("Εφημερίδα του Κ.Σ.Μ."/τεύχος 167/Αύγουστος 2013)
Παρά το ότι οι σχετικές ελπίδες της αποδείχθηκαν επανειλημμένα φρούδες στο διάστημα που διέρρευσε από την τελευταία φορά που στήθηκαν κάλπες, η αξιωματική αντιπολίτευση πάλι οσφραίνεται εκλογές. Και εποφθαλμιά την εξουσία ακονίζοντας τα μαχαίρια της (με ή χωρίς εισαγωγικά)! Στηρίζεται όχι τόσο στο ότι τα “μνημονιακά” μέτρα αποδείχθηκαν αδιέξοδα (όχι μόνο εξαιτίας των λαθών των προγραμμάτων τους, αλλά και εξαιτίας της λειψής και ετεροχρονισμένης εφαρμογής τους), όσο στο ότι έφτασε η ώρα να γίνουν όσα έπρεπε να γίνουν, αν όχι πριν μπει η χώρα στην “μνημονιακή” κούρα, τουλάχιστον στην πρώτη περίοδό της. Δηλαδή να μπει το μαχαίρι βαθιά στο κόκκαλο του κατ’εξοχήν προβληματικού τομέα της οικονομίας (και της δημόσιας ζωής): του δημοσίου. Την αισιοδοξία της τρέφει η πεποίθηση ότι η ασθενική (και αμαρτωλή) συγκυβέρνηση θα συναντήσει από τα αδιάλλακτα και ανάλγητα συνδικάτα του χώρου τις ισχυρότερες αντιστάσεις, όπως συμβαίνει κάθε φορά που κάποιος επιχειρεί να θίξει τα κακώς κείμενα σ’αυτό το οχυρό. Γιαυτό και τα καλεί σε κινητοποιήσεις.
Παράλληλα, επιχειρεί να εξωραΐσει την εικόνα της στο υπόλοιπο της κοινωνίας, μέρος του οποίου της είναι απαραίτητο για να έχει ελπίδες να ικανοποιήσει τις ορέξεις της. Το εγχείρημα δεν είναι εύκολο. Όσο και αν ψιμυθιώνεται, κάθε λίγο παρασύρεται, αποκαλύπτει τις δυσμορφίες της και ο φενακισμός καταρρέει. Δεν είναι λίγα τα κρούσματα που, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, ξεσκέπασαν το αληθινό της πρόσωπο. Έτσι:
● Έξι (!) βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης ενίσχυσαν το εγχείρημα κάπου πενήντα φοιτητών(;), οι οποίοι πολιόρκησαν τον χώρο των Προπυλαίων του Πανεπιστημίου Αθηνών με αποτέλεσμα να ματαιωθεί η συνεδρίαση του Συμβουλίου του Ιδρύματος που επρόκειτο να εξετάσει σοβαρά θέματα που απασχολούν το ίδρυμα.
Με τη συνδρομή δύο βουλευτών της αξιωματικής αντιπολίτευσης συνδικαλιστές της ανενδοίαστης (λόγω έλλειψης αναστολών και χρόνιας ροπής στη βία) συνδικαλιστικής οργάνωσης της επιχείρησης κατέλαβαν την αίθουσα συνεδριάσεων της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού και ματαίωσαν τη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της, επειδή δεν συμφωνούσαν με ένα θέμα της ημερήσια διάταξης.
Τώρα πια ξέρουμε (και δεν θα πρέπει να καμώνομαστε ότι εξαπατηθήκαμε αν έρθουν τα πάνω κάτω) πως και με ποιους θα κυβερνά η αξιωματική αντιπολίτευση αν, ο μη γένοιτο, αναλάβει κάποια στιγμή τα ηνία της χώρας: αν και κόπτεται υπέρ της βούλησης του λαού – τίτλο που θεωρεί, ωστόσο, ότι δικαιούται να φέρει μόνο το τμήμα της κοινωνίας που συμμερίζεται τις πιο ακραίες απόψεις της – θα επιβάλλει ετσιθελικά το δικό της με απειλές ή και με ωμή βία με τη βοήθεια αδίστακτων ομάδων κρούσης. Και αν έτσι δρα την ώρα που η αξιωματική αντιπολίτευση είναι αντιπολίτευση, φαντάζεται κανείς τι θα γίνει αν γίνει κυβέρνηση, τουλάχιστον ωσότου καταπνίξει κάθε εστία διαφωνίας ή κάθε φορά που κάποιος θα τολμήσει να πάει κόντρα στο ρεύμα (της)!
