ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΡΟΣΟΠΟΥΛΟΣ: Ὁ τραχύς δρόμος γιά τό Καινούργιο Κόμμα

("Ἐφημερίδα τοῦ Κ.Σ.Μ."/τεῦχος 164/Φεβρουάριος 2013)

Ἡ κυβέρνηση προσπαθεῖ νά ἐμφυσήσει στόν λαό αἰσιοδοξία, πού τόν βοηθᾶ νά ὑπομένει τήν σκληρή πραγματικότητα, καί πού βοηθᾶ καί τήν ἴδια νά διατηρεῖται στήν ἀρχή. Διότι μιά κυβέρνηση πού δέν λέει σέ μιά δύσκολη ἐποχή «τά πράγματα πᾶνε ὅλο καί πρός τό καλλίτερο» ὁμολογεῖ τήν ἀναποτελεσματικότητά της καί τήν ἀνάγκη νά δώσει τήν θέση της σέ μιάν ἄλλη.

Ὅταν εἰσπράττει κάποια δόση ἀπό τήν Τρόϊκα, διευκολύνεται στό νά ἐμφανίζεται γεμάτη ἐμπιστοσύνη γιά τό μέλλον. Ὅταν ἡ Τρόϊκα χρονοτριβεῖ ἤ ἐμφισβητεῖ τήν πρόοδο τῆς ἐξυγίανσης τῆς οἰκονομίας μας, ἐντείνεται ἡ ἀνάγκη τῆς κυβέρνησης νά βρεῖ καλά νέα. Καί πρωτίστως ἐξωευρωπαϊκά καλά νέα: Μποροῦμε νά βροῦμε λεφτά ἀπό τήν Ρωσία, τήν Κίνα, τά Ἐμιρᾶτα…

Ἔτσι διαφημίστηκε μέ τυμπανοκρουσίες τό ταξεῖδι τοῦ κ. Σαμαρᾶ μέ τήν κουστωδία του στό Κατάρ. Τοῦ ἔγινε ἐκεῖ λαμπρή ὑποδοχή. Καί ἐγύρισε πίσω μέ ἄδεια χέρια, ὅπως ἀκριβῶς εἶχαν γυρίσει πίσω πρίν, μετά ἀπό ἕνα ἴδιο ταξεῖδι, οἱ προκάτοχοί του κ. Κώστας Καραμανλῆς καί κ. Γιῶργος Παπανδρέου.

Τό Κατάρ δέν ἐνδιαφέρεται νά πλειοδοτήσει σέ ἕναν διεθνῆ διαγωνισμό γιά τήν ἀγορά ἐπιχειρήσεων στήν Ἑλλάδα. Θέλει μιά διμερῆ συμφωνία μέ τήν ἑλληνική κυβέρνηση γιά τήν ἀγορά μιᾶς ἐπιχείρησης. Αὐτό ὅμως ἀπαγορεύεται ἀπό τούς ὁρισμούς τοῦ Μνημονίου. Ἐπειδή τό Κατάρ ἔχει πλουσιώτατο ὑπέδαφος, ἀλλά λίγη ἀγροτική γῆ γιά νά καλύψει τίς ἀνάγκες του σέ τρόφιμα, δημοσιογραφική πλευρά ἔρριξε τήν ἰδέα τό ἐμιρᾶτο νά ἀγοράσει χωράφια μας καί νά τά καλλιεργήσει γιά λογαριασμό του. Ἔχει σοβαρό ἐθνικό μειονέκτημα ἡ ἀλλαγή τῆς ἰδιοκτησίας ἑλληνικῶν ἀγροτικῶν ἐκτάσεων καί τό ἔσοδο πού θά ἀποφέρει στόν τόπο θά εἶναι μικρό.

Ἡ εἰσαγωγή ξένων κεφαλαίων στήν Ἑλλάδα γιά τήν πραγματοποίηση ἐπενδύσεων, ἀλλά καί ἡ ἀνάπτυξη τῶν ἐπιχειρήσεων τους ἀπό τούς ντόπιους ἐμφανίζει σοβαρές δυσκολίες. Ἀπό τήν μιά μεριά λόγω τῆς ἀβεβαιότητας τοῦ δημοσιονομικοῦ καθεστῶτος: φόροι, ἀσφαλιστικές εἰσφορές κλπ. Ἀπό τήν ἄλλη μέ τίς ἀλλεπάλληλες ἀπεργίες καί καταλήψεις τῶν ἐργοστασίων καί τῶν συγκοινωνιακῶν μέσων, πού παραλύουν τήν παραγωγική διαδικασία. Ἡ ἐπιστράτευση τῶν ἀπεργῶν εἶναι φάρμακο μικρᾶς διαρκείας.

Ὁ Πολλαπλασιαστής

Ξαφνικά μπῆκε στό λεξιλόγιο τῆς καθημερινότητας αὐτή ἡ λέξη. Τήν εἰσήγαγε τό ΔΝΤ. Ὁ Πολλαπλασιαστής εἶναι ἕνας ἀρνητικός ἀριθμός, ὁ ὁποῖος πολλαπλασιαζόμενος μέ τά μεγέθη τῆς οἰκονομίας (ἀκαθάριστο ἐθνικό προϊόν, ἀπασχόληση, δημόσια ἔσοδα) δείχνει πόσο μειώθηκαν αὐτά ἀπό τά μέτρα λιτότητας πού πῆρε μιά κυβέρνηση. (Στήν περίπτωσή μας μέ τήν ἐπιταγή τῆς Τρόϊκας.)

Οἱ μειώσεις τῶν μεγεθῶν τῆς οἰκονομίας μας ἦταν δύο καί τρεῖς φορές μεγαλύτερες ἀπό αὐτές πού ἐπερίμεναν οἱ σχεδιαστές τους.

Σύμφωνα μέ τούς ἀριθμούς πού δίνει ἡ “Καθημερινή” τῆς 3^ης Φεβρουαρίου, τό 2010 σημειώθηκε μία ἀπόκλιση ἀπό τά προβλεφθέντα: στό ἀκαθάριστο ἐθνικό προϊόν 1,1%, στό δημόσιο χρέος 8,1%, στήν ἀνεργία 0,1%,. Τό 2011 οἱ ἀντίστοιχοι ἀριθμοί εἶναι 1,6%, 7,8% και 1,1%. Τῶν στοιχείων τοῦ 2012 δέν ἔχει τελειώσει ἡ ἐπεξεργασία, ἀλλά οἱ ἐνδείξεις δέν εἶναι διόλου αἰσιόδοξες. Θετικές δέν μπορεῖ νά εἶναι καί οἱ προβλέψεις γιά τό τρέχον ἔτος.

Στήν Ἐφημερίδα αὐτή εἶχε γραφεῖ ἐπανειλημμένως, ἀπό τήν ἐπιβολή ἤδη τοῦ πρώτου Μνημονίου, ὅτι ἡ συρρίκνωση τῶν μισθῶν καί τῶν συντάξεων συνεπάγεται τήν μείωση τῆς ἀγοραστικῆς δύναμης τῆς μεγάλης μάζας τῶν καταναλωτῶν. Ἄρα καί τῆς ζήτησης τοῦ ἐθνικοῦ προϊόντος, μέ ἀποτέλεσμα τήν αὔξηση τῆς ὕφεσης. Ὁ Κέϋνς στήν προηγούμενη παγκόσμια οἰκονομική κρίση εἶχε ἀναλύσει πολύ σωστά αὐτό τό φαινόμενο καί οἱ ὑποδείξεις, πού ἔβγαλε συμπερασματικά, ὅπου εἰσακούστηκαν βοήθησαν στό ξεπέρασμά της.

Βεβαίως τά στελέχη τοῦ ΔΝΤ, ὅπως καί τῆς λοιπῆς Τρόϊκας, δέν ἤξεραν λιγώτερο τόν Κέϋνς ἀπό ὅ,τι αὐτή ἡ Ἐφημερίδα. Παραμένουν ὅμως δέσμιοι τῆς φιλοσοφίας τοῦ οἰκονομικοῦ φιλελευθερισμοῦ καί τῆς διάθεσης νά ρίξουν στόν ἐργαζόμενο τό βάρος τῆς ἀνάκαμψης προστατεύοντας τά ἔσοδα τῶν κεφαλαιούχων.

Τελικά καί ἡ κ. Λαγκάρντ κάλυψε τά λεχθέντα ἀπό τούς συνεργάτες της. Δέν συνέστησε ὅμως μιά ἀλλαγή μεθόδου στήν ἀντιμετώπιση τοῦ ἑλληνικοῦ χρέους.

Τί πρέπει νά γίνει

Στούς εὐρωπαίους ἑταίρους μας ἡ ἀρχή τῆς ἀλληλεγγύης μεταξύ τῶν μελῶν τῆς Ε.Ε. ἐπιβάλλει τήν ὑποχρέωση νά μᾶς βοηθήσουν. Ἔχουμε δεῖ ὅμως πόσο περιορισμένη εἶναι ἡ βοήθειά της, γιατί ὁ καθένας ἔχει τίς δικές του ἀνάγκες καί οἱ ἀντιλήψεις του ὡς πρός τήν ἀκολουθητέα πολιτική ποικίλλουν. Τό πιθανώτερο εἶναι, ὅτι θά μᾶς κρατήσουν νά μήν βουλιάξουμε, χωρίς ἡ συνδρομή τους νά εἶναι ἀποφασιστική γιά τήν ἀνάκαμψή μας.

Μιά βοήθεια τοῦ τύπου τοῦ Σχεδίου Μάρσαλ, τό ὁποῖο στήν δεκαετία τοῦ 50 μᾶς πῆγε ἀπό τά ἐρείπια στήν ἀνάπτυξη, τήν ὁποία ζητοῦν οἱ πιό φωτισμένοι ἀπό τούς Εὐρωπαίους, δέν εἶναι διατεθειμένη νά πραγματοποιήσει ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση.

Ἡ σωτηρία μας ἀπό τόν κρημνό μπορεῖ νά ἔλθει μόνο ἀπό ἐμᾶς τούς ἴδιους. Τό μέλλον μας καί τό μέλλον τῶν παιδιῶν μας εἶναι δική μας εὐθύνη.

Ἡ πολιτική τάξη, κόμματα καί πολιτευτές, ἀπεδείχθη ἀνίκανη νά λύσει τά προβλήματα αὐτῆς τῆς χώρας. Γι’αὐτό χρειάζεται, ὅπως γράψαμε ἐπανειλημμένα, ἕνα Καινούργιο Κόμμα, τό ὁποῖο χωρίς νά δεσμεύεται ἀπό θεωρίες καί χωρίς νά ἐπιδιώκει τήν ἐξυπηρέτηση τῆς πολιτικῆς καριέρας τῶν μελῶν του θά ἀφοσιωθεῖ στό γενικό, τό κοινό συμφέρον τῆς πατρίδας μας.

Ὁ τραχύς δρόμος

Ἀπό τήν Ἔκτακτη Γενική Συνέλευση τοῦ ΚΣΜ τόν Μάϊο τό Καινούργιο Κόμμα ἀποτελεῖ τόν βασικό σκοπό μας. Καί ὁρίσαμε οἱ μισές Δευτεριάτικες συναντήσεις μας νά ἀφιερωθοῦν στήν συζήτηση γιά τήν συγκρότησή του.

Ἔκτοτε ἀναζητούσαμε συνεχῶς κι ἄλλες ὁμάδες πού εἶχαν ἀνάλογη ἀντίληψη περί τοῦ πρακτέου, ὥστε πρίν ἀρχίσει ἡ στρατολογία προσώπων νά ὑπάρχει μιά μαγιά καί ἕνας πυρήνας πρωτοβουλίας. Σέ καμμία περίπτωση δέν θέλαμε νά καπελώσουμε τήν προσπάθεια. Τό Καινούργιο Κόμμα δέν θά ἦταν προέκταση τοῦ ΚΣΜ, θά ἦταν κάτι τελείως καινούργιο. Δέν θά συνέχιζε παλαιά σχήματα, προηγούμενες ἱεραρχίες καί συντροφιές.

Ἀπό τά μέσα τοῦ Δεκεμβρίου ἐντάθηκε ἡ ζύμωση γιά τό Καινούργιο Κόμμα, τοῦ ὁποίου ἡ ἐπωνυμία ἦταν ἁπλή πρότασή μας πού εἴμασταν πρόθυμοι νά συζητήσουμε. Ὁ Θόδωρος Πολυζωϊδης, ἱδρυτικό μέλος τοῦ ΚΣΜ καί μετέπειτα πρόεδρος τοῦ κόμματος τῶν Δημοκρατικῶν, καί ὁ Γιάννης Καρακασίδης, παλαιό στέλεχος τοῦ ΚΟΔΗΣΟ καί πρόεδρος σήμερα μιᾶς ὁμάδας πού ἐπιγράφεται ¨Ἰσχυρή Ἑλλάδα – Δημοκρατικό Κίνημα¨ μιλώντας ἐξ ὀνόματος τῶν ὀργανώσεων τους μᾶς εἶπαν, ὅτι αὐτές εἶναι ἕτοιμες νά συμπράξουν μαζί μας στήν ἵδρυση ἑνός κόμματος τοῦ εἴδους πού ἐμεῖς λέγαμε. (Οὔτε ἀριστερᾶς, οὔτε δεξιᾶς ταυτότητας, ἀλλά ἀποκλειστικά ἀφοσιωμένου στήν προσπάθεια νά βγάλει τήν Ἑλλάδα ἀπό τήν δεινή κατάσταση στήν ὁποία βρίσκεται κλπ.).

Ἔτσι τήν Δευτέρα τῆς 4^ης Φεβρουαρίου στήν αἴθουσα τῆς Πανεπιστημίου 16 ὁ Πολυζωϊδης, ὁ Καρακασίδης κι ἐγώ δηλώσαμε στό ἀκροατήριο τήν ἀπόφαση τῶν τριῶν ὀργανώσεων στήν συγκρότηση αὐτοῦ τοῦ κόμματος. Δυστυχῶς, ἐνῶ ἔθεσα τά πρακτικά ζητήματα πού πρέπει νά ἀντιμετωπίσει ἡ κοινή προσπάθεια, ὅπως κομματική διάρθρωση, οἰκονομική βάση, ἐπικοινωνιακή στρατηγική, ἐπιλογή ὡς ἀρχηγοῦ ἑνός εὐφήμως γνωστοῦ στήν κοινή γνώμη προσώπου, οἱ συνομιλητές μου δέν ἦταν ἕτοιμοι γιά μιά τέτοια συζήτηση. Παρ’ὅτι τούς τά εἶχα θέσει πρίν.

Ἔμειναν σέ γενικές διακηρύξεις καί στήν ἐξιστόρηση τῆς προϊστορίας τῶν ὁμάδων του. Εἴπαμε λοιπόν σέ μιά νέα συγκέντρωση στίς 18 Φεβρουαρίου νά μποῦμε ἐπί τῆς οὐσίας.

Στίς 7 Φεβρουαρίου τούς πῆρα στό τηλέφωνο γιά νά κάνουμε μιά προκαταρκτική συνάντηση τῶν τριῶν. Οἱ ἀπαντήσεις τους ἦταν ἀρνητικές: δέν θεωροῦσαν ὅτι εἶχαν δεσμευτεῖ οἱ ὀργανώσεις τους στήν συγκρότηση τοῦ κόμματος πού εἴχαμε πεῖ καί ὅτι ἐξετάζουν τά ἐνδεχόμενα διαφορετικῶν συμπράξεων.. (Ἴσως κάποτε, ὅταν δέν θά μποροῦν νά προκαλέσουν πικρίες, θά φανερώσω τίς λεπτομέρειες αὐτῶν τῶν τηλεφωνικῶν ἀπαντήσεων.)

Ἔγραψα αὐτά τά δυσάρεστα, διότι τό ΚΣΜ παίζει πάντα καί μέ ὅλους μέ ἀνοιχτά χαρτιά.

Ἡ προσπάθεια τοῦ ΚΣΜ γιά τό Καινούργιο Κόμμα ἐπανῆλθε σέ μοναχικό δρόμο πού θά εἶναι τραχύς. Δέν θά τόν ἐγκαταλείψουμε.