε πολύ ἀσταθής. Ἡ Ρωσία ἔγινε κομμάτια. Ἡ Γιουγκοσλαυϊα διαλύθηκε. Ἡ Σλοβακία πῆρε διαζύγιο ἀπό τήν Τσεχία. Ἡ ἑνότητα τοῦ Βελγίου συρρικνώθηκε. Τό Σουδάν διασπάστηκε. Στίς διάφορες ἀραβικές χῶρες ἔχουν ξεσπάσει ἐμφύλιοι πόλεμοι. Πολλές κυβερνήσεις στήν νοτιοανατολική Ἀσία δέν ἐλέγχουν τούς στρατούς τους. Οἱ εὐκαιρίες ξένων ἐπεμβάσεων ἀφθονοῦν.

Ἐμεῖς ἀντιμετωπίζουμε μέ τήν Τουρκία μιάν ἀπειλή πού μπορεῖ νά σημάνει τό τέλος τοῦ ἑλληνισμοῦ. Πέρα ἀπό τίς βλέψεις της στήν Θράκη, τό Αἰγαῖοι καί τήν Κύπρο καλλιεργεῖ τίς ἐπεκτατικές διαθέσεις τῆς Ἀλβανίας καί τῶν Σκοπίων. Ὁ νεο-οθωμανισμός εἶναι μιά ἰδεολογία ὁμογενοποίησης τοῦ χώρου πού τήν περιβάλλει.

Ποιά εἶναι τά δικά μας στηρίγματα στήν ἀπειλή; Τό ΝΑΤΟ ἔχει δηλώσει ἐπίσημα, ὅτι δέν θά εἶναι στό πλευρό μας σέ τουρκική ἐπίθεση. Ἡ Ἀμερική, ἰδιαίτερα, ρυθμίζει τήν στάση της ἀνάλογα μέ τά συμφέροντά της πού ἐξυπηρετεῖ κατά φορά ἡ Τουρκία. Ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση εἶναι μέν ἀντίθετη στήν τουρκική ἔνταξη, ἀλλά ἡ πρακτική ἀλληλεγγύη της μέ μᾶς εἶναι περιορισμένη.

Μέ τήν οἰκονομική κρίση καί τήν συνακόλουθη κοινωνική ἀναταραχή, πού μᾶς μαστίζουν, ἡ δύναμη ἀντίστασης μας στήν τουρκική ἀπειλή εἶναι μειωμένη.

Καί αὐτό εἶναι ἄλλος ἕνας λόγος, καίριος, νά χρειάζεται νά ξεφύγουμε ἀπό τά στεῖρα παιγνίδια μεταξύ τῶν κομμάτων καί νά περάσει ἡ ἐξουσία σέ ἱκανά καί ἀποτελεσματικά χέρια.

Μιά πολύτιμη πρόταση

Στό ¨Βῆμα¨ τῆς 18ης Σεπτεμβρίου τό κύριο ἄρθρο μέ τίτλο ¨Στήν ἐντατική ἤ στό νεκροτομεῖο - Ἀνοιχτή ἐπιστολή πρός τούς κ.κ. Γιῶργο Παπανδρέου, Ἀντώνη Σαμαρᾶ¨ ἔκανε μιά σημαδιακή ὑπόδειξη γιά τήν πορεία πού πρέπει νά ἀκολουθήσει ἡ χώρα.

Μετά μιάν ἐπισκόπηση τοῦ πῶς ἔφεραν τά δύο μεγάλα κόμματα τήν Ἑλλάδα στόν διεθνῆ διασυρμό καί τήν οὐσιαστική πτώχευση, ἔλεγε ὁ κ. Σταῦρος Ψυχάρης στούς ἀρχηγούς τους, ἐν ὄψει τῆς διάσκεψης πού θά γινόταν τήν ἑπομένη στίς Βρυξέλλες, ὅτι ὀφείλουν νά πᾶνε μαζί σ’αὐτήν καί νά δώσουν ἀπό κοινοῦ τήν τελική μάχη: «Καί ἄν χρειάζεται, παραμερῖστε καί ἀναθέσετε μέ κοινή ἀπόφαση σας τήν ἐκπροσώπηση τῆς χώρας σέ τεχνοκράτη πού ΔΕΝ πολιτεύεται, καί ΔΕΝ θά πολιτευθεῖ.»