● Απεργοί δημοτικοί υπάλληλοι κυνήγησαν μαινόμενοι τον Δήμαρχο της πρωτεύουσας, ο δε Υπουργός Υγείας δέχθηκε τη γροθιά κάποιου έξαλλου από το νοσηλευτικό προσωπικό του Αττικού Νοσοκομείου. Η αξιωματική αντιπολίτευση δεν μπόρεσε, για μια ακόμα φορά να αποστασιοποιηθεί από αυτά τα κρούσματα, αφού το μεν πρώτο το απέδωσε σε ακροδεξιούς (και γέλασε ο κάθε πικραμένος), για το δε δεύτερο πρόβαλε το ελαφρυντικό της φόρτισης του πλήθους. Αλλά αυτό είναι το ήσσον.
Το μείζον είναι η απροκάλυπτη “εχθροπάθεια” εναντίον κάθε εκφραστή απλά διαφορετικής (και όχι, κατ’ανάγκην, αντίθετης) άποψης που ενδημεί στον χώρο των συνδικαλιστών του ευρύτερου δημόσιου τομέα και των παρατρεχάμενών τους και η χωρίς αναστολές εκδήλωσή της με βίαια μέσα. Και κυρίως η πολιτική κάλυψη που τους προσφέρει η αξιωματική αντιπολίτευση
Τώρα πια ξέρουμε (και δεν θα πρέπει να καμώνομαστε ότι δεν το είχαμε αντιληφθεί αν έρθουν τα πάνω κάτω) τι είναι πολύ πιθανό να συμβεί αν, ο μη γένοιτο, κυβερνήσει η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση και όλοι αυτοί οι “κάφροι” (αν και αυτή η σύγκριση ενδέχεται να προσβάλλει τους πραγματικούς κάφρους) δεν θα συγκρατούνται από τον φόβο της τιμωρίας των πράξεών τους.
● Δεν έμελλε να ολοκληρωθεί η συνέντευξη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τον Μίχαελ Μάρτενς, της γερμανικής εφημερίδας «Frankfurter Allgemeine Zeitung». Οι ερωτήσεις παραήταν “ενοχλητικές”, ίσως γιατί ήταν τεκμηριωμένες, και ο κ. Τσίπρας αποχώρησε κακήν-κακώς. Μάλιστα, η ημέτερη «Αυγή» τις χαρακτήρισε «επιπέδου γαλάζιας μονταζιέρας», αφήνοντας να εννοηθεί ότι του της είχαν ετοιμάσει φιλοκυβερνητικές πηγές.
Τώρα πια ξέρουμε (και δεν θα πρέπει να καμώνομαστε ότι δεν το περιμέναμε αν έρθουν τα πάνω κάτω) τι πρόκειται να συμβαίνει αν, ο μη γένοιτο, ο ευερέθιστος νεαρός πολιτικός αναρριχηθεί στο πρωθυπουργικό αξίωμα: κανείς δεν θα επιτρέπεται να τον στριμώχνει με ερωτήσεις που δεν θα έχουν προκαταβολικά περάσει από την κομματική κρησάρα του ΣΥΡΙΖΑ.
