ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ: Συσπείρωση

("Ἐφημερίδα τοῦ Κ.Σ.Μ."/τεῦχος 169/Δεκέμβριος 2013)

Ἀποτελοῦν πιά τήν μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία αὐτοί πού ἔχουν συνειδητοποιήσει, ὅτι ἡ τάξη τῶν πολιτευτῶν πού κυβερνᾶ τήν χώρα δέν εἶναι εἰς θέσιν νά τήν βγάλει ἀπό τήν δεινή κρίση, στήν ὁποίαν τήν ὁδήγησε.

Ἡ τάξη τῶν πολιτευτῶν εἶναι ἐπικεντρωμένη στήν προσπάθεια τῆς κατάκτησης ἤ τῆς διατήρησης τῶν ἐξουσίας. Δέν ἀποκτᾶ μιά εὐρύτερη εἰκόνα τῶν προβλημάτων. Ἀλλά καί δέν διστάζει νά κάνει ἐν γνώσει της, στό παιγνίδι γιά τήν ἐξουσία, πράξεις πού βλάφτουν τό κοινό, τό ἐθνικό συμφέρον.

Ἀπό τήν πλειοψηφία πού θέλει τήν ἀνανέωση, μιά μερίδα δέν ἔχει τήν γενναιότητα νά ἀπαρνηθῆ τίς ρουσφετολογικές συνδέσεις της ἤ νά ἐγκαταλείψη τούς κομματικούς χώρους στούς ὁποίους ἔχει μεγαλώσει καί τούς αἰσθάνεται σάν εἶδος οἰκογενειακοῦ περιβάλλοντος. Πολλοί περισσότεροι ὅμως πιστεύουν στήν ἐπιτακτική ἀνάγκη τῆς δημιουργίας ἑνός καινούργιου κόμματος μέ τά χαρακτηριστικά τοῦ πατριωτισμοῦ, τῆς ἀνιδιοτέλειας καί τῆς ὀρθολογικῆς πολιτικῆς σκέψης.

Δέν διαθέτουμε, δυστυχῶς, στήν ἐποχή μας ἕναν Βενιζέλο, πού τό 1910 λειτούργησε σάν μαγνήτης καί φυσικός ἡγέτης ὅλων ἐκείνων πού ζητοῦσαν τήν ἀνόρθωση.

Στίς προσεχεῖς ἐκλογές, πού θά γίνουν σέ λίγους μῆνες, θά ἐπικρατήση ἡ ἐπαγγελία τῆς ἀλλαγῆς. Καί ἐκεῖνοι πού θέλουν νά μήν ἀλλάξη τίποτα, θά μεταμφιεσθοῦν σέ φλογερούς ὑπέρμαχους τῆς ἀλλαγῆς.

Ἄν αὐτοί πού τήν θέλουμε πραγματικά, κατεβοῦμε κατατμημένοι σέ ἕνα γαλαξία ὁμάδων καί οἱ ὁποῖες θά διαγωνίζονται μεταξύ τους γιά τό ποιά εἶναι ἡ πιό αὐθεντική, δέν θά πείσουμε καί ἡ προσπάθεια θά εἶναι καταδικασμένη. Χρειάζεται, λοιπόν, νά ἐπιταχύνουμε τίς ἐπαφές καί τίς συνεννοήσεις μαζί μας γιά νά ἄρουμε τίς μικροδιαφορές τῶν ἀντιλήψεων μας καί νά συγκροτήσουμε τό σχῆμα πού θά μπορεῖ νά φέρη εἰς πέρας τήν μεγάλη ἀλλαγή. Ὁ χρόνος πιέζει...