Ἡ ὑπόδειξη ἦταν ὑπό τήν αἵρεση ¨ἄν χρειάζεται¨ καί ἀφοροῦσε τήν ἐπαναπροώθηση σέ συγκεκριμένη διάσκεψη. Ἐάν ὅμως ἡ ἀνάθεση τῆς ἐκπροσώπησης τῆς χώρας δινόταν σέ ἕνα πρόσωπο ἐκτός πολιτικῆς, ἑπόμενο θά ἦταν νά δοθεῖ στό ἴδιο ἡ ἐπίβλεψη τῆς ἐφαρμογῆς τῶν συμφωνηθέντων μέ τήν Τρόϊκα καί ἡ συναφής διακυβέρνηση τῆς χώρας κατά τήν διάρκεια τῆς κρίσης.

Τά δύο ΔΕΝ πού ἔγραψε ὁ κ. Ψυχάρης μέ κεφαλαῖα γιά τόν τεχνοκράτης παραπέμπουν κατ’εὐθείαν στόν Αἰσυμνήτη, ὅπως τόν περιέγραψε αὐτή ἡ Ἐφημερίδα. Ἐκπρόσωπο ἐκτός τοῦ πολιτικοῦ προσωπικοῦ χώρας καί τοῦ ὁποίου ἡ ἐπιτυχία δέν θά ἐμβάλλει σέ φόβο τούς πολιτικούς, ὅτι θά ἀποκτήσουν ἕναν ἀκαταγώνιστο ἀντίζηλο.

Ἐν ὄψει τῆς ἐπιρροῆς πού ἀσκεῖ στά πολιτικά τό ¨Βῆμα¨ περίμενα μέ ἀγωνία τά ἑπόμενα ἄρθρα του. Ὅτι θά προωθήσει τήν σκέψη πού πρόβαλε. Δυστυχῶς, τίς δύο Κυριακές πού ἀκολούθησαν ὁ κ. Ψυχάρης ἀσχολήθηκε μέ ἄλλα, νά προετοιμάσει καλά προγράμματα στά κόμματα, τήν ¨ἀνεργία¨ τῶν ὑπουργῶν κλπ. κλπ.

Ὅλα σώζονται ἀκόμη - Τό ζήτημα δέν ἔχει κλείσει.

Ὅλο καί περισσότεροι ἄνθρωποι ἀσφυκτιοῦν μέ τήν κατάσταση. Μέ τά λαϊκά εἰσοδήματατα πού συρρικνώνονται. Μέ τήν ἐπικέντρωση τῆς Τρόϊκας στό πῶς θά πάρει πίσω τά λεφτά πού τῆς χρωστοῦμε καί τήν παραγνώριση ἐκ μέρους της τῆς ἀνάγκης γιά οἰκονομική ἀνάπτυξη. Μέ τά ἀλλοπρόσαλλα μέτρα τῆς κυβέρνησης. Μέ τήν ἀνομία πού ἐξαπλώνεται.

Ἡ λέξη ¨δικτατορία¨ ἀπό καταραμένη κυκλοφορεῖ εὐρύτατα πλέον ὡς ἐλπίδα ἀπολύτρωσης.

Προσοχή ὅμως: Ἡ δικτατορία ἐκ μέρους ἑνός πού θά διαθέτει ὡς κυριώτερο ἐφόδιο τήν δύναμη τῶν ὅπλων γιά τήν ἐπιβολή της, θά εἶναι καταστροφική. Θά μᾶς ὁδηγήσει σέ ἄλλου εἴδους καί μεγαλύτερες περιπέτειες. Σέ συγκρούσεις μέ τίς ὁμάδες τῶν θιγομένων, σέ κλώτσημα ἀπό τήν Τρόϊκα, πού πολλοί πίσω της ζητοῦν νά πεῖ ¨ὅτι χάσαμε, χάσαμε¨ καί νά σταματήσει νά μᾶς δίνει.

Χρειαζόμαστε τόν Αἰσυμνήτη, μέ τά προσόντα πού ἔχουν περιγράψει αὐτές οἱ στῆλες, πού νά ἔχει τήν στήριξη τῆς Βουλῆς καί τήν ¨ἔξωθεν καλή μαρτυρία¨ στήν κοινή γνώμη.

Ὅλα σώζονται ἀκόμη, ἀρκεῖ ἡ κοινή γνώμη νά πείσει τήν Βουλή γιά τήν αἰσυμνητεία προτοῦ νά ἐπέλθει ἡ καταστροφή.