● «Δεν ήξερα ότι η αστυνομία μπορεί να λειτουργεί και ως κλέφτης σε αυτή τη χώρα. Να πηγαίνει χαράματα το πρωί και να εισβάλλει στο Πολυτεχνείο.»(!), δήλωσε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μετά την εκκαθαριστική επιχείρηση της Αστυνομίας στο άντρο των επί δεκαετίες (!) καταληψιών χώρων του πανεπιστημιακού ιδρύματος. Πέρα, βέβαια, από το ότι «χαράματα» δεν υπάρχουν άλλη ώρα από το πρωί, η δήλωση του επιφανούς στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύπτει περίτρανα το πώς αντιλαμβάνονται έννοιες όπως “κλέφτης”, “νοικοκύρης”, “εισβολή” κ.ά. στις τάξεις μιας αριστεράς που αποδεικνύεται απροσάρμοστη ακόμα και όταν πασχίζει να πείσει ότι συνετίζεται.
Τώρα πια ξέρουμε (και δεν θα πρέπει να καμώνομαστε ότι αιφνιδιαστήκαμε αν έρθουν τα πάνω κάτω) ποιοι θα έχουν το “πάνω χέρι” αν, ο μη γένοιτο, κάποια στιγμή τα πάντα προσδιορίζονται με βάση την οργουελλιανή “νοβλάνγκ” του αντισυστημικού ΣΥΡΙΖΑ και κρίνονται με βάση τον συνακόλουθο χαρακτηρισμό τους, καθώς και τι αξιακή σύγχυση θα κληθεί να ζήσει η κοινωνία.
● Το κόμμα του δεν πρόκειται να στηρίξει «φθαρμένους βλαχοδημάρχους που είχαν εκλεγεί με τη Ν.Δ. ή το ΠΑΣΟΚ», ανέφερε σε ομιλία του προς την Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ ο αρχηγός του.
Δεν θα εντοπισθεί εύκολα τέτοια λεκτική εκτροπή, δηλαδή τέτοιος απαξιωτικός χαρακτηρισμός σε βάρος συλλήβδην μίας ομάδας ανθρώπων, από πολιτικό σε απλή ομιλία του προ κομματικό όργανο, δηλαδή όχι κατά τη διάρκεια πολιτικής αψιμαχίας στο κοινοβούλιο ή σε τηλεοπτικό “παράθυρο”. Κάτι που αναδεικνύει πλήρως την άξεστη, εγωπαθή και ανενδοίαστη φύση του.
Παρενθετικά ας σημειωθεί ότι αν κάποιος άλλος είχε χρησιμοποιήσει χαρακτηρισμό όπως ο «βλαχοδήμαρχος», δηλαδή χαρακτηρισμούς με αναφορές σε εθνοτική ομάδα, θα είχαν ενεργοποιηθεί τα πιο επιθετικά αντανακλαστικά των υπερευαίσθητων περί τα φυλετικά στελεχών του κόμματος και θα είχαν χαρακτηρίσει τον δράστη τουλάχιστον “ναζί”! Τώρα κατάπιαν επιδεικτικά τη γλώσσα τους για να αποδείξουν είτε πόσο υποκριτική είναι η ευαισθησία τους είτε πόσο τους έχει αλλοτριώσει η υποταγή τους στο κόμμα.
Τώρα πια ξέρουμε (και δεν θα πρέπει να καμώνομαστε ότι δεν το περιμέναμε αν έρθουν τα πάνω κάτω) τη χυδαιότητα που θα επικρατήσει και σε ποιες καταστάσεις τραυματικής “εχθροπάθειας” (από τις οποίες ευελπιστούσε ότι είχε απαλλαγεί) θα κατρακυλήσει ξανά η χώρα αν, ο μη γένοιτο, αυτοί που θα κληθούν να κυβερνήσουν διακρίνονται από πολιτικό ήθος αυτού του επιπέδου.
Τώρα, λοιπόν, ξέρουμε και δεν θα έχουν άλλοθι και δικαιολογία να “κόψουν το κουλό τους” οι εν δυνάμει “κοψοχέρηδες” της μεθεπομένης εκλογών, στις οποίες θα έχουν συμβάλει να έρθουν “τα πάνω κάτω”…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου